Podwójna depresja występuje, gdy dwa określone typy depresji nakładają się na siebie. Jest to poważny stan, który nieleczony może zagrażać życiu.
Z medycznego punktu widzenia jest to współistnienie trwałych zaburzeń depresyjnych (PDD) i dużych zaburzeń depresyjnych (MDD).
Badamy podobieństwa i różnice między PDD i MDD oraz to, co się dzieje, gdy występują razem.
Co to jest podwójna depresja?
Podwójna depresja występuje wtedy, gdy masz PDD i rozwijasz MDD.
Te dwa rodzaje depresji mają wiele wspólnych objawów. Ogólnie rzecz biorąc, MDD jest ciężką formą depresji, podczas gdy PDD to przewlekła depresja o niższym stopniu nasilenia.
Diagnostyczny i statystyczny podręcznik zaburzeń psychicznych (DSM) to podręcznik używany przez pracowników służby zdrowia do diagnozowania zaburzeń zdrowia psychicznego. Obecna wersja, DSM-5, zawiera kryteria rozpoznawania PDD i MDD.
Podczas gdy naukowcy i inni nazywają to podwójną depresją, DSM-5 nie podaje tego jako oficjalnej diagnozy.
Jeśli masz „podwójną depresję”, Twój lekarz zdiagnozuje współistniejące PDD i MDD, ale nadal możesz nazwać to podwójną depresją.
Jakie są części podwójnej depresji?
Uporczywe zaburzenie depresyjne
PDD to dość nowa diagnoza. Kiedyś nazywano to dystymią lub przewlekłą dużą depresją.
Oto kryteria rozpoznawania PDD:
- dorośli: nastrój depresyjny przez co najmniej 2 lata
- dzieci i młodzież: nastrój przygnębiony lub poirytowany przez co najmniej 1 rok
- objawy nie ustąpiły jednorazowo dłużej niż 2 miesiące
Ponadto musisz mieć co najmniej dwa z tych objawów:
- słaby apetyt lub zbyt dużo jedzenia
- bezsenność lub zbyt dużo snu
- zmęczenie lub niska energia
- niska samo ocena
- słaba koncentracja i podejmowanie decyzji
- poczucie beznadziejności
Ponieważ PDD jest stanem długotrwałym, może nie być dla ciebie teraz oczywiste, że można odczuwać w inny sposób. Możesz nawet przypisać to swojej osobowości - ale to nie ty. To nie twoja wina. To zaburzenie i można je leczyć.
Współistniejące zaburzenia są częste i mogą obejmować:
- niepokój
- duża depresja
- Zaburzenia osobowości
- zaburzenia związane z używaniem substancji
Ciężkie zaburzenie depresyjne
MDD to zaburzenie nastroju, które powoduje intensywne, trwałe uczucie smutku i ogólną utratę zainteresowania. Ma głęboki wpływ na to, jak się czujesz i zachowujesz. Normalne postępowanie może być trudne, jeśli nie niemożliwe.
Kryteria rozpoznania obejmują co najmniej pięć z poniższych objawów, występujących w ciągu 2 tygodni. Jedną z nich musi być utrata zainteresowania, utrata przyjemności lub przygnębienie.
- nastrój depresyjny (lub drażliwość u dzieci i nastolatków)
- zmniejszone zainteresowanie lub utrata przyjemności w większości rzeczy
- zmiany apetytu lub masy ciała
- bezsenność lub zaspanie
- zmienione lub spowolnione ruchy ciała
- brak energii i zmęczenie
- poczucie bezwartościowości lub winy
- spowolnione myślenie lub trudności z koncentracją i podejmowaniem decyzji
- powtarzające się myśli o śmierci lub samobójstwie, posiadanie planu samobójstwa lub próba samobójstwa
Aby zakwalifikować się do diagnozy MDD, objawy te nie mogą być wyjaśnione działaniem jakiejkolwiek substancji lub innym schorzeniem.
Nierzadko zdarza się, że ktoś, kto miał poważny epizod depresyjny, ma inny w ciągu swojego życia.
Duża depresja jest poważnym zaburzeniem, ale można ją leczyć.
Jakie są objawy podwójnej depresji?
PDD jest przewlekłe. Zwykle nie obejmuje wyraźnych epizodów depresji. Objawy dużej depresji są potężne. Kiedy uderzą, prawdopodobnie rozpoznasz je jako wykraczające poza normalną linię podstawową.
Jeśli to ci się przydarzyło, nie jesteś sam. Większość osób z PDD ma przynajmniej jeden epizod ciężkiej depresji w swoim życiu.
Objawy podwójnej depresji różnią się w zależności od osoby. Twoje objawy PDD mogą się nasilać, zwłaszcza obniżony nastrój i poczucie beznadziejności. Przejście przez normalną rutynę z PDD, już trudne, może stać się jeszcze większym wyzwaniem.
Możesz też mieć:
- poważna pustka, poczucie winy lub bezwartościowość
- niewyjaśnione fizyczne bóle lub ogólne uczucie choroby
- spowolnione ruchy ciała
- myśli o samookaleczeniu
- powtarzające się myśli o śmierci lub samobójstwie
- planowanie samobójstwa
Są to oznaki, że powinieneś natychmiast szukać pomocy.
co zrobić, jeśli masz lub podejrzewasz, że ktoś inny ma myśli samobójcze lub PLANYJeśli Ty lub ktoś, kogo znasz, ma myśli o samookaleczeniu:
- natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się na pogotowie
- zadzwoń pod numer 911 lub bezpłatną, poufną całodobową linię National Suicide Prevention Lifeline pod numerem 1-800-273-8255
- zostań z tą osobą, aż kryzys ustąpi
Jak rozpoznaje się podwójną depresję?
