Przegląd
Diphallia to choroba genetyczna obecna przy urodzeniu, w której dana osoba ma dwa penisy. Ten rzadki stan został po raz pierwszy opisany w raporcie szwajcarskiego lekarza Johannesa Jacoba Weckera, gdy w 1609 roku napotkał zwłoki wykazujące ten stan.
Diphallia dotyka tylko około 1 na 5–6 milionów chłopców. W rzeczywistości, tylko około 100 przypadków zostało zarejestrowanych w ciągu ostatnich 400 lat od pierwszego rozpoznania medycznego.
Sam stan posiadania dwóch penisów nie jest niebezpieczny. Jednak diphallia jest związana z wieloma innymi schorzeniami, które powodują problemy zdrowotne. Osoby z dyfalią często doświadczają innych wad wrodzonych, w tym problemów z układem pokarmowym i drogami moczowymi.
Objawy Diphallia
Kiedy rodzi się chłopiec z diphallią, lekarze mogą zauważyć nieprawidłowości w jego penisie, mosznie lub jądrach. Poniżej znajdują się dwa najczęstsze sposoby, w jakie objawia się ten stan, zgodnie z ontologią fenotypu człowieka. Od 80 do 99 procent osób z dyfalią wykazuje jedną lub obie z tych manifestacji:
- penis podzielony na dwie części (zwane duplikacją prącia)
- moszna podzielona na dwie części (zwana rozszczepem moszny)
Ponadto stan ten objawia się na kilka innych, mniej powszechnych sposobów. Od 30 do 79 procent osób z dyfalią wykazuje jedną lub wszystkie z następujących manifestacji:
- zarośnięcie odbytu
- dystalna duplikacja cewki moczowej
- ektopowa moszna (nieprawidłowe ułożenie moszny)
Poniżej znajdują się niektóre z mniej powszechnych objawów diphallii. Tylko 5–29 procent chłopców z dyfalią doświadcza następujących objawów:
- nieprawidłowa rotacja nerek
- nieprawidłowa produkcja nasienia
- nieprawidłowości kości łonowej
- ubytek przegrody międzyprzedsionkowej
- eksstrofia pęcherza, zabieg chirurgiczny mający na celu naprawę wady wrodzonej, w której nerki wyrastają poza organizm
- wnętrostwo lub niezstąpione jądro
- podwójny moczowód
- epispadias lub nieprawidłowe umiejscowienie otworu penisa
- dodatkowa nerka
- nerka podkowiasta
- przepuklina pachwinowa
Przyczyny Diphallia i czynniki ryzyka
Diphallia to wrodzona choroba genetyczna, co oznacza, że jest wywoływana przez czynniki dziedziczne, na które nie mamy wpływu. Nie ma jednego znanego czynnika, który wpływa na rozwój chłopca z tą chorobą, nie ma też środków zapobiegawczych, które mogą podjąć ciężarne matki. Lekarze i naukowcy po prostu nie mają wystarczającej liczby przypadków, aby sformułować ostateczne stwierdzenia.
Kiedy iść do lekarza na dyfalię
Każda osoba, u której występują oznaki i objawy dwupalii, powinna jak najszybciej zgłosić się do lekarza, aby można było ją zbadać pod kątem typowych, powiązanych schorzeń. Nawet jeśli diphallus danej osoby nie przeszkadza jej w życiu codziennym, ważne jest, aby sprawdzić stan reszty ciała, zwłaszcza układu pokarmowego.
Diagnoza Diphallia
W krajach rozwiniętych lekarze zwykle wykrywają ten stan u niemowlęcia po urodzeniu. Jednak ciężkość stanu jest częścią diagnozy. Ciężkość jest określana przez poziom separacji prącia lub moszny, który wykazuje każda osoba. Jednym ze sposobów jest zastosowanie trójpoziomowej klasyfikacji Scheneidera: żołędzi dwubiegunowej, dwubiegunowej i całkowitej.
Leczenie Diphallia
Jedyną linią leczenia jest interwencja chirurgiczna. Operacja zwykle polega na odcięciu dodatkowego fallusa i jego cewki moczowej. Lekarze starają się, aby pomagając pacjentom, obrać możliwie najmniej natrętną drogę, więc operacja dyfuzyjna nie zawsze może być wymagana.
Perspektywy
Osoby urodzone z diphallią mogą dożyć normalnego wieku i cieszyć się bogatym, satysfakcjonującym życiem. Diphallia nie jest terminalem i można ją naprawić. Prawie zawsze jest to odnotowywane po urodzeniu, a plan leczenia można rozpocząć już w okresie niemowlęcym. Pacjenci z tym schorzeniem powinni porozmawiać ze swoim lekarzem o najlepszym sposobie postępowania, jeśli chcą leczyć swój stan.
