Epidemia jest definiowana przez Centers of Disease Control and Prevention (CDC) jako nagły wzrost liczby przypadków choroby zakaźnej w społeczności lub na obszarze geograficznym w określonym czasie.
Wzrost liczby przypadków tej samej choroby na obszarze wykraczającym poza to, czego oczekują urzędnicy ds. Zdrowia, to wybuch epidemii. Terminy te mogą być używane zamiennie, chociaż epidemie są często uważane za bardziej rozpowszechnione.
Na przestrzeni lat w Stanach Zjednoczonych wystąpiło wiele ognisk chorób zakaźnych.
1633-1634: ospa od europejskich osadników
Ospa przybyła do Ameryki Północnej w XVII wieku. Objawy obejmowały wysoką gorączkę, dreszcze, silny ból pleców i wysypkę. Zaczęło się na północnym wschodzie, a ludność rdzennych Amerykanów została przez nią spustoszona, gdy rozprzestrzeniła się na zachód.
W 1721 roku odnotowano ponad 6000 przypadków z 11000 populacji Bostonu. Około 850 osób zmarło z powodu tej choroby.
W 1770 roku Edward Jenner opracował szczepionkę przeciwko ospie krów. Pomaga organizmowi uodpornić się na ospę bez powodowania choroby.
Teraz: po dużej inicjatywie szczepień w 1972 roku, ospa prawdziwa zniknęła ze Stanów Zjednoczonych. W rzeczywistości szczepionki nie są już potrzebne.
1793: Żółta febra z Karaibów
Pewnego wilgotnego lata uchodźcy uciekający przed epidemią żółtej febry na Wyspach Karaibskich przypłynęli do Filadelfii, niosąc ze sobą wirusa.
Żółta febra powoduje zażółcenie skóry, gorączkę i krwawe wymioty. Szacuje się, że podczas wybuchu epidemii w 1793 roku zginęło 10 procent mieszkańców miasta, a wielu innych uciekło z miasta, aby go uniknąć.
Szczepionka została opracowana, a następnie zarejestrowana w 1953 r. Jedna szczepionka wystarczy na całe życie. Jest to szczególnie zalecane dla osób powyżej 9 miesiąca życia, zwłaszcza jeśli mieszkasz lub podróżujesz do obszarów wysokiego ryzyka.
Listę krajów, do których zaleca się podróżowanie ze szczepionką, można znaleźć na stronie internetowej Centers for Disease Control and Prevention (CDC).
Teraz: Komary są kluczem do rozprzestrzeniania się tej choroby, szczególnie na obszarach takich jak Ameryka Środkowa, Ameryka Południowa i Afryka. Eliminacja komarów okazała się skuteczna w zwalczaniu żółtej febry.
Chociaż na żółtą febrę nie ma lekarstwa, ktoś, kto wyzdrowieje z choroby, staje się odporny na resztę życia.
1832-1866: Cholera w trzech falach
Stany Zjednoczone miały trzy poważne fale cholery, infekcji jelit, między 1832 a 1866 rokiem. Pandemia rozpoczęła się w Indiach i szybko rozprzestrzeniła się po całym świecie szlakami handlowymi.
Nowy Jork był pierwszym miastem w USA, które odczuwało ten wpływ. W dużych miastach zmarło od 5 do 10 procent całej populacji.
Nie jest jasne, co zakończyło pandemię, ale mogła to być zmiana klimatu lub zastosowanie kwarantanny. Na początku XX wieku wybuchy epidemii się skończyły.
Niezbędne jest natychmiastowe leczenie, ponieważ cholera może spowodować śmierć. Leczenie obejmuje antybiotyki, suplementację cynku i nawodnienie.
Teraz: według CDC cholera nadal powoduje prawie 95 000 zgonów rocznie na całym świecie. Nowoczesne oczyszczalnie ścieków i wody pomogły w zwalczaniu cholery w niektórych krajach, ale wirus jest nadal obecny w innych.
Możesz otrzymać szczepionkę na cholerę, jeśli planujesz podróż do obszarów wysokiego ryzyka. Najlepszym sposobem zapobiegania cholerze jest regularne mycie rąk mydłem i wodą oraz unikanie picia zanieczyszczonej wody.
1858: Szkarłatna gorączka również pojawiła się falami
Szkarłatna gorączka to infekcja bakteryjna, która może wystąpić po anginie. Podobnie jak cholera, epidemie szkarlatyny przybywały falami.
Szkarłatna gorączka najczęściej dotyka dzieci w wieku od 5 do 15 lat. Rzadko występuje u dzieci poniżej 3 roku życia. Dorośli, którzy mają kontakt z chorymi dziećmi, są narażeni na zwiększone ryzyko.
