Ucho ludzkie składa się z trzech obszarów zwanych uchem zewnętrznym, środkowym i wewnętrznym. Okienko owalne, znane również jako fenestra ovalis, to błona tkanki łącznej znajdująca się na końcu ucha środkowego i na początku ucha wewnętrznego.
Fenestra ovalis łączy maleńkie kości ucha środkowego z przedsionkiem łuski, czyli górną częścią ślimaka. (Ślimak jest centralnym organem ucha wewnętrznego). Kość ucha środkowego, która faktycznie łączy się z fenestra ovalis, nazywana jest strzemieniem lub strzemiączkiem.
Funkcje ucha środkowego przenoszą ruch błony bębenkowej (lub błony bębenkowej) do ucha wewnętrznego. Zwiększa to nacisk na tkankę łączną okienka owalnego. Ostatecznie ciśnienie to jest przenoszone przez strzemiączko, które uciska okienko owalne, do ślimaka. Stamtąd przechodzi przez nerw słuchowy do mózgu, który przetwarza dźwięk.