Jeśli masz objawy depresji, jak najszybciej skontaktuj się z lekarzem pierwszego kontaktu lub lekarzem.
Twoja wizyta może obejmować badanie fizykalne i testy laboratoryjne, aby wykluczyć niektóre schorzenia z podobnymi objawami. Nie ma specjalnego testu laboratoryjnego do zdiagnozowania PDD, MDD lub podwójnej depresji.
Jeśli masz już diagnozę PDD, Twój lekarz może dość szybko rozpoznać objawy dużej depresji.
Twój lekarz pierwszego kontaktu może postawić diagnozę lub skierować Cię do specjalisty zdrowia psychicznego w celu oceny. Diagnoza polega na udzieleniu odpowiedzi na serię pytań, których celem jest sprawdzenie, czy spełniasz kryteria diagnostyczne dla PDD, MDD lub obu. Ważne jest, aby być całkowicie otwartym na temat wszystkich objawów.
Jeśli spełniasz kryteria obu warunków, masz podwójną depresję.
Jakie jest leczenie podwójnej depresji?
Leczenie PDD i MDD jest podobne. Zwykle wiąże się to z lekami, psychoterapią lub połączeniem tych dwóch. Jednak to nie jest to samo dla wszystkich. Twój lekarz musi dostosować leczenie do twoich konkretnych potrzeb.
Niektóre leki na depresję to:
- selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI)
- inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI)
- trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne
- nietypowe leki przeciwdepresyjne
- inhibitory monoaminooksydazy (IMAO)
Ważne jest, aby przyjmować te leki dokładnie zgodnie z zaleceniami. Wymaga też trochę cierpliwości. Jeśli nie poczujesz efektów od razu, nie poddawaj się. Zanim te leki zaczną działać, może minąć kilka tygodni.
Znalezienie odpowiedniego leku i dawki może również wymagać kilku prób i błędów. W razie potrzeby lekarz dokona korekty, aż poczujesz się lepiej.
Jeśli uważasz, że Twój lek nie działa lub doświadczasz nieprzyjemnych skutków ubocznych, ważne jest, aby porozmawiać o tym z lekarzem.
Nie należy nagle przerywać przyjmowania leku, chyba że zaleci to lekarz przepisujący, ponieważ może to prowadzić do objawów odstawienia lub nasilenia depresji. Twój lekarz może przepisać alternatywny lek lub pomóc w bezpiecznym zmniejszeniu dawki.
Oprócz terapii lekowej możesz skorzystać z psychoterapii. Może to obejmować terapię rozmową i terapię poznawczo-behawioralną (CBT). Możesz to zrobić sam na sam ze swoim terapeutą lub w grupie.
Jeśli nie możesz sam o siebie zadbać lub istnieje ryzyko samookaleczenia, być może będziesz musiał pozostać w szpitalu do czasu, aż niebezpieczeństwo minie.
Kiedy ciężka depresja nie reaguje na te terapie, inne obejmują:
- Terapia elektrowstrząsami (ECT): jest to procedura, w której prądy elektryczne są używane do stymulowania mózgu do wystąpienia napadu. Powoduje zmiany w chemii mózgu, które mogą złagodzić depresję.
- Przezczaszkowa stymulacja magnetyczna (TMS): polega na wykorzystaniu impulsów magnetycznych do stymulacji komórek nerwowych w mózgu, które są związane z regulacją nastroju i depresją.
Twój lekarz może zalecić dietę, ćwiczenia i inne zalecenia dotyczące stylu życia, aby uzupełnić leczenie.
Możesz również odnieść korzyści z dołączenia do grupy wsparcia dla osób cierpiących na depresję. Poproś swojego lekarza o skierowanie do lokalnych zasobów.
Co powoduje podwójną depresję?
Przyczyny depresji nie zawsze są jasne. Zamiast pojedynczej przyczyny może to być połączenie czynników, takich jak:
- zmiany w mózgu
- Chemia mózgu
- środowisko
- genetyka
- hormony
Rzeczy, które mogą zwiększać ryzyko depresji, obejmują:
- niska samo ocena
- traumatyczne wydarzenia, takie jak znęcanie się, utrata bliskiej osoby oraz trudności finansowe lub w związku
- członkowie rodziny z historią depresji, zaburzeń związanych z nadużywaniem alkoholu i samobójstw
- inne zaburzenia psychiczne, takie jak zespół stresu pourazowego (PTSD), lęk lub zaburzenia odżywiania
- Narkotyki i alkohol
- poważna choroba przewlekła
Na wynos
Podwójna depresja występuje, gdy osoba z uporczywym zaburzeniem depresyjnym rozwija ciężką depresję. Naukowcy nie wiedzą dokładnie, co powoduje podwójną depresję, ale dostępna jest pomoc.
Zarówno PDD, jak i MDD można leczyć i skutecznie zarządzać.
Zrób pierwszy krok. Jak najszybciej udaj się do lekarza, abyś mógł wyruszyć na drogę do wyzdrowienia i cieszyć się lepszą jakością życia.
.jpg)
.jpg)
