JC Aragone tworzy historię tenisa i cukrzycy

Był czas, kiedy JC Aragone wyobrażał sobie, że jako nastolatek może zostać zawodową gwiazdą tenisa w południowej Kalifornii. Ale to było zanim pełny atak układu odpornościowego spowodowany silną reakcją na lek doprowadził go do śpiączki i zabrał go ze sportu na kilka miesięcy.

Potem, po wyzdrowieniu z tego i rozpoczęciu powrotu do tenisa, diagnoza cukrzycy typu 1 ponownie prawie wykoleiła jego sny.

Podsumowując, JC był z dala od współzawodnictwa w tenisa dłużej niż kiedykolwiek w życiu, odkąd zaczął grać jako małe dziecko. Ale to go nie powstrzymało. W rzeczywistości, w wieku 22 lat udało mu się dokonać „cudownego zwrotu”, który doprowadził go do miejsca, którego się nie spodziewał: stając się pierwszą osobą z cukrzycą typu 1, która kiedykolwiek wzięła udział w US Open w 2017 roku. 24-letni JC właśnie po raz trzeci wystąpił w tym czołowym turnieju tenisowym.

„Bycie na US Open w Nowym Jorku zawsze jest niezwykle chaotyczne, ale dla mnie to fajne doświadczenie, móc uderzyć na korcie centralnym w tym roku. Bycie częścią to fajny turniej! ” on mówi.

Rzeczywiście zabawne, a JC tworzy historię cukrzycy i tenisa. Niedawno mieliśmy okazję spotkać się z nim, aby dowiedzieć się o jego triumfach zdrowotnych i ambicjach w tenisowym świecie.

Znalezienie tenisa w nowym kraju

Urodzony w Argentynie, JC (Juan Cruz) mówi, że zaczął grać w tenisa w wieku około 5 lat, zaledwie kilka lat przed wyjazdem jego rodziny z Buenos Aires do Stanów Zjednoczonych podczas wielkiego kryzysu w Argentynie. Jadąc do Kalifornii, zostawili wszystko - łącznie z domem, dobrze prosperującą firmą jego ojca, dalszą rodziną i psami. Ponieważ ojciec JC, Facundo, sam grał zawodowo w tenisa przez pewien czas w Europie, sport stał się dla ojca sposobem na nawiązanie więzi podczas przechodzenia do nowego życia tutaj, w USA.

„Jak możesz sobie wyobrazić, dziecku w tak młodym wieku było ciężko”, mówi JC, wspominając te wczesne czasy w wieku 7 lub 8 lat. „Wybrałem tenis jako ucieczkę i wracałem do domu codziennie po szkole i uderzałem z ojcem. Nie znałem języka, więc gra w tenisa pomogła mi w zmianie ”.

JC dodaje również ze śmiechem: „Kiedy grał w tenisa trochę profesjonalnie, tak naprawdę nie miałem wyboru innego sportu. Nie miałem nic do powiedzenia ”.

W wieku 12 lat JC zaczął wygrywać turnieje, a gdy osiągnął wiek nastoletni, ostatecznie zajął czwarte miejsce w kraju wśród juniorów w swoim przedziale wiekowym. Dwukrotnie dotarł do turnieju US Open Juniors. To również doprowadziło go do trenowania w pełnym wymiarze godzin w US Tennis Association na Florydzie i otworzyło mu drzwi do udziału w międzynarodowych imprezach. W tamtym czasie wydawało się, że ścieżka prowadząca do zawodowego tenisa w młodym wieku jest obiecująca.

Ale mniej więcej w tym czasie wydawało się, że ciało JC ma inne plany.

Śpiączka przerywa jego grę

Mniej więcej w 2011 roku doszło do pierwszego lęku zdrowotnego. JC niedawno przeniósł się do Boca Raton na Florydzie, aby trenować tenis, który był dla niego „prawie wszystkim”, wspomina. Dwa dni przed imprezą w Ameryce Południowej JC wspomina, że ​​poczuł się chory z objawami grypopodobnymi, gorączką i rozwijającą się wysypką. Sytuacja się pogorszyła, więc zamiast podróżować za granicę, poleciał do domu do Kalifornii i wylądował na ostrym dyżurze, po czym zapadł w śpiączkę na dwa tygodnie.

Pamięta, jak obudził się w pewnym momencie i powiedziano mu, że ma niewydolność nerek i wątroby oraz powiększoną śledzionę. „Zasadniczo całe moje ciało płonęło od wewnątrz. Położyli na mnie zimne ręczniki i można było zobaczyć, jak wydobywa się para ”.

Okazało się, że była to ciężka reakcja na lek przeciwtrądzikowy, który przyjmował JC, a układ odpornościowy jego organizmu zaczął atakować każdy narząd, którego dotknął lek (w tym serce, tarczycę i trzustkę). „To prawie mnie tam trochę zabiło” - mówi.

