Dla niektórych niewielki strach przed oceanem to coś, z czym można sobie łatwo poradzić. Dla innych dużo większym problemem jest strach przed oceanem. Jeśli twój strach przed oceanem jest tak silny, że ma wpływ na twoje codzienne życie, możesz mieć talasofobię lub fobię oceanu.
W tym artykule omówimy objawy, przyczyny i diagnozę talasofobii. Omówimy również opcje leczenia i pozytywne perspektywy przezwyciężenia strachu przed oceanem.
Jakie są objawy?
Talassofobia może negatywnie wpłynąć na jakość życia. Ponieważ fobia jest rodzajem zaburzenia lękowego, objawy talasofobii są takie same, jak te często występujące w lęku.
objawy talasofobiiKiedy myślisz o oceanie, możesz doświadczyć:
- pobudzenie i niepokój, zwłaszcza w życiu codziennym
- niepokojące, bardziej niż zwykle
- kłopoty z zasypianiem i zasypianiem oraz prawdopodobnie bezsenność
- napady paniki i lęku, które mogą występować wystarczająco często, aby stanowić zespół lęku napadowego
Niektóre osoby z zaburzeniami lękowymi mogą również doświadczać ataków paniki. Podczas ataku paniki możesz mieć wrażenie, że serce bije szybciej lub wali, a także mdłości. Możesz również odczuwać drżenie, pocenie się lub zawroty głowy. Niektórzy ludzie mają nawet poczucie zbliżającej się zagłady i dysocjacji.
Jeśli boisz się oceanu, objawy niepokoju mogą pojawić się w dowolnym momencie. Na przykład mogą się pojawiać, gdy jesteś w pobliżu plaży lub przejeżdżasz za oceanem. Mogą się pojawić, gdy lecisz samolotem nad oceanem.
W zależności od nasilenia talasofobii, możesz nawet odczuwać niepokój, patrząc na zdjęcie oceanu, a nawet słysząc słowo „ocean”.
Co to powoduje?
Istnieje wiele powodów, dla których ktoś może zacząć bać się oceanu. Narażenie na bodźce wywołujące reakcję strachu może prowadzić do rozwoju fobii. Ten bodziec może być traumatycznym wydarzeniem, takim jak prawie utonięcie lub obserwacja ataku rekina w oceanie. Ten rodzaj fobii nazywany jest fobią doświadczeniową.
Fobie mogą się również rozwijać bez żadnego doświadczenia i traumy. Te typy fobii niedoświadczeniowych mogą rozwinąć się z następujących przyczyn:
- Czynniki genetyczne. Posiadanie krewnego, który boi się oceanu, może zwiększyć ryzyko rozwoju talasofobii.
- Czynniki środowiskowe. Słyszenie o innych traumatycznych wydarzeniach, takich jak utonięcia lub ataki w oceanie, może wywołać strach przed oceanem.
- Czynniki rozwojowe. Jeśli obszar mózgu reagujący na strach nie rozwinął się prawidłowo, łatwiej jest rozwinąć się fobia.
Ważne jest, aby wiedzieć, że w przypadku talasofobii strach przed oceanem staje się automatyczną, irracjonalną reakcją, której dana osoba nie może kontrolować.
Jak się to rozpoznaje?
Twój lekarz może użyć różnych narzędzi do diagnozowania talasofobii. Pierwszym krokiem jest ustalenie, czy istnieje przyczyna twojego lęku. W niektórych przypadkach istnieją fizyczne przyczyny wzrostu lęku, takie jak zespół jelita drażliwego lub pewne zaburzenia neurologiczne.
Po tym, jak lekarz stwierdzi, że nie ma fizycznej przyczyny fobii, może odwołać się do kryteriów diagnostycznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, aby wskazać diagnozę konkretnej fobii - w tym przypadku talasofobii. Te kryteria diagnostyczne mogą obejmować:
- uporczywy, nadmierny, nieuzasadniony strach przed oceanem
- natychmiastowa reakcja w walce lub ucieczce po wystawieniu na ocean
- całkowite unikanie oceanu
- uporczywy strach przed oceanem przez co najmniej 6 miesięcy
- uznanie, że niepokój jest nieproporcjonalny do zagrożenia oceanu
Posiadanie określonej liczby kryteriów diagnostycznych pomoże lekarzowi określić, czy masz talasofobię.
