Erytrofobia to specyficzna fobia, która powoduje nadmierny, irracjonalny lęk przed rumieńcem. Osoby z erytrofobią doświadczają silnego lęku i innych psychologicznych objawów związanych z aktem lub myślą o zaczerwienieniu się.
Przezwyciężenie erytrofobii jest możliwe dzięki leczeniu psychologicznemu, takim jak terapia poznawczo-behawioralna i terapia ekspozycyjna.
W tym artykule przyjrzymy się objawom, przyczynom, diagnostyce i leczeniu erytrofobii, a także niektórym zasobom, gdzie można uzyskać pomoc.
Objawy
Kiedy masz erytrofobię, strach przed zaczerwienieniem jest niekontrolowany i automatyczny, tak jak w przypadku wszystkich fobii. Ktoś z erytrofobią będzie odczuwał silny niepokój z powodu rumienia się, a nawet na myśl o zarumienieniu się. Kiedy pojawia się ten lęk, może również prowadzić do zaczerwienienia i zaczerwienienia twarzy i klatki piersiowej, co może pogorszyć lęk.
Objawy lęku związane z erytrofobią mogą obejmować:
- zwiększone pobudzenie i niepokój
- ciągłe uczucie zmartwienia lub niepokoju
- problemy z koncentracją
- trudności ze snem w nocy
Te objawy lęku są często obecne w życiu codziennym, nawet jeśli osoba nie rumieni się aktywnie. W sytuacjach, które mogą wywołać faktyczne zarumienienie, takich jak przemówienia publiczne, niepokój może objawiać się atakiem paniki.
Objawy ataku paniki mogą obejmować:
- szybkie tętno
- problemy z oddychaniem
- ból w klatce piersiowej
- wyzysk
- drżący
- zawroty głowy
- nudności
Badanie z 2019 roku wykazało, że osoby z fobiami specyficznymi doświadczają niższej jakości życia niż osoby bez fobii. Stała obecność objawów erytrofobii może utrudniać normalne życie.
Osoby z erytrofobią mogą nawet unikać wychodzenia z domu, aby uchronić się przed sytuacjami, w których mogą się rumienić.
Przyczyny
Erytrofobia może rozwinąć się w wyniku traumatycznego doświadczenia lub nieurazowego związku. Fobia, która rozwija się w wyniku traumatycznego wydarzenia, jest fobią doświadczeniową. Fobia, która rozwija się pod nieobecność osobiście traumatycznego wydarzenia, jest fobią bez doświadczenia.
Empiryczny
Erytrofobia doświadczalna może rozwinąć się, gdy dana osoba doświadcza traumatycznego wydarzenia społecznego, które obejmuje lub powoduje rumienienie. Może to prowadzić do uniknięcia zaczerwienienia się lub sytuacji, które mogą powodować rumienienie, aby uniknąć konieczności ponownego przeżywania tej traumy.
W niektórych przypadkach ta trauma może prowadzić do zespołu stresu pourazowego (PTSD), który również powoduje utrzymujący się niepokój i stres psychiczny.
Nie empiryczny
Niedoświadczeniowa erytrofobia może rozwinąć się z kilku różnych przyczyn, które nie mają nic wspólnego z traumatycznym wydarzeniem osobistym.
Dla niektórych osób posiadanie krewnego z erytrofobią może prowadzić do zwiększonego ryzyka rozwoju erytrofobii. Dla innych osób samo usłyszenie o innym traumatycznym zdarzeniu związanym z rumieńcem może wywołać fobię przed rumieńcem.
Bez względu na to, jak rozwija się erytrofobia, osoba nie ma żadnej kontroli nad swoim strachem. Zdają sobie sprawę, że strach jest irracjonalny, ale nie mogą kontrolować swojej reakcji na niego. Kiedy masz erytrofobię, strach przed zaczerwienieniem jest nadmierny, uporczywy i poza twoją kontrolą.
Diagnoza
Istnieją pewne podstawowe warunki, takie jak niedobory żywieniowe lub niezdiagnozowane choroby psychiczne, które mogą powodować utrzymujący się niepokój.Kiedy otrzymasz diagnozę erytrofobii, lekarz może najpierw wykluczyć te możliwe przyczyny.
Jeśli nie ma żadnych podstawowych schorzeń powodujących twoją fobię, twój lekarz może zastosować określone kryteria, aby postawić oficjalną diagnozę.
Aby zdiagnozować fobię, lekarz zastosuje kryteria określone w Podręczniku diagnostyczno-statystycznym zaburzeń psychicznych, wydanie piąte. Lekarz może potwierdzić diagnozę fobii, jeśli:
- Strach jest nadmierny, nierozsądny i uporczywy.
- Strach i ekspozycja na strach powoduje natychmiastowe objawy niepokoju lub paniki.
- Strach jest nieproporcjonalny do zagrożenia, a osoba jest tego świadoma.