Następne trzy do czterech miesięcy spędził w szpitalu na rekonwalescencji, a JC twierdzi, że proces był bolesny - dializa, leczenie sterydami, immunosupresanty i tak dalej. Po wypisaniu ze szpitala kontynuował 18-miesięczny proces rekonwalescencji. Pamięta, że ​​nie mógł wyjść na zewnątrz na światło słoneczne, ponieważ jego skóra była tak uszkodzona, i przebywał w swoim pokoju przez co najmniej kilka miesięcy biegania.

„Wtedy zdecydowałem się wrócić do tenisa. Nadal bardzo walczyłem ze swoim zdrowiem, ale mogłem zacząć ćwiczyć. Minął ponad rok i brakowało mi grania. ”

Pod koniec 2012 roku wrócił do zdrowia i był gotowy, aby rozpocząć swoją podróż w kierunku profesjonalnego tenisa. Pamięta, jak jechał na turniej juniorów w Michigan, gdzie drugi but spadł na zdrowie JC.

Wpisz cukrzycę typu 1

JC opisuje typowe objawy, które zaczęły się, gdy grał w tenisa w tamtym turnieju w Michigan. Kiedy przyleciał do domu na Florydę, postawiono mu diagnozę T1D.

„Po początkowym strachu o zdrowie powrót do gry w tenisa był bardzo trudny. Gram, odkąd skończyłem 5 lat i to było takie naturalne, ale to był pierwszy raz, kiedy poczułem się tam tak nieswojo. Zajęło mi to kilka miesięcy. Ale to prawie przygotowało mnie do drugiego lęku zdrowotnego, kiedy zdiagnozowano u mnie typ 1. ”

Tym razem był nieco lepiej przygotowany na niepowodzenie i nadchodzącą walkę.

„Z tym początkowym lękiem o zdrowie, po tym, jak wiedziałem, że nie umrę, wszystko, o czym mogłem myśleć, to powrót do tenisa. Ale za drugim razem wiedziałem, że tenis będzie dobry i będę mógł skupić się na cukrzycy i nauczyć się, jak sobie z tym radzić ”.

JC mówi, że nie jest jasne, czy jego doświadczenie w śpiączce bliskiej śmierci doprowadziło do cukrzycy, ale mówi, że lekarze powiedzieli mu (i to ma dużo sensu), że jego organizm był pod tak dużym stresem, że T1D była jednym z produktów ubocznych. Przyznaje też teraz, że jego organizm prawdopodobnie nie był gotowy, aby wrócić do gry w tenisa na tym poziomie, więc uważa, że ​​było to połączenie wszystkich tych czynników, które doprowadziły do ​​T1D.

Wziął kilka miesięcy przerwy na naukę, że tak powiem, D-liny, zanim zwrócił swoją uwagę z powrotem na swój sport i życie.

„Tak, wróciłem do tenisa, ale cała ta zmiana była niezwykle trudna i otworzyła inne części mojego życia, na których wcześniej się nie koncentrowałem” - mówi.

College, cukrzyca, „prawdziwa praca” i zawodowy tenis

JC trafił na University of Virginia, jeden z najlepszych programów tenisowych w kraju. Dołączył do drużyny tenisowej i pomógł im wygrać trzy kolejne mistrzostwa kraju. To doświadczenie z college'u okazało się kluczowe dla jego sportu, a także afirmacji życia.

„Nauczyłem się radzić sobie z cukrzycą, chodząc na studia i zdobywając doświadczenia, które miałem” - mówi. „Każdy musi iść własną drogą, ale nie ma dobrej ani złej odpowiedzi. Dla mnie znalezienie tego na własną rękę było najlepszą drogą naprzód. Ta niezależność pomogła mi poważniej potraktować cukrzycę ”.

To także tam, na studiach, JC mówi, że nauczył się, ile naprawdę wsparcia miał, zamiast swojego oczekiwanego sposobu myślenia „idź sam” na początku UVA.

Chociaż na pierwszym roku, jako uczeń-sportowiec, borykał się z balansowaniem w tenisie, walczył z nauką i zwrócił się do studiowania finansów jako sposobu na powrót do tenisa i spojrzenie na profesjonalną, niesportową karierę. Wylądował na stażu w JP Morgan Chase, dzięki czemu mógł pracować w biurze i „zobaczyć, jak żyje druga połowa, poza zwykłym uderzeniem piłki tenisowej. Jeśli rozmawiasz z wieloma innymi tenisistami, nie wiedzą, jak to jest siedzieć cały dzień w boksie. Mogę ci powiedzieć, że to nie jest łatwe. Ale dla mnie to było niesamowite. To było trudne dla mojego tenisa, ale jako osoba bardziej się rozwinąłem ”.

Doświadczenie postawiło przed wyborem: czy chciał iść tą drogą, czy dalej uprawiać profesjonalny tenis? Jego rodzice zachęcali go do podążania za marzeniami, a JC podkreśla, że ​​zawsze mógł wrócić do pracy, ale może nie mieć szansy ponownie zagrać w tenisa na tym poziomie.

Postanowił dać tenisowi rok. To był rok 2017, kolejny rok, który zmienił wszystko. Niespodziewanie wylądował w US Open. Chociaż nie był jednym ze 128 graczy na świecie, którzy dostali się do rundy kwalifikacyjnej, JC otrzymał dziką kartę i dostał się do tego czołowego turnieju tenisowego, w którym grał z najlepszymi na świecie w sporcie. Udało mu się tam wrócić w 2018 i 2019 roku.

