Dlaczego badanie na obecność wirusa HIV jest ważne?
Według Centers for Disease Control and Prevention (CDC) około 1,2 miliona Amerykanów żyje z HIV. Około 16 procent osób żyjących z HIV nie wie, że zaraziło się wirusem.
Oprócz tego, że nie otrzymują potrzebnego leczenia, mogą nieświadomie przenosić wirusa na innych. W rzeczywistości 40 procent nowych przypadków HIV jest przenoszonych przez osoby niezdiagnozowane.
Zalecenia CDC z 2015 r. Dotyczące testów na obecność wirusa HIV zalecają świadczeniodawcom rutynowe badania przesiewowe na obecność wirusa HIV w ramach standardowej opieki, niezależnie od czynników ryzyka.
Pomimo tych zaleceń wielu Amerykanów nigdy nie wykonano testów na obecność wirusa HIV.
Każdy, kto nie był testowany na obecność wirusa HIV, powinien rozważyć poproszenie lekarza o wykonanie testu. Mogą również szukać bezpłatnych i anonimowych testów na obecność wirusa HIV w pobliskiej klinice.
Odwiedź witrynę CDC GetTested, aby znaleźć lokalną witrynę testową.
Kto potrzebuje testów na obecność wirusa HIV?
CDC zaleca rutynowe badania na obecność wirusa HIV we wszystkich placówkach opieki zdrowotnej, zwłaszcza w przypadku jednoczesnych badań na obecność innych zakażeń przenoszonych drogą płciową (STI).
Osoby angażujące się w zachowania, które narażają je na zwiększone ryzyko zarażenia się wirusem HIV, powinny być badane co najmniej raz w roku.
Znane czynniki ryzyka obejmują:
- posiadanie wielu partnerów seksualnych
- uprawianie seksu bez prezerwatyw lub innych metod barierowych
- seks bez prezerwatywy lub metody mechanicznej i bez profilaktyki przedekspozycyjnej (PrEP)
- posiadanie partnerów z rozpoznaniem HIV
- zażywanie narkotyków we wstrzyknięciach
Zaleca się również wykonanie testu na obecność wirusa HIV:
- zanim dana osoba rozpocznie nowy związek seksualny
- jeśli dana osoba dowie się, że jest w ciąży
- jeśli dana osoba ma objawy innej infekcji przenoszonej drogą płciową (STI)
Zakażenie wirusem HIV jest obecnie uważane za stan zdrowia, który można leczyć, zwłaszcza jeśli wczesne rozpoczęcie leczenia.
Jeśli dana osoba zaraziła się wirusem HIV, wczesne wykrycie i leczenie może pomóc:
- poprawić ich samopoczucie
- zmniejszają ryzyko progresji choroby
- zapobiegać rozwojowi HIV w stadium 3 lub AIDS
Może również pomóc zmniejszyć ryzyko przeniesienia wirusa na inne osoby.
Oczekiwana długość życia osób z rozpoznaniem HIV, które wcześnie rozpoczęły leczenie, jest taka sama, jak osób bez wirusa.Osoby, które wiedzą, że były narażone na zakażenie wirusem HIV, powinny jak najszybciej zwrócić się o pomoc.
W niektórych przypadkach, jeśli zostaną leczeni w ciągu 72 godzin, ich lekarz może przepisać profilaktykę poekspozycyjną (PEP).
Te leki ratunkowe mogą pomóc zmniejszyć ryzyko zarażenia się wirusem HIV po kontakcie z nim.
Jakie testy są używane do diagnozowania HIV?
W celu wykrycia wirusa HIV można zastosować szereg różnych testów. Testy te można przeprowadzić na próbkach krwi lub śliny. Próbki krwi można pobrać poprzez nakłucie palca w gabinecie lub pobranie krwi w laboratorium.
Nie wszystkie testy wymagają pobrania próbki krwi lub wizyty w przychodni.
