Wskaźnik masy ciała (BMI) jest standardowym narzędziem oceny stanu zdrowia w większości placówek opieki zdrowotnej.
Chociaż był używany od dziesięcioleci jako pomiar stanu zdrowia w oparciu o rozmiar, jest szeroko krytykowany za nadmierne uproszczenie tego, co naprawdę oznacza bycie zdrowym.
W rzeczywistości wiele osób twierdzi, że wskaźnik BMI jest przestarzały, niedokładny i nie powinien być stosowany w placówkach medycznych i fitness.
W tym artykule znajdziesz wszystko, co musisz wiedzieć o BMI, jego historię, czy jest to dokładny predyktor zdrowia, a także znajdziesz listę alternatyw.
Co to jest BMI?
BMI oznacza wskaźnik masy ciała. Został opracowany w 1832 roku przez belgijskiego matematyka Lamberta Adolphe Jacquesa Quetelet.
Opracował skalę BMI, aby szybko oszacować stopień nadwagi i otyłości w danej populacji, aby pomóc rządom zdecydować, gdzie przeznaczyć środki zdrowotne i finansowe.
Co ciekawe, Quetelet stwierdził, że BMI nie jest przydatne w badaniu pojedynczych osób, ale raczej daje obraz ogólnego stanu zdrowia populacji. Niemniej jednak jest szeroko stosowany do mierzenia zdrowia jednostki.
Skala BMI opiera się na wzorze matematycznym, który określa, czy dana osoba ma „zdrową” wagę, dzieląc jej wagę w kilogramach przez jej wzrost w metrach do kwadratu:
- BMI = waga (kg) / wzrost (m2)
Alternatywnie, BMI można obliczyć, dzieląc wagę w funtach przez wzrost w calach do kwadratu razy 703:
- BMI = (waga (funty) / wzrost (in2)) x 703
Możesz także skorzystać z internetowego kalkulatora BMI, takiego jak ten dostarczony przez National Institutes of Health (NIH).
Po obliczeniu BMI jest ono porównywane ze skalą BMI w celu określenia, czy mieści się w „normalnym” zakresie wagi:
Zgodnie z tymi obliczeniami pracownik służby zdrowia może zasugerować zmiany dotyczące zdrowia i stylu życia, jeśli nie należysz do „normalnej” kategorii wagowej.
Niektóre kraje przyjęły tę skalę BMI, aby lepiej przedstawić wielkość i wzrost populacji. Na przykład wykazano, że azjatyccy mężczyźni i kobiety są bardziej narażeni na choroby serca przy niższym BMI w porównaniu z nie-Azjatami.
Chociaż może to dać lekarzowi migawkę stanu zdrowia osoby na podstawie masy ciała, nie bierze pod uwagę innych czynników, takich jak wiek, płeć, rasa, genetyka, masa tłuszczowa, masa mięśniowa i gęstość kości.
PodsumowanieWskaźnik masy ciała (BMI) to obliczenie, które szacuje zawartość tkanki tłuszczowej na podstawie wzrostu i masy ciała. BMI 18,5–24,9 jest uważane za „normalną” wagę przy niskim ryzyku złego stanu zdrowia, podczas gdy wszystko powyżej lub poniżej wiąże się z wyższym ryzykiem złego stanu zdrowia.
Czy to dobry wskaźnik zdrowia?
Pomimo obaw, że BMI nie pozwala dokładnie określić, czy dana osoba jest zdrowa, większość badań pokazuje, że ryzyko choroby przewlekłej i przedwczesnej śmierci wzrasta przy BMI poniżej 18,5 („niedowaga”) lub powyżej 30,0 („otyłość”).
Na przykład retrospektywne badanie z 2017 r. Obejmujące 103 218 zgonów wykazało, że osoby z BMI 30,0 lub większym („otyłe”) miały 1,5–2,7 razy większe ryzyko zgonu po 30-letniej obserwacji.
Inne badanie wykazało, że osoby z kategorii „otyłych” BMI miały o 20% większe ryzyko zgonu ze wszystkich przyczyn i chorób serca w porównaniu z osobami z kategorii „normalne” BMI.
Naukowcy odkryli również, że osoby należące do kategorii „niedowaga” lub „poważnie otyłych” i „skrajnie otyłych” zmarły średnio odpowiednio o 6,7 lat i 3,7 lat wcześniej, w porównaniu z osobami z kategorii „normalne” BMI.