Starsze badania dowodzą, że szkarlatyna spadła z powodu lepszego odżywiania, ale badania pokazują, że bardziej prawdopodobną przyczyną była poprawa zdrowia publicznego.
Teraz: nie ma szczepionki, która zapobiegałaby anginie lub szkarlatynie. Osoby z objawami anginy muszą szybko zgłosić się na leczenie. Twój lekarz zazwyczaj leczy szkarlatynę antybiotykami.
1906-1907: „dur brzuszny”
Jedna z największych epidemii duru brzusznego wszechczasów wybuchła w Nowym Jorku między 1906 a 1907 rokiem.
Mary Mallon, często określana jako „Tyfus Mary”, rozprzestrzeniła wirusa na około 122 nowojorczyków, kiedy była kucharką na osiedlu i na oddziale szpitalnym.
Około 5 ze 122 nowojorczyków, którzy zarazili się wirusem przez Mary Mallon, zmarło. CDC przytacza łącznie 13160 zgonów w 1906 r. I 12670 zgonów w 1907 r.
Badania medyczne wykazały, że Mallon był zdrowym nosicielem duru brzusznego. Tyfus może powodować nudności i powstawanie czerwonych plam na klatce piersiowej i brzuchu.
Szczepionkę opracowano w 1911 r., A antybiotykoterapia na dur brzuszny stała się dostępna w 1948 r.
Teraz: Dziś tyfus jest rzadki. Ale może rozprzestrzeniać się poprzez bezpośredni kontakt z ludźmi, którzy mają wirusa, a także spożycie skażonej żywności lub wody.
1918: grypa H1N1
H1N1 to szczep grypy, który co roku krąży po świecie.
W 1918 roku był to typ grypy, który wywołał pandemię grypy, nazywaną czasami grypą hiszpańską (chociaż tak naprawdę nie pochodziła z Hiszpanii).
Po I wojnie światowej zachorowania na grypę powoli spadały. Żadna z podanych wówczas sugestii (noszenie masek, picie oleju węglowego) nie była skutecznym lekarstwem. Dzisiejsze terapie obejmują odpoczynek w łóżku, płyny i leki przeciwwirusowe.
Teraz: szczepy grypy mutują każdego roku, sprawiając, że zeszłoroczne szczepienia są mniej skuteczne. Ważne jest, aby corocznie szczepić się, aby zmniejszyć ryzyko zachorowania na grypę.
1921-1925: Epidemia błonicy
Błonica osiągnęła szczyt w 1921 roku, z 206 000 przypadków. Powoduje obrzęk błon śluzowych, w tym gardła, co może utrudniać oddychanie i połykanie.
Czasami toksyna bakteryjna może dostać się do krwiobiegu i spowodować śmiertelne uszkodzenie serca i nerwów.
W połowie lat dwudziestych XX wieku naukowcy uzyskali licencję na szczepionkę przeciwko chorobie bakteryjnej. Wskaźniki infekcji gwałtownie spadły w Stanach Zjednoczonych.
Teraz: Według CDC obecnie ponad 80 procent dzieci w Stanach Zjednoczonych jest zaszczepionych. Osoby zarażone chorobą są leczone antybiotykami.
1916-1955: szczyt polio
Polio to choroba wirusowa, która atakuje układ nerwowy, powodując paraliż. Rozprzestrzenia się poprzez bezpośredni kontakt z osobami zakażonymi.
W Stanach Zjednoczonych wybuchy epidemii występowały regularnie w latach pięćdziesiątych XX wieku, z dwoma poważnymi epidemiami polio w 1916 i 1952 r. Spośród 57 628 przypadków zgłoszonych w 1952 r. Było 3145 zgonów.
W 1955 roku zatwierdzono szczepionkę dr Jonasa Salka. Szybko został przyjęty na całym świecie. Do 1962 roku średnia liczba przypadków spadła do 910. CDC donosi, że Stany Zjednoczone są wolne od polio od 1979 roku.
Teraz: Zaszczepienie się jest bardzo ważne przed podróżą. Nie ma lekarstwa na polio. Leczenie polega na zwiększeniu komfortu i zapobieganiu powikłaniom.
1957: grypa H2N2
Poważna epidemia grypy wystąpiła ponownie w 1957 r. Wirus H2N2, który powstał u ptaków, po raz pierwszy odnotowano w Singapurze w lutym 1957 r., A następnie w Hongkongu w kwietniu 1957 r.
Pojawił się w nadmorskich miastach Stanów Zjednoczonych latem 1957 roku.
Szacunkowa liczba zgonów wyniosła 1,1 miliona na całym świecie i 116 000 w Stanach Zjednoczonych.
Ta pandemia jest uważana za łagodną, ponieważ została złapana wcześnie. Naukowcom udało się opracować szczepionkę w oparciu o wiedzę zdobytą podczas tworzenia pierwszej szczepionki przeciw grypie w 1942 roku.