„Czuję, że zawsze będę grała w tenisa w swoim życiu i będę robić coś związanego z tenisem, ponieważ jest to jedyna rzecz, do której zawsze wracałem, bez względu na to, przez co przeszedłem” - mówi.

Obejmowanie cukrzycy na boisku i poza nim

W tym pierwszym roku w US Open 2017, JC stał się pierwszym w historii typem 1, który zagrał w turnieju. W związku z tym liderzy turniejów nie mieli wcześniej do czynienia z kimkolwiek, kto potrzebował zastrzyków insuliny lub monitorowania poziomu glukozy. JC wyznaczył nowy standard, walcząc o możliwość wstrzykiwania insuliny podczas turnieju - ponieważ insulina jest uważana za lek zwiększający wydajność i nie jest tradycyjnie dozwolona dla sportowców. Zmieniło się to przez lata w innych sportach, ale był to pierwszy w US Open. JC uzyskał to pozwolenie dzień przed planowanym występem w 2017 roku, ale mówi, że czasami jest to nadal trudne, ponieważ nie jest to powszechne, aby urzędnicy widzieli sportowców wstrzykujących sobie zastrzyki na turnieju.

Jeśli potrzebuje dawki insuliny podczas turnieju, JC mówi, że musi powiadomić lekarza i odprowadzić go z boiska do prywatnego obszaru, aby wykonać zastrzyk.

„Myślę, że to jest nieproporcjonalne, ponieważ wstrzyknięcie insuliny zajęłoby mi tylko 60 sekund” - mówi. „Nie podoba mi się, że wygląda na to, że robię coś złego, i wydaje mi się, że patrzą na to w złym świetle… Dla mnie, gdyby ktoś zobaczył to w telewizji, myślę, że mogłoby to być pozytywne dla pomagają podnosić świadomość. Ale znowu, to jest naprawdę opcja, którą mam obecnie i postanawiam nie robić z tego nic wielkiego ”.

Od czasu swojego pierwszego turnieju w U.S. Open JC przeszedł na pompę insulinową Tandem t: slim X2 z Basal-IQ. Ale ze względu na dużą intensywność i pocenie się nie nosi go na korcie. Nosi swój Dexcom CGM, ale przyznaje, że stara się zachować dyskrecję, ponieważ zasady U.S. Open generalnie zabraniają korzystania z urządzeń elektronicznych, takich jak smartfony z graczami na boisku.

Podczas treningów ma tendencję do schodzenia na niskim poziomie, w porównaniu do turniejów, w których często osiąga wysokie z powodu zwiększonego stresu i adrenaliny. Jego rutyna obejmuje spożywanie tych samych śniadań i posiłków przed turniejami, dzięki czemu może lepiej kontrolować swój poziom glukozy we krwi.

„Trudno konkurować na tym poziomie, wiedząc, że muszę się martwić o moją cukrzycę, a nie tylko o mecz tenisa” - mówi. „Czasami zdarzają się dni, w których wydaje mi się to trochę niesprawiedliwe. Wchodzę na kort, a mój przeciwnik ma dosłownie jedną rzecz - wygrać mecz tenisowy - do zmartwienia, gdzie muszę się nie tylko martwić, ale także radzić sobie z cukrem i cukrzycą. Tam to podwójne zadanie ”.

Każdy dzień jest inny, od poziomu stresu po pogodę i wszystkie znane lub nieznane czynniki, które mają wpływ na leczenie cukrzycy. Mówi, że wymaga wielu dostosowań i adaptacji. Ale ogólnie rzecz biorąc, JC twierdzi, że stawienie czoła ciągle zmieniającym się wyzwaniom cukrzycy pomogło mu lepiej grać w tenisa i przygotować go na to, co dzieje się na korcie.

Dotyczy to również jego działań poza boiskiem.

Od kilku lat przemawia na różnych wydarzeniach związanych z cukrzycą - od szczytów JDRF Type One Nation Summit po konferencję Friends For Life organizowaną przez Children with Diabetes w Orlando w lipcu ubiegłego roku. Nie może się doczekać, aby to kontynuować, bez względu na to, co przyniesie przyszłość zawodowej tenisowej stronie.

„Kiedy zostałem zdiagnozowany… przez kilka lat trzymałem to w milczeniu. Więc teraz widzę, co dobrego przynoszą te wszystkie wydarzenia i jak dzieci i nastolatki są tak podekscytowane wyjazdem na obozy i imprezy dla diabetyków. Dla mnie to zabawne i otwierające oczy: jesteś w pokoju z ludźmi, którzy po prostu chcą ci pomóc, niezależnie od tego, czy sami chorują na cukrzycę, czy nie. Nie dostaniesz tego w wielu innych miejscach. To naprawdę fajne do przemyślenia, ponieważ tenis to dość samolubny sport, jeśli się nad tym zastanowić… więc posiadanie tej nowej społeczności wsparcia rówieśników, gdziekolwiek jestem, jest niesamowite ”.