Inne badania wykazały, że BMI powyżej 30,0 zaczyna znacznie zwiększać ryzyko przewlekłych problemów zdrowotnych, takich jak cukrzyca typu 2, choroby serca, trudności w oddychaniu, choroby nerek, niealkoholowe stłuszczenie wątroby i problemy z poruszaniem się.
Ponadto zmniejszenie BMI o 5–10% wiąże się ze zmniejszeniem częstości występowania zespołu metabolicznego, chorób serca i cukrzycy typu 2.
Ponieważ większość badań wskazuje na zwiększone ryzyko chorób przewlekłych u osób z otyłością, wielu pracowników służby zdrowia może używać BMI jako ogólnego obrazu ryzyka danej osoby. Jednak nie powinno to być jedyne używane narzędzie diagnostyczne.
PodsumowanieChociaż BMI jest krytykowane za nadmierne upraszczanie zdrowia, większość badań potwierdza jego zdolność do szacowania ryzyka choroby przewlekłej, szczególnie ryzyka przedwczesnej śmierci i zespołu metabolicznego.
Wady BMI
Pomimo badań łączących niskie (poniżej 18,5) i wysokie (30 lub więcej) BMI ze zwiększonym ryzykiem dla zdrowia, jego stosowanie ma wiele wad.
Nie bierze pod uwagę innych czynników zdrowotnych
BMI odpowiada tylko „tak” lub „nie” w odniesieniu do tego, czy dana osoba ma „normalną” wagę, bez kontekstu wieku, płci, genetyki, stylu życia, historii medycznej lub innych czynników.
Poleganie wyłącznie na BMI może przeoczyć inne ważne pomiary zdrowia, takie jak cholesterol, poziom cukru we krwi, tętno, ciśnienie krwi i poziom zapalenia, a także zawyżać lub zaniżać prawdziwy stan zdrowia danej osoby.
Co więcej, pomimo różnych składów ciała mężczyzn i kobiet - przy czym mężczyźni mają większą masę mięśniową i mniej tłuszczu niż kobiety - BMI stosuje te same obliczenia dla obu grup.
Ponadto, gdy osoba się starzeje, jej ciało w naturalny sposób zwiększa masę tłuszczu i spada masę mięśniową. Liczne badania wykazały, że wyższy BMI 23,0–29,9 u osób starszych może chronić przed przedwczesną śmiercią i chorobami.
Wreszcie, po prostu wykorzystując BMI do określenia stanu zdrowia osoby, ignoruje inne aspekty zdrowia, takie jak dobrostan psychiczny i skomplikowane czynniki socjologiczne, takie jak dochody, dostęp do niedrogiej i pożywnej żywności, umiejętności żywieniowe i wiedza oraz środowisko życia.
Zakłada, że wszystkie wagi są równe
Chociaż jeden funt lub kilogram mięśnia waży tyle samo, co jeden funt lub kilogram tłuszczu, mięśnie są gęstsze i zajmują mniej miejsca. W rezultacie osoba może być bardzo szczupła, ale ma dużą masę mięśniową, co powoduje, że jest cięższy na skali.
Na przykład osoba ważąca 200 funtów (97 kg), która ma 175 cm wzrostu, ma BMI 29,5, co klasyfikuje ją jako „nadwagę”.
Jednak dwie osoby o tym samym wzroście i wadze mogą wyglądać zupełnie inaczej. Jeden może być kulturystą z dużą masą mięśniową, podczas gdy drugi może mieć wyższą masę tłuszczu.
Jeśli weźmie się pod uwagę tylko BMI, może to łatwo błędnie sklasyfikować osobę jako „z nadwagą” lub „otyłą” pomimo niskiej masy tłuszczowej. Dlatego ważne jest, aby oprócz masy ciała wziąć pod uwagę mięśnie, tłuszcz i masę kości.
Nie bierze pod uwagę dystrybucji tłuszczu
Chociaż większe BMI wiąże się z gorszymi wynikami zdrowotnymi, lokalizacja tłuszczu na ciele może mieć większe znaczenie.
Osoby z tłuszczem zgromadzonym w okolicy brzucha - znane jako typy ciała w kształcie androida lub jabłka - mają większe ryzyko chorób przewlekłych niż osoby z tłuszczem zgromadzonym w biodrach, pośladkach i udach - znane jako typy ciała o kształcie gynoidalnym lub gruszkowym.
Na przykład w przeglądzie 72 badań naukowcy odkryli, że osoby z rozkładem tłuszczu w kształcie jabłka miały znacznie wyższe ryzyko śmiertelności z wszystkich przyczyn, podczas gdy osoby z dystrybucją tłuszczu w kształcie gruszki miały mniejsze ryzyko.