Teraz: H2N2 nie krąży już u ludzi, ale nadal infekuje ptaki i świnie. Jest możliwe, że wirus może w przyszłości ponownie przeskoczyć ze zwierząt na ludzi.
1981-1991: Druga epidemia odry
Odra to wirus wywołujący gorączkę, katar, kaszel, zaczerwienienie oczu i ból gardła, a później wysypkę, która rozprzestrzenia się po całym ciele.
To bardzo zaraźliwa choroba, która rozprzestrzenia się drogą powietrzną. Prawie wszystkie dzieci zaraziły się odrą przed szczepieniem. W drugiej połowie XX wieku większość przypadków była spowodowana niewystarczającym wyszczepieniem.
Lekarze zaczęli zalecać każdemu drugą szczepionkę. Od tego czasu każdego roku odnotowano zwykle mniej niż 1000 przypadków, chociaż liczba ta została przekroczona w 2019 roku.
Teraz: Stany Zjednoczone doświadczyły w ostatnich latach mniejszych epidemii odry. CDC stwierdza, że niezaszczepieni podróżnicy, którzy udają się za granicę, mogą zarazić się chorobą. Kiedy wracają do Stanów Zjednoczonych, przekazują to innym, którzy nie są zaszczepieni.
Pamiętaj, aby otrzymać wszystkie szczepienia zalecane przez lekarza.
1993: Zanieczyszczona woda w Milwaukee
Jedna z dwóch stacji uzdatniania wody w Milwaukee została skażona cryptosporidium, pasożytem wywołującym zakażenie kryptosporydiozą. Objawy obejmują odwodnienie, gorączkę, skurcze żołądka i biegunkę.
Wstępne badanie wykazało, że 403 000 osób zachorowało, a 69 osób zmarło, według Rady ds. Jakości i Zdrowia Wody, co czyni to największą epidemię przenoszoną przez wodę w historii Stanów Zjednoczonych.
Większość ludzi wyzdrowiała samodzielnie. Spośród osób, które zmarły, większość miała osłabiony układ odpornościowy.
Teraz: kryptosporydioza jest nadal corocznym problemem. CDC informuje, że w latach 2009–2017 liczba przypadków wzrastała o 13 procent rocznie. Liczba przypadków i ognisk choroby jest różna w każdym roku.
Cryptosporidium przenosi się przez glebę, żywność, wodę lub w kontakcie z zanieczyszczonymi odchodami. Jest to jedna z najczęstszych przyczyn chorób, które pojawiają się w wyniku letniego rekreacyjnego korzystania z wody i mogą być łatwo przenoszone przez zwierzęta gospodarskie lub w placówkach opieki nad dziećmi.
Pamiętaj o przestrzeganiu zasad higieny osobistej, takich jak mycie rąk, podczas biwakowania lub po dotykaniu zwierząt. Jeśli masz biegunkę, powstrzymaj się od pływania.
2009: grypa H1N1
Wiosną 2009 roku wirus H1N1 został wykryty w Stanach Zjednoczonych i szybko rozprzestrzenił się po kraju i na świecie. Ta epidemia trafiła na pierwsze strony gazet jako świńska grypa.
CDC szacuje, że w Stanach Zjednoczonych było 60,8 miliona przypadków, 274304 hospitalizacji i 12 469 zgonów.
Szacuje się, że na całym świecie 80 procent zgonów spowodowanych tą epidemią miało miejsce u osób poniżej 65 roku życia.
Pod koniec grudnia 2009 roku szczepionka H1N1 stała się dostępna dla każdego, kto jej chciał. Poziom aktywności wirusa zaczął zwalniać.
Teraz: Szczep H1N1 nadal krąży sezonowo, ale powoduje mniej zgonów i hospitalizacji. Szczepy grypy mutują każdego roku, sprawiając, że szczepionki z poprzedniego roku są mniej skuteczne. Ważne jest, aby corocznie szczepić się, aby zmniejszyć ryzyko zachorowania na grypę.
2010, 2014: Krztusiec
Krztusiec, znany jako krztusiec, jest wysoce zaraźliwy i jedną z najczęściej występujących chorób w Stanach Zjednoczonych. Te ataki kaszlu mogą trwać miesiącami.
Niemowlęta zbyt młode na szczepienia mają największe ryzyko wystąpienia przypadków zagrażających życiu. Podczas pierwszej epidemii zmarło 10 niemowląt.
Krztusiec pojawia się co 3 do 5 lat. CDC informuje, że wzrost liczby przypadków będzie prawdopodobnie „nową normą”.
Teraz: Występowanie choroby jest znacznie mniejsze niż było. CDC zaleca, aby wszystkie osoby potrzebowały szczepionki, ale kobiety w ciąży powinny zaszczepić się w trzecim trymestrze ciąży, aby zoptymalizować ochronę po urodzeniu.
