Przegląd
Jeśli niedawno byłeś testowany na obecność wirusa HIV lub myślisz o wykonaniu testu, możesz mieć obawy co do możliwości otrzymania nieprawidłowego wyniku testu.
Przy obecnych metodach testowania na obecność wirusa HIV nieprawidłowe diagnozy są bardzo rzadkie. Ale w rzadkich przypadkach niektórzy ludzie otrzymują wynik fałszywie dodatni lub fałszywie ujemny po wykonaniu testu na obecność wirusa HIV.
Ogólnie rzecz biorąc, do dokładnego zdiagnozowania HIV potrzeba wielu testów. Pozytywny wynik testu na obecność wirusa HIV będzie wymagał dodatkowych testów w celu potwierdzenia wyniku. W niektórych przypadkach negatywny wynik testu na HIV może również wymagać dodatkowych testów.
Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o dokładności testów na obecność wirusa HIV, sposobie ich działania i różnych dostępnych opcjach testowania.
Jak dokładne są testy na HIV?
Ogólnie rzecz biorąc, obecne testy na obecność wirusa HIV są bardzo dokładne. Dokładność testu na obecność wirusa HIV zależy od kilku czynników, w tym:
- rodzaj zastosowanego testu
- jak szybko osoba jest badana po kontakcie z wirusem HIV
- jak organizm człowieka reaguje na HIV
Kiedy osoba zaraża się wirusem HIV po raz pierwszy, infekcja jest uważana za ostrą. W ostrej fazie jest to trudne do wykrycia. Z biegiem czasu staje się przewlekły i łatwiejszy do zdiagnozowania za pomocą testów.
Wszystkie testy na obecność wirusa HIV mają „okres okienka”. Jest to okres czasu między kontaktem osoby z wirusem a momentem, w którym test może wykryć jego obecność w organizmie. Jeśli osoba zarażona wirusem HIV zostanie przetestowana przed upływem okresu okienka, może to dać fałszywie ujemne wyniki.
Testy na obecność wirusa HIV są dokładniejsze, jeśli zostały wykonane po upływie określonego terminu. Niektóre typy testów mają krótsze okresy okien niż inne. Mogą wykryć HIV wcześniej po kontakcie z wirusem.
Jakie są fałszywie dodatnie wyniki testów?
Wynik fałszywie dodatni ma miejsce, gdy osoba, która nie ma wirusa HIV, po wykonaniu testu na obecność wirusa uzyska wynik pozytywny.
Może się to zdarzyć, jeśli personel laboratorium błędnie oznaczy lub niewłaściwie obchodzi się z próbką testową. Może się również zdarzyć, jeśli ktoś błędnie zinterpretuje wyniki testu. Udział w niedawnym badaniu szczepionki przeciwko HIV lub życie z określonymi schorzeniami może również prowadzić do fałszywie dodatniego wyniku testu.
Jeśli pierwszy wynik testu na HIV jest pozytywny, pracownik służby zdrowia zleci wykonanie kolejnych badań. Pomoże im to dowiedzieć się, czy pierwszy wynik był dokładny, czy fałszywie dodatni.
Co to są fałszywie ujemne wyniki testów?
Wynik fałszywie ujemny ma miejsce, gdy osoba zarażona wirusem HIV otrzymuje wynik ujemny po wykonaniu testu na tę chorobę. Wyniki fałszywie ujemne są rzadsze niż wyniki fałszywie dodatnie, chociaż oba są rzadkie.
Wynik fałszywie ujemny może wystąpić, jeśli dana osoba zostanie poddana badaniu zbyt wcześnie po zarażeniu się wirusem HIV. Testy na obecność wirusa HIV są dokładne dopiero po upływie określonego czasu od kontaktu osoby z wirusem. Ten okres okna różni się w zależności od typu testu.
Jeśli dana osoba zostanie poddana testowi na obecność wirusa HIV w ciągu trzech miesięcy od ekspozycji na wirusa, a wynik jest negatywny, Departament Zdrowia i Opieki Społecznej Stanów Zjednoczonych zaleca ponowne wykonanie testu za trzy miesiące.
W przypadku testów na obecność antygenu / przeciwciał ponowne badanie można przeprowadzić wcześniej, około 45 dni po podejrzeniu narażenia na zakażenie wirusem HIV. Pomoże to określić, czy pierwszy wynik testu był dokładny, czy fałszywie ujemny.
Jakie rodzaje testów na obecność wirusa HIV są dostępne?
Dostępnych jest kilka rodzajów testów na obecność wirusa HIV. Każdy rodzaj testu sprawdza różne oznaki wirusa. Niektóre rodzaje testów mogą wykryć wirusa wcześniej niż inne.
Test przeciwciał
Większość testów na obecność wirusa HIV to testy na przeciwciała. Kiedy organizm jest wystawiony na działanie wirusów lub bakterii, układ odpornościowy wytwarza przeciwciała. Test na obecność przeciwciał HIV może wykryć przeciwciała HIV we krwi lub ślinie.
Jeśli dana osoba zaraża się wirusem HIV, organizm potrzebuje czasu, aby wytworzyć wystarczającą ilość przeciwciał, aby można je było wykryć za pomocą testu na obecność przeciwciał. U większości ludzi wykrywalny poziom przeciwciał rozwija się w ciągu 3 do 12 tygodni po zarażeniu się wirusem HIV, ale u niektórych osób może to potrwać dłużej.
