Uwzględniamy produkty, które naszym zdaniem są przydatne dla naszych czytelników. Jeśli kupujesz za pośrednictwem linków na tej stronie, możemy zarobić niewielką prowizję. Oto nasz proces.
Prawdopodobnie słyszałeś, jak ktoś nonszalancko oświadczył, że on (Ty lub ktoś inny) ma „problemy z tatusiem” lub „problemy z mamą”.
Te zwroty są najczęściej używane jako zniewaga tak właściwie zakorzenione w psychoterapii.
W szczególności model psychologiczny znany jako teoria przywiązania.
Czym właściwie jest teoria przywiązania?
Teoria przywiązania, pierwotnie opracowana przez psychoanalityka Johna Bowlby'ego, a później rozszerzona przez psychologa rozwojowego Mary Ainsworth, mówi, że wczesne relacje danej osoby w życiu - zwłaszcza z jej opiekunami - w dużym stopniu informują i wpływają na ich romantyczne relacje w późniejszym życiu.
Uważali, że osoba urodziła się z wrodzoną skłonnością do przywiązania się do swojego opiekuna (zwykle matki).
Ale dostępność (lub niemożność) opiekuna i jakość tej opieki ukształtowały, jak wyglądała ta więź lub jej brak - i ostatecznie, jak będą wyglądać romantyczne więzi tej osoby w wieku dorosłym.
Jak to się psuje?
Teoria przywiązania jest bardziej złożona niż zasady rugby. Krótko mówiąc, ktoś może wpaść do jednego z dwóch obozów:
- bezpieczne mocowanie
- niepewne przywiązanie
Niezabezpieczone przywiązanie można podzielić na cztery konkretne podtypy:
- niespokojny
- unikający
- niespokojny-unikający
- zdezorganizowany
Bezpieczne
Bezpieczne przywiązanie jest znane jako najzdrowszy ze wszystkich stylów przywiązania.
Co to powoduje?
Osoby z bezpiecznym przywiązaniem miały opiekunów, na których można było polegać.
„Zawsze, gdy dziecko potrzebowało ochrony, opiekun był tam, aby stworzyć dla niego bezpieczne, opiekuńcze i bezpieczne miejsce” - wyjaśnia dr Dana Dorfman, terapeutka rodzinna z Nowego Jorku i współprowadząca podcast 2 Moms on the Couch.
Jak to wygląda?
Jako dorośli, bezpiecznie przywiązani ludzie nie boją się odrzucenia ani zażyłości w swoich związkach.
Czują się dobrze, zbliżając się do innych i ufają, że jeśli ich kochanek (lub najlepszy przyjaciel na całe życie) mówi, że nigdzie się nie wybierają, to nigdzie się nie wybierają.
Nie jest to typ, który „przypadkowo” przewijałby e-maile partnera lub zmuszałby go do udostępniania mu przez cały czas swojej lokalizacji.
Niespokojny
Znani również jako „lękowo-ambiwalentne” lub po prostu „niespokojne” przywiązanie, ludzie ci są ogólnie postrzegani jako potrzebujący.
Co to powoduje?
Możesz odczuwać niepokój, jeśli Twój główny opiekun nie zapewnił Ci stałego wsparcia lub przyszedł, kiedy zadzwoniłeś, wyjaśnia Carolina Pataky, LMFT, współzałożycielka Love Discovery Institute na Florydzie.
Ten rodzaj przywiązania jest powszechny w przypadku osób, których rodzice często podróżowali do pracy.
Na przykład, jeśli rodzic był w interesach i nie był dostępny od poniedziałku do piątku, ale bardzo obecny w sobotę i niedzielę.
Albo ludzie, których rodzice przechodzili przez własne gówno. Pomyśl: rozwód, utrata pracy, śmierć rodzica, depresja itp.
Jak to wygląda?
Ktoś z niespokojnym przywiązaniem nieustannie boi się, że zostanie odrzucony lub zaniedbany.
Aby stłumić te obawy, często angażują się w obsesyjne zachowania, takie jak wysyłanie SMS-ów przez całą dobę, 7 dni w tygodniu, odświeżanie mediów społecznościowych partnera lub nadmierna komunikacja.
Zazwyczaj znajdują się w super współzależnych relacjach z innymi niespokojnie przywiązanymi ludźmi.
Mogą również pożądać ludzi przywiązanych do unikających, ponieważ dynamika jest podobna do tego, co mieli z rodzicami.
Unikający
Spotkałeś kiedyś kogoś, kto wydawał się nie mieć żadnych uczuć? Prawdopodobnie byli przywiązani do unikania.
Co to powoduje?
Kiedy opiekun lekceważy potrzeby dziecka lub traktuje je jako zbyteczne, ostatecznie dziecko przestaje w ogóle wyrażać swoje potrzeby.
Zamiast tego zwracają się do wewnątrz, zamykają się i (miejmy nadzieję) uczą się, jak stać się niezależnymi i samowystarczalnymi.
Jak to wygląda?
Jako dorośli szukają izolacji, niezależności i często wydają się pochłonięci sobą, samolubni lub zimni.
„Osoby o tym stylu przywiązania mają tendencję do postrzegania emocji i połączeń jako stosunkowo nieistotnych” - mówi specjalista ds. Zdrowia psychicznego Jor-El Caraballo EdM, ekspert ds. Relacji i współtwórca Viva Wellness.
W rezultacie rzadko traktują priorytetowo relacje.
Osoby przywiązane do unikania często całkowicie unikają związków. Albo mieć jeden półpoważny związek po drugim, bez pełnego zaangażowania.
Niespokojny-unikający
Osoba, o której Katy Perry napisała „Hot and Cold”, była prawdopodobnie typem lęku-unikania.