- Strach powoduje, że osoba unika sytuacji, które mogą spowodować, że doświadczy lub napotka strach.
- Negatywnie wpływa to na jakość życia osoby z fobią.
- Strach jest stały przez co najmniej 6 miesięcy lub dłużej.
- Strach nie jest spowodowany inną podstawową chorobą psychiczną.
Jeśli spełniasz określoną liczbę tych kryteriów dotyczących zaczerwienienia się, lekarz zdiagnozuje u Ciebie erytrofobię i może skierować Cię na leczenie.
Zabiegi
Istnieje kilka skutecznych opcji leczenia erytrofobii, w tym terapia poznawczo-behawioralna, terapia ekspozycyjna i inne terapie eksperymentalne. Zawierają:
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT)
CBT to niezwykle skuteczne, dobrze zbadane podejście do leczenia różnych chorób psychicznych, w tym depresji, lęku i fobii. W przypadku CBT nacisk kładzie się na przekształcenie negatywnych wzorców myślowych w zdrowsze wzorce myślowe, które z kolei mogą promować zdrowsze wzorce zachowań.
Jedno z badań z 2017 roku wykazało, że zarówno osobiste, jak i internetowe sesje CBT były korzystne w leczeniu zaburzeń psychiatrycznych, takich jak fobie. Jeśli masz erytrofobię, CBT jest skuteczną opcją terapeutyczną, która pomaga poprawić codzienne wzorce myślowe.
Terapia ekspozycyjna
Terapia ekspozycyjna to rodzaj terapii poznawczo-behawioralnej, która jest powszechnie stosowana w leczeniu zaburzeń lękowych. Obejmuje ekspozycję na strach w bezpiecznym środowisku, aby zmienić sposób reakcji strachu.
Badania sugerują, że terapia ekspozycyjna jest najskuteczniejszym sposobem leczenia fobii specyficznych, nawet w porównaniu z bardziej tradycyjnymi opcjami terapii. W przypadku osób z erytrofobią częste, bezpieczne narażenie na rumieniec może znacznie zmniejszyć objawy strachu.
Terapie eksperymentalne
Niektóre terapie eksperymentalne zostały opracowane do leczenia fobii i innych zaburzeń lękowych. Na przykład wizualna stymulacja podczas terapii w wirtualnej rzeczywistości może naśladować terapię ekspozycyjną w warunkach klinicznych.
Chromoterapia uszna to nowatorska metoda leczenia fobii polegająca na wizualizacji urazu („sceny cierpienia”) przy jednoczesnym skojarzeniu go z wrażliwymi punktami płatka ucha. Jednak obie terapie wymagają więcej badań, aby określić ich skuteczność w leczeniu erytrofobii.
Lek
W niektórych przypadkach można przepisać leki, aby zmniejszyć codzienne objawy lęku wywołanego erytrofobią. Mogą to być leki przeciwlękowe do krótkotrwałego stosowania i leki przeciwdepresyjne do długotrwałego stosowania.
Większość terapeutów woli jednak nie przepisywać krótkoterminowych leków przeciwlękowych ze względu na zwiększone ryzyko długotrwałego uzależnienia.
Terapia skojarzona
Ważne jest, aby wiedzieć, że nie ma jednej metody leczenia, która byłaby skuteczna dla każdego. Bez względu na to, co zdecydujesz się spróbować, znalezienie odpowiedniego podejścia do leczenia lub kombinacji podejść może wymagać czasu i cierpliwości.
Pierwszym krokiem jest zawsze zwrócenie się o pomoc.
Kiedy iść do lekarza
Jeśli odczuwasz stały, irracjonalny lęk przed zaczerwienieniem, czas odwiedzić lekarza lub terapeutę. Jeśli nie masz pewności, od czego zacząć szukać pomocy, oto kilka zasobów, które mogą pomóc w znalezieniu najbliższego specjalisty zdrowia psychicznego:
- Lokalizator usług behawioralnego leczenia zdrowotnego
- National Alliance on Mental Illness
- Narodowy Instytut Zdrowia Psychicznego
Jeśli masz myśli samookaleczenia lub samobójstwa, możesz w każdej chwili zadzwonić do National Suicide Prevention Lifeline pod numerem 800-273-TALK.
Podsumowując
Kiedy masz erytrofobię, strach przed zaczerwienieniem może negatywnie wpłynąć na jakość Twojego codziennego życia. Ważne jest, aby postawić diagnozę swojej erytrofobii, aby można było rozpocząć leczenie.
Spotkanie z licencjonowanym terapeutą lub psychologiem w celu omówienia opcji leczenia może pomóc Ci znaleźć najlepsze podejście do Twojej sytuacji. Dzięki profesjonalnej pomocy możesz leczyć i przezwyciężyć swoją erytrofobię.
.jpg)
.jpg)