Niektóre testy na obecność przeciwciał HIV są wykonywane na krwi pobranej z żyły. Aby wykonać tego typu test na przeciwciała, pracownik służby zdrowia może pobrać próbkę krwi i wysłać ją do laboratorium w celu analizy. Zanim wyniki staną się dostępne, może minąć kilka dni.
Inne testy na obecność przeciwciał HIV wykonuje się na krwi pobranej z nakłucia palca lub śliny. Niektóre z tych testów zostały zaprojektowane do szybkiego użycia w klinice lub w domu. Wyniki szybkich testów przeciwciał są zwykle dostępne w ciągu 30 minut. Ogólnie rzecz biorąc, testy z krwi żylnej mogą wykryć HIV wcześniej niż testy wykonane z nakłucia palca lub śliny.
Test na antygen / przeciwciało
Testy na obecność antygenu / przeciwciał HIV nazywane są również testami łączonymi lub testami czwartej generacji. Ten typ testu może wykryć białka (lub antygeny) wirusa HIV, a także przeciwciała dla wirusa HIV.
Jeśli dana osoba zaraża się wirusem HIV, wirus wytworzy białko znane jako p24, zanim układ odpornościowy wytworzy przeciwciała. W rezultacie test antygenu / przeciwciała może wykryć wirusa wcześniej niż test przeciwciał.
U większości ludzi wykrywalny poziom antygenu p24 rozwija się od 13 do 42 dni (około 2 do 6 tygodni) po zarażeniu się wirusem HIV. Dla niektórych osób okres okna może być dłuższy.
Aby wykonać test na antygen / przeciwciało, pracownik służby zdrowia może pobrać próbkę krwi i wysłać ją do laboratorium w celu wykonania testów. Wyniki mogą pojawić się dopiero po kilku dniach.
Test kwasu nukleinowego (NAT)
Test kwasu nukleinowego HIV (NAT) jest również znany jako test HIV RNA. Może wykryć materiał genetyczny wirusa we krwi.
Ogólnie rzecz biorąc, NAT może wykryć wirusa przed testem przeciwciała lub antygenu / przeciwciała. Większość ludzi ma wykrywalny poziom wirusa we krwi w ciągu 7 do 28 dni po zarażeniu się wirusem HIV.
Jednak NAT jest bardzo drogi i generalnie nie jest stosowany jako test przesiewowy na obecność wirusa HIV. W większości przypadków pracownik służby zdrowia nie zamawia go, chyba że dana osoba otrzymała już pozytywny wynik testu na obecność przeciwciał HIV lub testu na antygen / przeciwciało lub jeśli dana osoba była ostatnio narażona na wysokie ryzyko lub ma objawy ostrego zakażenia wirusem HIV .
W przypadku osób stosujących profilaktykę przedekspozycyjną (PrEP) lub profilaktykę poekspozycyjną (PEP) leki te mogą zmniejszać dokładność NAT. Poinformuj swojego lekarza, jeśli używasz PrEP lub PEP.
Czy powinienem się przebadać?
Pracownicy służby zdrowia mogą przeprowadzać badania przesiewowe w kierunku HIV w ramach rutynowych badań kontrolnych lub osoby mogą poprosić o wykonanie tych badań. Centers for Disease Control and Prevention (CDC) zaleca, aby każda osoba w wieku od 13 do 64 lat została przebadana przynajmniej raz.
W przypadku osób o podwyższonym ryzyku zarażenia się wirusem HIV CDC zaleca częstsze wykonywanie testów. Na przykład osoby, które mają wielu partnerów seksualnych, są bardziej narażone na zakażenie wirusem HIV i mogą wybierać częstsze testy, nawet co 3 miesiące.
Twój lekarz może porozmawiać z Tobą o tym, jak często zaleca wykonywanie badań przesiewowych w kierunku HIV.
Co się stanie, jeśli wynik testu będzie pozytywny?
Jeśli wynik wstępnego testu na obecność wirusa HIV jest pozytywny, pracownik służby zdrowia zleci dalsze badanie, aby dowiedzieć się, czy wynik jest prawidłowy.
Jeśli pierwszy test został przeprowadzony w domu, pracownik służby zdrowia pobierze próbkę krwi do badania w laboratorium. Jeśli pierwszy test został wykonany w laboratorium, dalsze badania można przeprowadzić na tej samej próbce krwi w laboratorium.
Jeśli wynik drugiego testu jest pozytywny, pracownik służby zdrowia może pomóc w wyjaśnieniu możliwości leczenia HIV. Wczesna diagnoza i leczenie mogą pomóc poprawić długoterminową perspektywę i zmniejszyć ryzyko wystąpienia powikłań związanych z HIV.
Na wynos
Ogólnie rzecz biorąc, szanse na błędną diagnozę wirusa HIV są niskie. Ale w przypadku osób, które uważają, że otrzymały fałszywie dodatni lub fałszywie ujemny wynik testu na obecność wirusa HIV, ważne jest, aby porozmawiać z lekarzem. Mogą pomóc wyjaśnić wyniki testu i zalecić kolejne kroki. W przypadku osób o podwyższonym ryzyku zarażenia się wirusem HIV pracownik służby zdrowia może również zalecić strategie zmniejszania ryzyka zakażenia.
