Rozpakowanie złośliwego narcyzmu

Złośliwy narcyzm odnosi się do specyficznej, mniej powszechnej manifestacji narcystycznego zaburzenia osobowości. Niektórzy eksperci uważają tę prezentację narcyzmu za najpoważniejszy podtyp.

Nie jest ona uznawana za formalną diagnozę w Podręczniku diagnostycznym i statystycznym zaburzeń psychicznych, wydanie piąte (DSM-5). Jednak wielu psychologów i ekspertów w dziedzinie zdrowia psychicznego używa tego terminu do opisania określonego zestawu cech osobowości.

Według słownika psychiatrycznego Campbella złośliwy narcyzm łączy w sobie cechy:

• narcystyczne zaburzenie osobowości (NPD)
• antyspołeczne zaburzenie osobowości (APD)
• agresja i sadyzm wobec innych, siebie lub obu
• paranoja

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o złośliwym narcyzmie, w tym o wspólnych cechach, porównaniu z socjopatią i tego, czy można go leczyć.

Jakie są cechy złośliwego narcyzmu?

Złośliwy narcyzm może objawiać się na wiele sposobów - nie ma ustalonej listy cech. Jest również bardzo trudne, szczególnie dla kogoś, kto nie jest specjalistą od zdrowia psychicznego, odróżnić narcyzm złośliwy od ciężkiego NPD.

Po części dlatego najlepiej jest unikać używania tego terminu (lub pokrewnych, takich jak narcyz) w odniesieniu do kogoś, zwłaszcza jeśli nie jesteś specjalistą w dziedzinie zdrowia psychicznego ze znajomością przeszłości tej osoby.

I znowu, nie ma konsensusu ekspertów co do kryteriów złośliwego narcyzmu. Jednak wielu ekspertów w dziedzinie zdrowia psychicznego popiera jego istnienie jako część spektrum narcyzmu. Istnieje również ogólna zgoda co do możliwej prezentacji objawów.

Ale ten rodzaj narcyzmu może pojawić się z dowolną kombinacją objawów z następujących kategorii.

NPD

Podobnie jak inne zaburzenia osobowości, NPD występuje w szerokim spektrum i obejmuje szereg objawów. DSM-5 wymienia dziewięć cech, które pomagają zidentyfikować NPD, ale tylko pięć jest potrzebnych do diagnozy.

Typowe objawy NPD obejmują:

• wspaniałe fantazje i zachowania, takie jak zaabsorbowanie myślami o osobistym sukcesie, władzy i atrakcyjności lub seksapilu
• niewielka lub żadna empatia dla emocji lub uczuć innych ludzi
• znacząca potrzeba uwagi, podziwu i uznania
• wyolbrzymione poczucie własnej wartości, takie jak tendencja do wyolbrzymiania osobistych talentów lub osiągnięć
• wiara w osobistą wyjątkowość i wyższość
• poczucie uprawnienia
• skłonność do wykorzystywania innych lub wykorzystywania ludzi dla osobistych korzyści
• aroganckie lub zarozumiałe zachowanie i postawy
• skłonność do zazdrości innym i wierzenia, że ​​inni im zazdroszczą

Osoby z NPD często mają problemy z radzeniem sobie ze zmianami. Mogą czuć się przygnębieni lub upokorzeni, gdy czują się lekceważeni, mają trudności z niepewnością i wrażliwością oraz reagują gniewnie, gdy inni nie patrzą na nich z podziwem, którego potrzebują i na co zasługują.

Ten stan zwykle wiąże się również z trudnościami w radzeniu sobie z emocjami i reakcjami behawioralnymi na stres.

APD

Główne cechy tego stanu to konsekwentne lekceważenie uczuć innych ludzi. Może to obejmować manipulację i oszustwo, a także znęcanie się fizyczne lub emocjonalne. Innym kluczowym elementem jest brak wyrzutów sumienia za złe uczynki.

Gwałtowne lub agresywne zachowanie może być oznaką tego stanu, ale niektóre osoby żyjące z APD nigdy nie zachowują się gwałtownie.

Osoby żyjące z APD zazwyczaj wykazują objawy zaburzeń zachowania w dzieciństwie. Może to obejmować przemoc wobec innych ludzi i zwierząt, wandalizm lub kradzież. Na ogół nie biorą pod uwagę konsekwencji swoich działań ani nie przejmują się nimi.