W 2012 roku amerykańska Agencja ds.Żywności i Leków (FDA) zatwierdziła test OraQuick na obecność wirusa HIV w domu. Jest to pierwszy szybki test na obecność wirusa HIV, który można wykonać w domu przy użyciu próbki wymazu znajdującego się w jamie ustnej.
Jeśli dana osoba uważa, że zaraziła się wirusem HIV, może minąć od 1 do 6 miesięcy po transmisji, zanim standardowy test na obecność wirusa HIV przyniesie pozytywne wyniki.
Te standardowe testy wykrywają przeciwciała przeciwko wirusowi HIV, a nie sam wirus. Przeciwciało to rodzaj białka zwalczającego patogeny.
Według Avert, testy na HIV trzeciej generacji - które są testami ELISA - mogą wykryć HIV dopiero 3 miesiące po ekspozycji na wirusa.
Dzieje się tak, ponieważ organizm potrzebuje zazwyczaj 3 miesięcy, aby wytworzyć wykrywalną liczbę przeciwciał.
Testy na HIV czwartej generacji, które szukają przeciwciał i antygenu p24, mogą wykryć HIV 1 miesiąc po transmisji. Antygeny to substancje wywołujące odpowiedź immunologiczną organizmu.
Według raportu Go Ask Alice! Uniwersytetu Columbia, 97 procent osób z HIV wytwarza wykrywalną liczbę przeciwciał w ciągu 3 miesięcy. Chociaż uzyskanie wykrywalnej ilości może zająć niektórym 6 miesięcy, jest to rzadkie.
Jeśli dana osoba uważa, że była narażona na zakażenie wirusem HIV, powinna poinformować o tym lekarza. Test poziomu wirusa, który bezpośrednio mierzy wirusa, może być użyty do wykrycia, czy ktoś niedawno zaraził się wirusem HIV.
Jakie testy są używane do monitorowania HIV?
Jeśli dana osoba otrzymała diagnozę HIV, ważne jest, aby na bieżąco monitorowała swój stan.
W tym celu ich lekarz może skorzystać z kilku testów. Dwie najczęstsze miary oceny przenoszenia wirusa HIV to liczba CD4 i miano wirusa.
Liczba CD4
HIV namierza i niszczy komórki CD4. To rodzaj białych krwinek występujących w organizmie. Bez leczenia liczba CD4 będzie się z czasem zmniejszać, ponieważ wirus atakuje komórki CD4.
Jeśli liczba komórek CD4 danej osoby spadnie do mniej niż 200 komórek na milimetr sześcienny krwi, osoba otrzyma diagnozę HIV w stadium 3 lub AIDS.
Wczesne i skuteczne leczenie może pomóc osobie utrzymać prawidłową liczbę komórek CD4 i zapobiec rozwojowi wirusa HIV w stadium 3.
Jeśli leczenie działa, liczba CD4 powinna pozostać na poziomie lub wzrosnąć. Liczba ta jest również dobrym wskaźnikiem ogólnej funkcji odpornościowej.
Jeśli liczba komórek CD4 danej osoby spadnie poniżej określonego poziomu, ryzyko wystąpienia pewnych chorób znacznie wzrasta.
Na podstawie ich liczby CD4 lekarz może zalecić profilaktyczne antybiotyki, aby zapobiec tym infekcjom.
Wirusowe obciążenie
Miano wirusa jest miarą ilości wirusa HIV we krwi. Pracownik służby zdrowia może zmierzyć miano wirusa, aby monitorować skuteczność leczenia HIV i stan choroby.
Kiedy miano wirusa jest niskie lub niewykrywalne, istnieje mniejsze prawdopodobieństwo, że rozwinie się w stadium 3 wirusa HIV lub doświadczy związanej z nim dysfunkcji odpornościowej.
Osoba jest również mniej skłonna do przenoszenia wirusa HIV na innych, gdy ich miano wirusa jest niewykrywalne.
Osoby z niewykrywalnym wiremią powinny nadal używać prezerwatyw i innych metod barierowych podczas aktywności seksualnej, aby zapobiec przenoszeniu wirusa na innych.