W rzeczywistości autorzy podkreślili, że BMI nie bierze pod uwagę miejsca gromadzenia się tłuszczu w organizmie, co może błędnie sklasyfikować osobę jako niezdrową lub zagrożoną chorobą.
Może prowadzić do odchylenia masy ciała
Oczekuje się, że lekarz kieruje się najlepszą oceną, co oznacza, że przyjmie wynik BMI i uzna pacjenta za wyjątkową osobę.
Jednak niektórzy pracownicy służby zdrowia używają BMI wyłącznie do pomiaru stanu zdrowia osoby przed udzieleniem zaleceń lekarskich, co może prowadzić do odchylenia od wagi i złej jakości opieki zdrowotnej.
Osoby z wyższym BMI częściej zgłaszają, że ich lekarze koncentrują się tylko na BMI, nawet jeśli ich wizyta dotyczyła niepowiązanego problemu. Często poważne problemy medyczne pozostają niezauważone lub są błędnie postrzegane jako problemy związane z wagą.
W rzeczywistości badania wykazały, że im wyższy BMI danej osoby, tym mniejsze prawdopodobieństwo, że będzie ona uczestniczyła w regularnych badaniach kontrolnych z powodu strachu przed oceną, nieufności do lekarza lub wcześniejszego negatywnego doświadczenia, które może prowadzić do późnych diagnoz, leczenia , i opieka .
Może nie mieć znaczenia dla wszystkich populacji
Pomimo szerokiego stosowania wskaźnika BMI wśród wszystkich dorosłych, może on nie odzwierciedlać dokładnie stanu zdrowia niektórych grup rasowych i etnicznych.
Na przykład liczne badania wykazały, że osoby pochodzenia azjatyckiego mają zwiększone ryzyko chorób przewlekłych przy niższych punktach odcięcia BMI w porównaniu z osobami rasy białej.
W rzeczywistości Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) opracowała wytyczne dotyczące BMI dla Azji i Pacyfiku, które zapewniają alternatywne punkty odcięcia BMI:
Liczne badania wykazały, że te alternatywne punkty odcięcia lepiej identyfikują zagrożenie dla zdrowia wśród populacji azjatyckich. Jednak potrzeba więcej badań, aby porównać te punkty odcięcia z wielopokoleniowymi Amerykanami pochodzenia azjatyckiego.
Ponadto Czarni mogą być błędnie klasyfikowani jako osoby z nadwagą, mimo że mają niższą masę tłuszczową i większą masę mięśniową. Może to sugerować, że ryzyko chorób przewlekłych występuje przy wyższym punkcie odcięcia BMI w porównaniu z innymi rasami, zwłaszcza wśród czarnych kobiet.
W rzeczywistości, jedno badanie z 2011 roku wykazało, że czarnoskóre kobiety były metabolicznie zdrowe w punktach odcięcia o 3,0 kg / m2 wyższych niż osoby, które nie są czarnoskórymi, co dodatkowo poddaje w wątpliwość użyteczność BMI dla wszystkich grup rasowych.
Wreszcie, opierając się wyłącznie na BMI, pomija się kulturowe znaczenie wielkości ciała dla różnych grup. W niektórych kulturach wyższa masa tłuszczu jest uważana za zdrowszą i bardziej pożądaną. Pracownicy służby zdrowia powinni rozważyć, co „zdrowie” oznacza dla każdego pacjenta z osobna.
Biorąc pod uwagę, że istotne decyzje zdrowotne, takie jak zabiegi chirurgiczne i interwencje odchudzające, opierają się na BMI i wadze, ważne jest, aby wszyscy pracownicy służby zdrowia wychodzili poza BMI, aby mieć pewność, że formułują zalecenia skoncentrowane na pacjencie.
PodsumowanieBMI bierze pod uwagę jedynie wagę i wzrost osoby jako miarę zdrowia, a nie jednostkę. Wiek, płeć, rasa, skład ciała, obecny i przeszły wywiad medyczny oraz inne czynniki mogą wpływać na wagę i stan zdrowia osoby.
Lepsze alternatywy
Pomimo wielu wad BMI, nadal jest używany jako podstawowe narzędzie oceny, ponieważ jest wygodny, opłacalny i dostępny we wszystkich placówkach opieki zdrowotnej.
Istnieją jednak alternatywy dla BMI, które mogą być lepszymi wskaźnikami zdrowia danej osoby - chociaż wszystkie mają swój własny zestaw zalet i wad.
