Pierwotnie opublikowano 10 września 2019 r.
W naszej serii wywiadów z laureatami konkursu DiabetesMine Patient Voices 2019 z przyjemnością przedstawiamy Mila Clarke Buckley, z siedzibą w Houston, Teksas. Mieszka z cukrzycą typu 2 i prowadzi popularny blog zdrowe odżywianie, a także psychiczna strona życia z T2D.
Niektórzy mogą rozpoznać Milę z jej pracy w The Hangry Woman. Ma wiele do powiedzenia jako szczery orędownik naszej społeczności.
Rozmowa z blogerką na temat cukrzycy typu 2 Milą Clarke Buckley
DM) Cześć Mila! Chcielibyśmy zacząć od wysłuchania Twojej historii diagnozy…
MCB) Miałem 26 lat w 2016 roku, kiedy zdiagnozowano u mnie cukrzycę typu 2. Choroba przebiega w mojej rodzinie, zarówno moja mama, jak i babcia chorują na cukrzycę ciążową w ciąży. Ale kiedy zostałem zdiagnozowany, nie miałem pojęcia, że objawy, których doświadczam, są spowodowane cukrzycą.
Byłem spocony, mdłości, szybko traciłem na wadze i ciągle byłem zmęczony. Zapisałem to jako pracę 60 lub więcej godzin tygodniowo i niedostateczną praktykę samoopieki. Diagnoza była dla mnie szokiem.
To było zaledwie kilka lat temu. Czy więc od razu zacząłeś używać nowoczesnych narzędzi do leczenia cukrzycy?
Przez całe życie z cukrzycą zawsze wracam do tego, jak bardzo chętnie korzystam z technologii w leczeniu cukrzycy, ale jak często lekarze lekarze lekceważyli ich stosowanie, ponieważ należałem do typu 2. To sprawiło, że chciałem zagłęb się w to, dlaczego technologia nie była tak dostępna dla osób z typem 2, czy też byłam tylko ja.
Więc jakich urządzeń obecnie używasz?
Obecnie moje wykorzystanie technologii jest dość ograniczone. Używam glukometru OneTouch Verio Flex, który synchronizuje moje dane z telefonem (wierz lub nie, sam śledziłem wartości stężenia glukozy we krwi w arkuszu kalkulacyjnym Google). W końcu chciałbym użyć CGM (ciągłego monitora glukozy), co, jak wiem, jest dla niektórych starą wiadomością.
Czym się zajmujesz zawodowo?
Pracuję jako specjalista ds. Mediów społecznościowych w szpitalu onkologicznym w Houston. Pracuję również nad historiami pacjentów i przeprowadzam wywiady z osobami, które przeżyły raka, na temat ich doświadczeń.
Jak trafiłeś do społeczności Diabetes Online Community (DOC)?
Natknąłem się na to przypadkiem. Pewnego wieczoru przeglądałem Twittera w poszukiwaniu informacji na temat cukrzycy i zobaczyłem na Twitterze czat #DSMA z grupą ludzi, którzy rozmawiali o życiu z cukrzycą. Zacząłem się trochę przyczaić, żeby zobaczyć rozmowę, aż w końcu zacząłem wskakiwać, by zadawać pytania i łączyć się z innymi ludźmi.
Kiedy zdecydowałeś się rozpocząć blogowanie?
Założyłem swojego bloga o nazwie Kobieta Hangry, kilka tygodni po mojej diagnozie. Blogowałem już od lat, ale naprawdę chciałem mieć nowe miejsce, w którym można by porozmawiać o tym, przez co przechodzę, i lepiej zrozumieć. Teraz stało się miejscem, w którym pokazuję ludziom, jak żyję, i mam nadzieję, że dostarczę inspiracji. Badam emocjonalne i psychiczne strony cukrzycy typu 2. Zawsze lubię pokazywać ludziom, że z cukrzycą typu 2 można wieść piękne życie.
Mój blog zawiera również wiele przepisów i codziennych wskazówek dotyczących leczenia cukrzycy typu 2.
Jakieś konkretne rodzaje przepisów lub potrawy, na których najbardziej się skupiasz?
Uwielbiam kreatywne przepisy niskowęglowodanowe, a są też desery przyjazne dla keto, które uwielbiam tworzyć. Jednak staram się jak najlepiej zachować równowagę w swoim życiu. Nawet jeśli ciągle obserwuję swoje wartości cukru we krwi i staram się pozostać w określonym zakresie, czuję, że mogę się leczyć, jeśli chcę.
Z pewnością zauważyłeś niedobór blogów o cukrzycy typu 2. Jak myślisz, dlaczego tak jest?