Tylko u dorosłych diagnozuje się APD. Diagnoza wymaga co najmniej trzech z następujących objawów:

• pogarda dla autorytetu i norm społecznych, przejawiająca się ciągłym nielegalnym lub łamiącym prawo zachowaniem
• wzór oszustwa, w tym wykorzystywanie i manipulowanie innymi ludźmi
• lekkomyślne, impulsywne lub ryzykowne zachowanie, które świadczy o lekceważeniu bezpieczeństwa osobistego lub innych ludzi
• niewielkie lub żadne wyrzuty sumienia za szkodliwe lub nielegalne działania
• ogólnie wrogi, drażliwy, agresywny, niespokojny lub pobudzony nastrój
• wzór nieodpowiedzialnego, aroganckiego lub lekceważącego zachowania
• trudności w planowaniu z wyprzedzeniem

Agresja

Agresja to rodzaj zachowania, a nie stan zdrowia psychicznego. U ludzi nie można zdiagnozować agresji, ale specjalista ds. Zdrowia psychicznego lub inny ekspert może odnotować akty agresji jako część profilu diagnostycznego.

Agresywne zachowanie może pojawić się jako reakcja na złość lub inne emocje i zazwyczaj obejmuje zamiar wyrządzenia krzywdy lub zniszczenia. Istnieją trzy główne rodzaje agresji:

• Wroga agresja. Jest to zachowanie mające na celu zranienie lub zniszczenie kogoś lub czegoś.
• Instrumentalna agresja. Jest to agresywne działanie, które wiąże się z określonym celem, takim jak rozbicie szyby w samochodzie, aby ukraść portfel.
• Agresja afektywna. Odnosi się to do zachowania zwykle skierowanego na osobę lub obiekt, które wywołały emocje. Może też zostać przekierowany, jeśli nie można skierować reklamy na rzeczywiste źródło. Uderzenie w ścianę zamiast uderzania innej osoby jest przykładem agresji afektywnej, szczególnie gdy czynność wiąże się z chęcią wyrządzenia szkody.

Sadyzm

Sadyzm to czerpanie przyjemności z poniżania kogoś lub zadawania mu bólu.

DSM-5 wymienia zaburzenie sadyzmu seksualnego jako stan, który obejmuje podniecenie seksualne związane z ideą spowodowania niechcianego bólu osobie nie wyrażającej zgody. Ale sam sadyzm nie jest diagnozą zdrowia psychicznego, ani też nie zawsze jest seksualny.

Osoby o sadystycznych skłonnościach mogą:

• lubię krzywdzić innych
• lubię patrzeć, jak inni doświadczają bólu
• czerpać podniecenie seksualne, widząc innych cierpiących
• spędzają dużo czasu fantazjując o krzywdzeniu innych ludzi, nawet jeśli tak naprawdę tego nie robią
• chcą skrzywdzić innych, gdy są zirytowani lub źli
• lubią upokarzać innych, zwłaszcza w sytuacjach publicznych
• mają skłonność do agresywnych działań lub zachowań
• zachowywać się w sposób kontrolujący lub dominujący

Niektórzy eksperci sugerują, że sadystyczne zachowanie pomaga odróżnić NPD i złośliwy narcyzm.Narcyzm często wiąże się z egocentrycznym dążeniem do pragnień i celów, ale osoby z NPD mogą nadal okazywać skruchę lub żal z powodu zranienia innych w tym procesie.

Czy to to samo co socjopatia?

Wiele osób używa określenia socjopata w swobodnych rozmowach. Możesz usłyszeć, że jest to używane do opisywania ludzi, którzy wydają się nie dbać o innych ludzi lub którzy wykorzystują i manipulują swoimi bliskimi.

Socjopatia zwykle odnosi się do cech i zachowania powszechnie obserwowanych w przypadku APD. Ale podobnie jak w przypadku narcyzmu złośliwego, socjopatia jest używana tylko jako nieformalne określenie, a nie jako konkretna diagnoza.

Złośliwy narcyzm to nie to samo, co socjopatia, ponieważ cechy APD są tylko częścią tego podtypu narcyzmu.

Czy to jest uleczalne?

Ogólnie terapia może pomóc każdemu, kto szuka leczenia z zamiarem włożenia wysiłku w poprawę swoich uczuć, zachowań lub reakcji emocjonalnych.

Z pewnością osoby żyjące ze złośliwym narcyzmem lub jakimkolwiek innym rodzajem narcyzmu mogą iść na terapię i pracować nad zmianą zachowań, które mają negatywny wpływ na jakość ich życia lub członków ich rodzin, partnerów i przyjaciół.

Szukam pomocy

Osoby z cechami jakiegokolwiek rodzaju narcyzmu nie mogą samodzielnie szukać pomocy. Często nie zdają sobie sprawy, że jest coś złego w ich działaniach i zachowaniu.