Co to powoduje?
Niepokój-unikanie to miłosne dziecko unikającego i niespokojnego przywiązania.
Znacznie rzadsze niż styl unikania lub lęku, ludzie z przywiązaniem opartym na lęku i unikaniu często mieli traumatyczne doświadczenia ze swoim opiekunem.
Czasami opiekun był obecny agresywnie, innym razem opiekun był nieobecny. To spowodowało, że dziecko zostało złapane między obawą o swojego opiekuna, a jednocześnie chęcią bycia przez niego pocieszonym.
Jak to wygląda?
Często znajdują się w burzliwych związkach z wysokimi i niskimi dołkami. Mogą nawet znaleźć się w agresywnych związkach.
Innymi słowy, są gorące, potem zimne, są tak, a potem nie.
Zdezorganizowany
Znani również jako zdezorientowani, niepewnie zdezorganizowani lub nierozwiązane przywiązanie, ludzie, którzy podlegają temu typowi, są generalnie nieobliczalni i nieprzewidywalni.
Co to powoduje?
Osoby o zdezorganizowanym przywiązaniu często miały traumatyczne doświadczenia ze swoim opiekunem, takie jak przemoc emocjonalna lub fizyczna.
To spowodowało, że dziecko zostało złapane między obawą o swojego opiekuna, a jednocześnie chęcią bycia przez niego pocieszonym.
Jak to wygląda?
Osoby z niezorganizowanym przywiązaniem jednocześnie boją się zbliżyć lub oddalić od swoich bliskich.
Są królami i królowymi samospełniającej się przepowiedni: pragną połączenia, ale ze strachu przed jego utratą biorą odwet, tworzą dramat i znajdują się w wielu bezsensownych kłótniach, gdy już je mają.
Czy są jakieś uwagi krytyczne do rozważenia?
Jak większość badań fundamentalnych, badania, które pomogły w ustaleniu teorii przywiązania, zostały opracowane na próbkach z populacji białych, z wyższej klasy średniej i heteroseksualnych, mówi Caraballo.
„Nie mamy wystarczających badań na temat tego, jak te teorie mogą odnosić się do par tej samej płci z dziećmi” - mówi. „Albo jak stosują się do sytuacji rodzinnych, takich jak rodziny queer, wybrane rodziny lub w poliamorycznych scenariuszach rodzicielskich”.
Skąd wiesz, jakim jesteś stylem?
Według Caraballo „Podczas gdy jeden mogą zbadać ich styl przywiązania, przyglądając się cechom każdego stylu, a następnie dokonując historycznej inwentaryzacji własnych relacji międzyludzkich i rodzinnych, jest to niezwykle trudne ”.
Dlatego mówi, że najlepszym sposobem nauczenia się stylu przywiązania jest wizyta u terapeuty. W szczególności terapeuta poinformowany o traumie.
„Terapeuta pomoże Ci zbadać i przeanalizować niuanse Twojego życia, a następnie pomoże Ci w pracy nad problemami związanymi z przywiązaniem, które wymagają Twojej uwagi i rozwijania umiejętności” - mówi.
Oczywiście, jeśli chcesz tylko wiedzieć bardzo szybko jaki jest Twój styl przywiązania, istnieje kilka quizów online, które możesz potraktować jako opłacalny punkt wyjścia. Na przykład:
- Style przywiązania i bliskie relacje
- Test stylu przywiązania w relacji
- Quiz zgodności
A co, jeśli nie jesteś bezpiecznie podłączony?
„Nasze style przywiązania są głęboko zakorzenione w naszych mózgach emocjonalnych” - mówi Pataky.
Dobra wiadomość: nasze style przywiązania nie są do końca zakorzenione w kamieniu!
„Dużo ciężkiej pracy pozwala zmienić styl przywiązania” - mówi Caraballo.
W jaki sposób? Przez:
- Chodzenie na terapię. Pomocne może być skorzystanie z terapii, aby zrozumieć swoją przeszłość, zidentyfikować swoje wzorce lub pogodzić się z podstawowymi mechanizmami.
- Rozwijanie relacji z bezpiecznie przywiązanymi ludźmi. Pomoże Ci to dowiedzieć się, jak wygląda bezpieczne przywiązanie.
- Komunikowanie się z partnerem (ami). Regularna komunikacja może pomóc wam obojgu zarządzać oczekiwaniami, budować zaufanie w związku i utrzymywać osobiste granice.
Gdzie możesz dowiedzieć się więcej?
Aby dowiedzieć się więcej, przejdź do sekcji samopomocy i zapoznaj się z tymi książkami:
- „W załączeniu: Nowa nauka o przywiązaniu do dorosłych i jak może pomóc Ci znaleźć - i zachować - miłość” autorstwa Amir Levine, MD i Rachel S.F. Heller, MA
- „The Attachment Theory Workbook” autorstwa Annie Chen, LMFT
- „Teoria przywiązania w praktyce” Susan M. Johnson
Bardziej słuchasz słuchu? Audiobook je na Audible lub innej platformie! Lub sprawdź te podcasty na ten temat.
- Odcinek 45 We Met At Acme
- Odcinek 5 Therapist Uncensored
Gabrielle Kassel jest nowojorską pisarką zajmującą się seksem i zdrowiem oraz trenerem CrossFit Level 1. Stała się poranną osobą, przetestowała ponad 200 wibratorów, zjadła, wypiła i wyczyściła węglem - wszystko w imię dziennikarstwa. W wolnym czasie czyta książki samopomocy i romanse, wyciska na ławce lub tańczy na rurze. Śledź ją na Instagramie.