Myślę, że widzimy tak niewielu influencerów typu 2, ponieważ nie ma dla nas odpowiedniej przestrzeni. Ludzie chcą czuć się wzmocnieni i zachęceni do mówienia o swojej przewlekłej chorobie. Musimy przestać definiować typ 2 jako „zły” typ cukrzycy, bo inaczej przestrzeń ta może nigdy nie istnieć. Szczerze mówiąc, nie rozumiałem głębi piętna, dopóki nie zacząłem angażować się w społeczność. Czasami wydaje się, że twoja społeczność rzuci cię pod autobus, żeby powiedzieć: „Nie mam że rodzaj cukrzycy ”lub często czujesz się samotny, ponieważ niewiele osób o tym mówi.
Co wszyscy możemy wspólnie zrobić, aby uporać się z tym piętnem?
Jako społeczność musimy upewnić się, że osoby zmagające się z cukrzycą typu 2 są mniej winne. Myślę, że możemy wspólnie stworzyć przestrzeń wolną od osądów, aby ludzie mogli rozmawiać o swojej cukrzycy, gdy będą na to gotowi. Wydaje mi się również, że marki, których głównymi odbiorcami są ludzie z cukrzycą, naprawdę muszą wziąć pod uwagę wpływ prezentowania osób z typem 2. Reprezentacja jest tak ważna, a oglądanie różnych twarzy i stylów życia pomaga ludziom poczuć, że mogą się otworzyć. Mam nadzieję, że za mojego życia zniknie piętno i wstyd z powodu cukrzycy typu 2, a więcej głosów będzie dzieliło się swoimi historiami o cukrzycy typu 2.
Jaka jest największa zmiana, jaką zaobserwowałeś w cukrzycy od czasu „wstąpienia do klubu” w 2016 roku?
Powiedziałbym, że akceptacja społeczności wsparcia rówieśników jako filaru w leczeniu cukrzycy. Społeczności internetowe i osobiste są postrzegane jako sposób radzenia sobie z przewlekłą chorobą, a internet umożliwia coraz większe kontakty z ludźmi.
Co najbardziej chciałbyś zobaczyć w innowacjach w cukrzycy?
Jedną naprawdę prostą rzeczą, o której chciałbym, aby działała lepiej, jest utrzymywanie insuliny w stałej temperaturze. Często zauważam zmienną temperaturę mojej lodówki, gdy ktoś w domu ją otwiera i zamyka, i zawsze zastanawiam się, czy moja insulina jest stale przechowywana w odpowiedniej temperaturze.
Zastanawiam się też, co jeszcze możemy zrobić, aby pomóc osobom z cukrzycą typu 2 przygotować się na klęski żywiołowe. Kiedy huragan Harvey uderzył w Houston w 2017 roku, moja największa niepewność dotyczyła tego, co zrobić z moją insuliną. To było w środku huraganu, z groźbą utraty mocy, że próbowałem wymyślić, co robić. Teraz wiem, że to był zły czas, ale zastanawiam się, jak można nauczyć ludzi odpowiedniego przygotowania.
Co błagałby przemysł, aby zrobił lepiej?
Przystępność, dostępność i usuwanie stygmatyzacji cukrzycy to obszary, które wymagają poprawy. Nikt nie powinien być wyceniany z możliwości leczenia cukrzycy. Ponadto piętno i wstyd, które zwykle towarzyszą chorowaniu na cukrzycę, muszą się zmienić.
Czy sam doświadczyłeś problemów z dostępem lub przystępnością cenową?
Osobiście ostatnio przydarzyło mi się coś ciekawego. Zmieniłem pracę, zmieniłem ubezpieczenie i musiałem upewnić się, że moja insulina jest objęta ubezpieczeniem. Kiedy sprawdziłem zakres moich leków, zauważyłem, że moja insulina - ten sam wstrzykiwacz do insuliny, ta sama marka, ta sama dostawa - kosztuje dwukrotnie. Mogę sobie pozwolić na insulinę, ale coś jest nie tak, gdy ten sam produkt może mieć dwie takie różne ceny. To mnie bardzo sfrustrowało, ponieważ wiem, że płacę podwójnie za coś, co nie jest warte podwójnej.
Co nie mniej ważne, co zmotywowało Cię do zgłoszenia się do konkursu DiabetesMine Patient Voices Contest 2019?
Byłem zainteresowany, ponieważ wydawało mi się, że jest to okazja do nauczenia się nowych rzeczy od innych adwokatów i specjalistów od cukrzycy, ale także do podzielenia się swoją perspektywą. Czasami głosy pacjentów typu 2 są zminimalizowane i rzadko siadamy przy stole.
Chciałem wnieść tę perspektywę do pokoju, ale także zabrać ze sobą pytania i uczucia innych osób z typem 2, którzy mają udział w rozmowie. Myślę, że informacje, których dowiem się z „DiabetesMine University”, pomogą mi zachować otwarty umysł w kwestii technologii cukrzycy i być lepszym orędownikiem osób żyjących z typem 2.
Dzięki za podzielenie się swoją historią, Mila!
