Rozwód jest trudny dla każdego. Niezależnie od tego, czy masz 32 lata, czy tylko 2 lata, czy jesteś połową szczęśliwej pary małżeńskiej, czy owocem tego szczęśliwego związku, rozwód nie jest czymś, czego zwykle oczekujesz lub planujesz. A jednak w Stanach Zjednoczonych co roku rozstają się setki tysięcy par.
A jeśli masz dzieci, ich dobre samopoczucie jest prawdopodobnie jednym z twoich głównych problemów. Czy istnieje szczególny wiek, w którym rozwód jest najbardziej traumatyczny dla dzieci? Czy powinieneś spróbować sprawić, by działało „dla dzieci”, dopóki nie osiągną odpowiedniego wieku, aby to zrozumieć?
Krótka odpowiedź brzmi: rozwód dotyka dzieci w każdym wieku. Prawdopodobnie jest to najtrudniejsze dla dzieci w wieku podstawowym, z powodów, które opiszemy poniżej. Ale jeśli ty i twój partner ustalicie, że to się nie uda, najlepiej będzie pójść własną drogą, wiedząc, że dzieci są odporne i istnieją strategie, których możesz użyć, aby złagodzić związane z nimi (trudne) emocje.
Poniżej 3 lat
„Nie martw się. Oni tego nie pamiętają ”.
Istnieje popularne błędne przekonanie, że pamięć zaczyna się od 3. Jednak naukowcy odkryli, że pamięć prawdopodobnie zaczyna się wcześniej, ale dopóki nie będziemy starsi, bardziej przypomina wideo, które jest ciągle nagrywane.
W jednym z otwierających oczy badań z 2011 roku poproszono dzieci w wieku 4 lat o przypomnienie sobie trzech najwcześniejszych wspomnień. Następnie poproszono ich 2 lata później, aby zrobili to samo, a także o początkowe wspomnienia, które przywołali podczas pierwszego wywiadu.
Naukowcy odkryli, że dzieci potrafiły zapamiętywać rzeczy od bardzo wczesnych lat życia, ale te wspomnienia nie zachowały się u najmłodszych. Zamiast tego w drugim wywiadzie przywołują wspomnienia sprzed miesięcy i mogą nawet zaprzeczyć doświadczeniu tego, o czym wspomnieli podczas pierwszego wywiadu.
Innymi słowy, twój 3-latek może rzeczywiście pamiętać, że mama i tata walczyli, gdy mieli 2 lata. Wspomnienie takich incydentów może sprawić, że poczują się zdenerwowani. Ale zanim staną się trochę starsi, mogą już nie pamiętać tych walk.
Czy to oznacza, że rozwód nie ma wpływu na niemowlęta i małe dzieci? Niestety nie. Trauma, która wydarzy się przed osiągnięciem wieku przedszkolnego, z pewnością może zostawić swój ślad. Niemowlęta lub małe dzieci, które od miesięcy lub lat mieszkają z dwojgiem kochających i troskliwych rodziców, mogą zareagować na rozwód w następujący sposób:
- staje się bardziej wybredny lub niepocieszony, gdy nagle jednego z rodziców nie ma w pobliżu
- stają się bardziej przywiązani lub niepewni siebie wokół rodzica, z którym mieszkają lub w pobliżu nowych ludzi
- brakujące kamienie milowe w rozwoju lub cofanie się do poprzednich (np. 3-latek, który nie używał smoczka od roku, może do niego wrócić)
Pomijając pamięć, ponieważ te wczesne lata są tak kształcące, te problemy mogą powodować późniejsze problemy.
Ale są sposoby na złagodzenie tego wpływu na dziecko.
Na przykład, powinieneś ustawić i utrzymywać spójną rutynę tak bardzo, jak to tylko możliwe. Powszechnie wiadomo, że ten wiek rozwija się rutynowo, więc jeśli Twoje maleństwo mieszka z Rodzicem 1 i spotyka się z Rodzicem 2 w każdy weekend, staraj się, aby nie przeszkadzało Ci to w jak najmniejszym stopniu.
Jeśli przed rozwodem miałaś określone rutyny, porozmawiaj ze swoim partnerem (jeśli możesz) o ich przestrzeganiu w obu domach.