Lekooporność
Pracownik służby zdrowia może również zamówić testy, aby dowiedzieć się, czy szczep wirusa HIV jest oporny na jakiekolwiek leki stosowane w leczeniu. Może to pomóc im zdecydować, który schemat leczenia przeciw HIV jest najbardziej odpowiedni.
Inne testy
Pracownik służby zdrowia może również zastosować inne testy, aby monitorować kogoś pod kątem częstych powikłań związanych z HIV lub skutków ubocznych leczenia. Na przykład mogą przeprowadzać regularne testy, aby:
- monitorować czynność wątroby
- monitorować czynność nerek
- sprawdzić zmiany sercowo-naczyniowe i metaboliczne
Mogą również wykonywać fizyczne badania i testy w celu wykrycia innych chorób lub infekcji związanych z HIV, takich jak:
- inne choroby przenoszone drogą płciową
- infekcje dróg moczowych (ZUM)
- gruźlica
Liczba CD4 poniżej 200 komórek na milimetr sześcienny nie jest jedyną oznaką, że HIV przeszedł do stadium 3 HIV. HIV w stadium 3 można również zdefiniować na podstawie obecności pewnych oportunistycznych chorób lub infekcji, w tym:
- choroby grzybicze, takie jak kokcydioidomikoza lub kryptokokoza
- kandydoza lub zakażenie drożdżakowe płuc, jamy ustnej lub przełyku
- histoplazmoza, rodzaj infekcji płuc
- Pneumocystis jiroveci zapalenie płuc, które wcześniej było znane jako Pneumocystis carinii zapalenie płuc
- nawracające zapalenie płuc
- gruźlica
- Mycobacterium avium complex, zakażenie bakteryjne
- przewlekłe owrzodzenia wywołane przez opryszczkę pospolitą, trwające dłużej niż jeden miesiąc
- izosporioza i kryptosporydioza, choroby jelit
- nawracająca bakteriemia salmonelli
- toksoplazmoza, pasożytnicza infekcja mózgu
- postępująca wieloogniskowa leukoencefalopatia (PML), choroba mózgu
- inwazyjny rak szyjki macicy
- Mięsak Kaposiego (KS)
- chłoniak
- zespół wyniszczenia lub skrajna utrata masy ciała
Kontynuacja badań nad HIV
W miarę postępów w testowaniu naukowcy mają nadzieję znaleźć drogę do szczepionki lub leku w nadchodzących latach.
Od 2020 r. Na rynku dostępnych jest ponad 40 zatwierdzonych leków przeciwretrowirusowych, a nowe receptury i metody są stale badane.
Obecne testy wykrywają tylko markery wirusa, w przeciwieństwie do samego wirusa, ale badania mają na celu znalezienie sposobów, w jakie wirus może ukrywać się w komórkach układu odpornościowego. To odkrycie pozwala na lepsze zrozumienie i wgląd w ewentualną szczepionkę.
Wirus szybko mutuje, co jest jednym z powodów, dla których zwalczanie go jest wyzwaniem. Terapie eksperymentalne, takie jak przeszczep szpiku kostnego w leczeniu chłoniaka z wykorzystaniem komórek macierzystych, są testowane pod kątem potencjału terapeutycznego.
Co powinna zrobić osoba, jeśli otrzyma diagnozę HIV?
Jeśli dana osoba została zdiagnozowana w kierunku HIV, ważne jest, aby uważnie monitorowała stan swojego zdrowia i zgłaszała wszelkie zmiany swojemu lekarzowi.
Nowe objawy mogą być oznaką oportunistycznej infekcji lub choroby. W niektórych przypadkach może to oznaczać, że leczenie HIV nie działa prawidłowo lub że ich stan się pogłębił.
Wczesna diagnoza i skuteczne leczenie mogą poprawić ich samopoczucie i zmniejszyć ryzyko progresji HIV.
.jpg)