Obwód w talii
Definicja
Większy obwód talii - jeden większy niż 35 cali (85 cm) u kobiet lub 40 cali (101,6 cm) u mężczyzn - wskazuje na większą tkankę tłuszczową w okolicy brzucha, co wiąże się z wyższym ryzykiem chorób przewlekłych.
Korzyści
Jest łatwy do zmierzenia, wymaga jedynie taśmy mierniczej.
Wady
Nie uwzględnia różnych typów sylwetki (np. Jabłka kontra gruszki) i budowy (np. Masy mięśniowej i kostnej).
Stosunek obwodu talii do bioder
Definicja
- Wysoki wskaźnik (powyżej 0,80 u kobiet; powyżej 0,95 u mężczyzn) wskazuje na większe zapasy tłuszczu w okolicy żołądka i wiąże się z większym ryzykiem chorób serca i chorób przewlekłych.
- Niski wskaźnik (mniejszy lub równy 0,80 u kobiet; mniejszy lub równy 0,95 u mężczyzn) sugeruje większe odkładanie się tłuszczu w biodrach, co wiąże się z lepszym stanem zdrowia.
Korzyści
Jest łatwy do zmierzenia, wymaga tylko miarki i kalkulatora.
Wady
Nie uwzględnia różnych typów sylwetki (np. Jabłka kontra gruszki) i budowy (np. Masy mięśniowej i kostnej).
Procent tkanki tłuszczowej
Definicja
Procent tkanki tłuszczowej to względna ilość tkanki tłuszczowej, jaką ma dana osoba.
Korzyści
- rozróżnia masę tłuszczową i beztłuszczową
- dokładniejsze przedstawienie ryzyka zdrowotnego niż BMI
Wady
- wysokie ryzyko błędu dzięki wygodnym narzędziom oceny (np. pomiary fałd skórnych, przenośna analiza impedancji bioelektrycznej, wagi domowe)
- dokładniejsze narzędzia są drogie i niedostępne dla wielu osób (np. absorpcjometria promieniowania rentgenowskiego o podwójnej energii, ważenie podwodne, BodPod)
Testy laboratoryjne
Definicja
Testy laboratoryjne to różne pomiary krwi i parametrów życiowych, które mogą wskazywać na ryzyko chorób przewlekłych (np. Ciśnienie krwi, tętno, cholesterol, poziom glukozy we krwi, stan zapalny).
Korzyści
- dostarcza bardziej szczegółowego przeglądu zdrowia metabolicznego danej osoby
- nie opiera się tylko na zawartości tłuszczu w organizmie jako miary zdrowia
Wady
W większości przypadków pojedyncza wartość laboratoryjna nie jest wystarczająca do zdiagnozowania lub wskazania ryzyka.
Niezależnie od używanego narzędzia oceny ważne jest, aby pracownicy służby zdrowia nie polegali wyłącznie na jednym teście.Na przykład pracownik służby zdrowia może zmierzyć BMI i obwód talii osoby, a jeśli pojawi się obawa, może nastąpić badanie krwi.
Ważne jest, aby traktować każdego pacjenta indywidualnie, aby określić, co oznacza dla niego zdrowie - fizycznie, psychicznie, emocjonalnie i duchowo.
PodsumowanieZamiast BMI można użyć innych narzędzi oceny ciała, takich jak obwód talii, procent tkanki tłuszczowej i badania krwi. Jednak każdy ma swój własny zestaw zalet i wad.
Podsumowując
Wskaźnik masy ciała (BMI) to wysoce kontrowersyjne narzędzie oceny stanu zdrowia zaprojektowane w celu oszacowania tkanki tłuszczowej i ryzyka złego stanu zdrowia.
Badania zwykle wskazują na większe ryzyko chorób przewlekłych, ponieważ BMI wzrasta powyżej „normalnego” zakresu. Ponadto niski BMI (poniżej 18,5) jest również powiązany ze złymi wynikami zdrowotnymi.
To powiedziawszy, BMI nie bierze pod uwagę innych aspektów zdrowia, takich jak wiek, płeć, masa tłuszczowa, masa mięśniowa, rasa, genetyka i historia medyczna. Co więcej, wykazano, że używanie go jako jedynego predyktora zdrowia zwiększa odchylenie wagi i nierówności zdrowotne.
Chociaż BMI może być przydatne jako punkt wyjścia, nie powinno to być jedyną miarą Twojego zdrowia.