Czy istnieje skuteczne leczenie?
Przezwyciężenie lęku przed oceanem jest możliwe dzięki odpowiedniej terapii. Istnieje wiele opcji leczenia i znalezienie odpowiedniego leczenia może zająć trochę czasu.
znajdowanie pomocy w przypadku fobiiJeśli boisz się oceanu lub jakiejkolwiek innej fobii, która wpływa na jakość Twojego życia, istnieją organizacje, które mogą Ci pomóc:
- National Alliance on Mental Illness (NAMI): NAMI ma zarówno telefoniczną, jak i SMS-ową linię kryzysową.
- Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego (NIH): NIH dysponuje pełną listą zasobów dotyczących zarówno natychmiastowej, jak i długoterminowej pomocy.
- Lokalizator usług związanych z leczeniem behawioralnym (SAMHSA): Administracja ds. Nadużywania substancji psychoaktywnych i zdrowia psychicznego dysponuje narzędziem, które pozwala zlokalizować placówki lecznictwa psychiatrycznego w Twojej okolicy.
- National Suicide Prevention Lifeline: The Suicide Prevention Lifeline to bezpłatne, dostępne 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu źródło pomocy ludziom w kryzysie.
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) to opcja leczenia, która koncentruje się na zmianie negatywnych myśli i zachowań na zdrowsze. W jednym badaniu z 2013 roku naukowcy wykorzystali techniki neuroobrazowania, aby określić wpływ CBT na niektóre zaburzenia fobiczne.
Fobie mogą powodować widoczną aktywację i zmiany w ścieżkach nerwowych w mózgu. Naukowcy odkryli, że terapia poznawczo-behawioralna ma znaczący pozytywny wpływ na szlaki nerwowe u osób z fobiami specyficznymi, takimi jak lęk przed oceanem.
Inną opcją leczenia jest terapia ekspozycyjna, która jest w rzeczywistości podzbiorem CBT. Większość ludzi, którzy mają fobie, aktywnie unika obiektu lub sytuacji, której się boją, co może pogorszyć fobię. Terapia ekspozycji polega na wystawieniu osoby na jej strach w bezpiecznym środowisku.
W przypadku talasofobii może to obejmować oglądanie zdjęć lub oglądanie filmów z oceanu, mając pod ręką specjalistę ds. Zdrowia psychicznego. W końcu może to nawet oznaczać wizytę na plaży lub zanurzenie się w oceanie z profesjonalistą u boku. Z biegiem czasu ten rodzaj bezpiecznego narażenia może zmniejszyć ogólny strach przed oceanem.
Istnieją również eksperymentalne procedury leczenia fobii, takie jak chemioterapia przedsionkowa i terapia wirtualnej rzeczywistości. Obie terapie opierają się na systemach wzrokowych mózgu. Jednak ponieważ są one stosunkowo nowe, potrzeba więcej badań, aby określić ich skuteczność.
Leki niekoniecznie są zalecane dla osób obawiających się oceanu, ponieważ terapie wymienione powyżej mają wysoki wskaźnik skuteczności. Jednak dla osób, które potrzebują krótkotrwałego wsparcia przy objawach lęku, opcją mogą być leki.
Podsumowując
Talassofobia, czyli lęk przed oceanem, to specyficzna fobia, która może negatywnie wpłynąć na jakość życia. Jeśli czujesz, że potrzebujesz pomocy w przezwyciężeniu strachu przed oceanem, może Ci pomóc specjalista zdrowia psychicznego.
Talassofobię można leczyć za pomocą terapii poznawczo-behawioralnej i terapii ekspozycyjnej, z których oba mają wysoki wskaźnik sukcesu. Z czasem leczenie strachu przed oceanem może pomóc przywrócić jakość życia.