Czasami rozwód staje się brzydki lub powoduje, że jeden z rodziców zasadniczo kończy życie dziecka. Ale wiedz, że stworzenie kochającego, bezpiecznego i wspierającego środowiska, w którym Twoje dziecko jest narażone na nowe osoby i nowe sytuacje w bezpieczny emocjonalnie sposób, będzie miało wiele do zrobienia.
Przez chwilę może być ciężko. Ale to jest bardzo elastyczny wiek.
Przedszkole (3–5)
W wieku od 3 do 5 lat dzieci coraz lepiej rozumieją abstrakcję. Zadają wiele pytań i zastanawiają się, jak pasują do otaczającego ich świata.
To nie znaczy, że rozumieją pojęcie rozwodu. W rzeczywistości prawdopodobnie w dużym stopniu polegają na bezpieczeństwie i stabilności obecności swoich rodziców, gdy rozwijają się w nowe i nieznane doświadczenia i uczucia.
Ale jeśli rodzice walczą, dzieci w tym wieku mogą mieć silne poczucie, że ich świat jest wstrząsany w przerażający sposób. Poczucie, że nie wszystko jest w porządku z rodzicami, może sprawić, że Twoje dziecko zareaguje płaczem, strachem i niewinnym naleganiem, abyś po prostu przestał walczyć i wrócił do „tego, jaki byłeś”.
Przedszkolaki mogą też czuć, że to ich wina. Mogą mieć problemy ze snem lub chcieć większej kontroli. Prawdopodobnie mają do czynienia z tak wieloma emocjami, że naprawdę nie wiedzą, jak je uporządkować.
Sytuacja może się poprawić po samym rozwodzie, kiedy w domu (domach) powróci stabilność.
Trauma wydarzeń przed rozwodem może pozostawić trwałe wspomnienia i zagmatwane emocje. Ale kiedy już ustalimy rutynę, maluch może znów poczuć, że panuje nad sytuacją - nawet jeśli jedyne, o czym przez chwilę rozmawia, to powrót do siebie z drugim rodzicem.
Aby złagodzić negatywny wpływ w tym wieku, staraj się, aby relacje z drugim rodzicem Twojego dziecka były jak najbardziej uprzejme, przynajmniej w jego obecności.
Ogranicz głośną walkę do minimum i unikaj przekomarzania się nawzajem i sprawiania, że maluch poczuje, że musi wybierać strony. (Może rzeczywiście jest rodzic bardziej „winny”, ale Twój przedszkolak nie musi o tym wiedzieć w tej chwili).
Z badań wynika, że mediacja może okazać się pomocna również w przypadku rozwodu i współrodzicielstwa przedszkolaka.
Wiek szkoły podstawowej (6–12)
Jest to prawdopodobnie najtrudniejszy wiek dla dzieci do radzenia sobie z separacją lub rozwodem rodziców.
To dlatego, że są wystarczająco dorośli, aby pamiętać dobre czasy (lub dobre uczucia) z czasów, gdy byłaś zjednoczoną rodziną. Są również wystarczająco dorośli, aby rozumieć bardziej złożone uczucia związane z konfliktem i winą, choć nie w pełni.
Możesz usłyszeć takie pytania jak:
- Jeśli mnie kochasz, dlaczego nie możesz zostać razem?
- Co ja zrobiłem?
- Czy to dlatego, że nie zawsze robię to, co mi powiedziano?
- Obiecuję, że będę dobrym dzieckiem.
- Czy tata / mama już mnie nie kocha? Czy dlatego chcą odejść?
Zwróć uwagę na schemat: wszystkie te pytania dotyczą samego dziecka. Zastanawiają się nad swoją rolą w rozwodzie i zwykle traktują ją bardziej o sobie niż o tym, co może się dziać między dwojgiem dorosłych.
Te uczucia mogą prowadzić do depresji u Twojego dziecka - krótko- lub długoterminowej. A skutki tego, co wydarzy się w ciągu tych lat, mogą wpłynąć na przyszłe samopoczucie emocjonalne. Twoje dziecko może stać się wycofane, niekomunikatywne i niespokojne.
Ewentualnie mogą rzucić się w gniewie na Ciebie lub drugiego rodzica lub zmylić jednego z was. W tym miejscu możesz usłyszeć stereotypowe zwroty, takie jak „Chcę mieszkać z tatą!” lub „Mama pozwala mi to zrobić [wypełnij puste miejsce]!” Nauczyciele Twojego dziecka mogą komentować relacje Twojego dziecka z rówieśnikami lub dorosłymi.