Ale mogą mieć inne objawy, które skłaniają ich do leczenia, w tym:

• depresja
• drażliwość
• problemy z zarządzaniem gniewem

W innych przypadkach mogą być zmotywowani do podjęcia terapii z powodu nakazu sądowego, ultimatum od romantycznego partnera lub członka rodziny lub z innego powodu.

Jednak aby leczenie było skuteczne, muszą ostatecznie chcieć leczenia dla siebie.

Możliwości leczenia

Jeśli uważasz, że ktoś bliski może mieć do czynienia z zaburzeniem osobowości, takim jak NPD lub APD, pamiętaj, że zmiana jest absolutnie możliwa. Terapia mogą pomocy, o ile są gotowi do pracy, aby wykonać wymaganą pracę.

Terapia jest często trudna, ale zwykle opłaca się z dużymi korzyściami, w tym:

• silniejsze relacje międzyludzkie
• poprawiona regulacja emocjonalna
• lepsza zdolność do pracy nad celami

Niektóre rodzaje terapii mogą być bardziej pomocne w leczeniu narcyzmu.

Przegląd badań dotyczących narcyzmu złośliwego z 2010 roku wskazuje, że leczenie może okazać się wyzwaniem, szczególnie gdy w relacji terapeutycznej pojawiają się agresywne lub sadystyczne tendencje.

Ale wzięcie osobistej odpowiedzialności za leczenie może prowadzić do lepszych wyników. Zalecane rodzaje terapii obejmują zmodyfikowaną dialektyczną terapię behawioralną (DBT) oraz, w stosownych przypadkach, poradnictwo dla par i rodzin.

Leki, takie jak leki przeciwpsychotyczne i selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), mogą również złagodzić niektóre objawy, w tym złość, drażliwość i psychozę.

Nowszy artykuł z 2015 roku sugeruje, że terapia schematów może być również pomocna w przypadku NPD i powiązanych problemów. Inne badania potwierdzają ten wniosek.

Inne podejścia, które mogą poprawić wyniki leczenia, obejmują terapię skoncentrowaną na przeniesieniu i terapię opartą na mentalizacji.

Brakuje jednak danych klinicznych na ten temat. Potrzebne są dalsze badania dotyczące terapii narcyzmu.

Rozpoznawanie nadużyć

Narcyzm i pokrewne problemy zwykle wiążą się z trudnościami w odnowieniu i zrozumieniu uczuć innych ludzi. Możesz zauważyć oznaki, takie jak samolubne zachowanie, manipulacyjne słowa i działania lub wzór niezdrowych lub nieudanych relacji.

Utrzymywanie relacji rodzinnych lub międzyludzkich może być jeszcze trudniejsze dla osoby ze złośliwym narcyzmem. Nierzadko zdarza się, że związki obejmują kontrolowanie zachowania, gaslighting i emocjonalne znęcanie się.

Jeśli jesteś blisko kogoś, kto żyje ze złośliwym narcyzmem, ważne jest, aby dbać o siebie i obserwować oznaki znęcania się.

Istnieje wiele różnych rodzajów obraźliwych zachowań, a niektóre mogą nie wydawać się tak wyraźne, jak inne. Typowe objawy mogą obejmować:

• wskazywanie „wad” i sprawianie wrażenia przyjemności, że czujesz się zniechęcony lub zdenerwowany lub mówiąc, że robią to dla twojego własnego dobra
• kłamać lub manipulować tobą, aby osiągnąć własne cele i usprawiedliwiać swoje zachowanie i nie okazywać poczucia winy ani żalu, jeśli je na to wezwasz
• poniżając Cię, poniżając Cię lub grożąc Ci publicznie lub prywatnie
• sprawianie wrażenia przyjemności zadawania fizycznych krzywd
• okazywanie braku zainteresowania twoimi potrzebami lub uczuciami
• zachowywanie się w ryzykowny lub niebezpieczny sposób, bez zwracania uwagi na to, czy Ty lub inne osoby zostaniesz skrzywdzony (np. niebezpieczna jazda i śmiech, gdy wyrażasz strach)
• mówienie lub robienie nieuprzejmych lub okrutnych rzeczy i sprawianie wrażenia przyjemności
• zachowywać się agresywnie w stosunku do Ciebie i innych osób lub rzeczy

Czyjś stan psychiczny nie jest usprawiedliwieniem dla agresywnego zachowania. Należy również pamiętać, że agresywne zachowanie nie zawsze jest wynikiem stanu zdrowia psychicznego.

Jeśli uważasz, że Twój związek stał się niezdrowy, rozmowa z terapeutą może pomóc Ci zdecydować, co robić. Możesz również zwrócić się o pomoc do National Domestic Violence Hotline na ich stronie internetowej lub dzwoniąc pod numer 800-799-7233.