Zaleca się również, aby wszystkie dzieci i każdy, kto nie był wcześniej szczepiony, zaszczepił się.
Lata 80-te do chwili obecnej: HIV i AIDS
Po raz pierwszy udokumentowana w 1981 r. Epidemia znana dziś jako HIV okazała się rzadką infekcją płuc. Teraz wiemy, że wirus HIV uszkadza układ odpornościowy organizmu i ogranicza jego zdolność do zwalczania infekcji.
AIDS to ostatnia faza HIV i według CDC w 2018 roku była to 9. najczęstsza przyczyna zgonów w Stanach Zjednoczonych wśród osób w wieku od 25 do 34 lat. To, że ktoś zaraża się wirusem HIV, nie oznacza, że zachoruje na AIDS.
HIV może być przenoszony drogą płciową lub poprzez krew lub płyny ustrojowe z człowieka na człowieka. Nieleczona może przenosić się z matki na nienarodzone dziecko.
Profilaktyka przedekspozycyjna (lub PrEP) jest dla populacji wysokiego ryzyka sposobem uniknięcia zakażenia wirusem HIV przed narażeniem. Pigułka (nazwa handlowa Truvada) zawiera dwa leki stosowane w połączeniu z innymi lekami w leczeniu HIV.
Kiedy ktoś jest narażony na zakażenie wirusem HIV poprzez aktywność seksualną lub zażywanie narkotyków dożylnych, leki te mogą zapobiegać trwałej infekcji wirusa.
CDC uważa, że po raz pierwszy we współczesnej historii świat dysponuje narzędziami do kontrolowania epidemii HIV bez szczepionek lub lekarstw, jednocześnie kładąc podwaliny pod ostateczne zakończenie HIV.
Kontrolowanie epidemii wymaga dotarcia do grup wysokiego ryzyka wraz z leczeniem i zapobieganiem.
Teraz: Chociaż nie ma lekarstwa na HIV, ryzyko przeniesienia wirusa można zmniejszyć poprzez środki bezpieczeństwa, takie jak upewnienie się, że igły są wysterylizowane i uprawianie seksu przy użyciu metod mechanicznych.
W czasie ciąży można podjąć środki bezpieczeństwa, aby zapobiec przenoszeniu zespołu z matki na dziecko.
W nagłych przypadkach PEP (profilaktyka poekspozycyjna) to nowy lek przeciwretrowirusowy, który zapobiega rozwojowi wirusa HIV w ciągu 72 godzin.
2020: COVID-19
Wirus SARS-CoV-2, rodzaj koronawirusa, który wywołuje chorobę COVID-19, został po raz pierwszy wykryty w mieście Wuhan w prowincji Hubei w Chinach pod koniec 2019 roku. Wydaje się, że rozprzestrzenia się łatwo i trwale w społeczności.
Przypadki odnotowano na całym świecie, a pod koniec maja 2020 r. W Stanach Zjednoczonych odnotowano ponad 1,5 miliona przypadków i ponad 100 000 zgonów.
POKRYCIE KORONAWIRUSEM W LINII ZDROWIABądź na bieżąco dzięki naszym aktualizacjom na żywo o aktualnej epidemii COVID-19.
Odwiedź również nasze centrum koronawirusa, aby uzyskać więcej informacji o tym, jak się przygotować, porady dotyczące zapobiegania i leczenia oraz zalecenia ekspertów.
Choroba może zagrażać życiu, a osoby starsze i osoby, które wcześniej miały schorzenia, takie jak choroby serca lub płuc lub cukrzyca, wydają się być bardziej narażone na rozwój poważniejszych powikłań.
Obecnie nie ma szczepionki.
Podstawowe objawy to:
- gorączka
- suchy kaszel
- duszność
- zmęczenie
Bądź na bieżąco
Edukacja
Zapoznanie się z aktualnymi epidemiami chorób może pomóc w zrozumieniu, jakie środki ostrożności należy podjąć, aby zapewnić sobie i swojej rodzinie bezpieczeństwo i zdrowie.
Poświęć trochę czasu na poszukiwanie trwających epidemii, odwiedzając aktualną listę epidemii CDC, zwłaszcza jeśli podróżujesz.
Chroń siebie i swoją rodzinę
Dobra wiadomość jest taka, że większość wymienionych tutaj epidemii występuje rzadko, aw niektórych przypadkach można im zapobiec. Upewnij się, że Twoja rodzina ma aktualne szczepienia przed podróżą i otrzymaj najnowsze szczepionki przeciw grypie.
Proste kroki w kuchni i techniki bezpieczeństwa żywności mogą również zapobiec zarażeniu lub przenoszeniu infekcji przez Ciebie i Twoją rodzinę.
-removed.jpg)