Więc co pomaga? Podobnie jak w przypadku młodszych dzieci, ważne jest, abyście wraz z przyszłym byłym starali się być przyjaźni przed dzieckiem w wieku szkolnym. Spróbuj zminimalizować konflikt i opracuj szczegóły rozwodu lub separacji za zamkniętymi drzwiami lub z pomocą mediatora lub doradcy rozwodowego.
Oczywiście najlepszym scenariuszem jest to, że oboje rodzice pozostają aktywnie zaangażowani w życie dziecka jako kochający wspierający. Jednak nie zawsze jest to możliwe lub zalecane. Jeśli jesteś w sytuacji znęcania się lub przemocy domowej, najlepszą rzeczą dla Twojego dziecka może być rzeczywiście brak jednego rodzica.
Dzieci w tym wieku często godzą się nawet z traumatycznym rozwodem z perspektywy czasu, gdy dorastają. Uzyskanie porady u profesjonalnego terapeuty i wsparcie emocjonalne przez rodzinę i przyjaciół może być ogromną pomocą podczas rozwodu i po nim.
Twój pediatra może być nieocenionym źródłem informacji, jeśli chodzi o znalezienie opcji.
Istnieją również książki przeznaczone specjalnie dla dzieci rozwiedzionych rodziców. Czytaj młodszemu dziecku książki odpowiednie dla wieku lub oferuj książki niezależnemu czytelnikowi i zapytaj, czy chce porozmawiać o tym, co przeczytało.
Nastolatki
Kiedy twoje dzieci będą nastolatkami, będzie znacznie bardziej prawdopodobne, że zrozumieją podstawowe uczucia, które prowadzą do rozwodu lub separacji.
W rzeczywistości, jeśli życie domowe jest w chaosie, mogą nawet uznać ostateczny podział za ulgę i uzyskać poczucie rozwiązania. Jest też mniej prawdopodobne, że poczują się winni rozwodu lub że bycie razem za wszelką cenę jest najlepsze.
Nastolatki są często egocentryczne, ale w przeciwieństwie do dzieci w wieku podstawowym, ich świat zazwyczaj kręci się wokół życia poza domem. Dlatego nie kwestionują miłości rodziców do nich tak bardzo, jak chcą po prostu żyć dalej.
Mogą martwić się, jak rozwód wpłynie na ich sytuację społeczną (np. Czy będą musieli odejść od przyjaciół) i mogą idealizować przeszłość. Ale mogą uznać, że rozwód może polepszyć sytuację.
Ogólnie akceptacja przychodzi łatwiej. Ale pamiętaj, że twój nastolatek - szczególnie twój młodszy nastolatek - jest nadal dzieckiem, które nie do końca dojrzało w swoim myśleniu. Upewnij się, że masz narzędzia, które pomogą im poradzić sobie w nowej rzeczywistości. Możesz chcieć poinformować ich nauczycieli o zmianie.
Porozmawiaj szczerze z nastolatkiem o jego myślach i uczuciach. Słuchać. Zapytaj ich, czy chcą porozmawiać z doradcą.
Na wynos
Rozwód nie jest łatwy dla osób w każdym wieku i może mieć trwały wpływ na Twoje dzieci - i Ciebie.
Nie zapominaj, że w tym wszystkim Twoje dzieci potrzebują Cię, więc musisz o siebie zadbać. Odwiedź terapeutę z doświadczeniem rozwodowym, oprzyj się na przyjaciołach i rodzinie oraz dołącz do internetowych lub osobistych grup wsparcia.Dbanie o siebie jest szczególnie ważne.
I chociaż separacja rodziców może powodować traumę, tak samo może być przyczyną zamieszek w domu. Jeśli zastanawiasz się, czy powinieneś wytrzymać, dopóki Twoje dziecko nie skończy 18 lat, zadaj sobie pytanie o środowisko domowe:
- Czy to jest zdrowe dla Ciebie i Twoich dzieci?
- Czy pojednanie jest możliwe?
- Czy ty i twój partner jesteście otwarci na poradnictwo małżeńskie?
Jeśli odpowiedź na te pytania brzmi „nie”, pamiętaj, że dzieci są odporne, a czasami najlepszym rozwiązaniem jest rozstanie się i zaangażowanie w rutynę wspólnego rodzicielstwa, która przywraca harmonię w jak największym stopniu.
