Co to jest udar pnia mózgu?
Udar występuje, gdy dopływ krwi do mózgu zostaje przerwany. Sposób, w jaki udar wpływa na mózg, zależy od tego, która część mózgu dozna uszkodzenia i w jakim stopniu.
Pień mózgu, znajdujący się tuż nad rdzeniem kręgowym, kontroluje oddech, bicie serca i ciśnienie krwi. Kontroluje również mowę, połykanie, słuch i ruchy oczu.
Impulsy wysyłane przez inne części mózgu wędrują przez pień mózgu, kierując się do różnych części ciała. Aby przetrwać, jesteśmy zależni od funkcji pnia mózgu. Udar pnia mózgu zagraża żywotnym funkcjom organizmu, przez co jest stanem zagrażającym życiu.
Dwa rodzaje udaru
Najczęstszym rodzajem udaru jest udar niedokrwienny spowodowany zakrzepem krwi. W tętnicy dostarczającej krew do mózgu może powstać skrzep. Skrzep, który tworzy się gdzie indziej, może przemieszczać się przez naczynia krwionośne, aż zostanie uwięziony w jednym, który dostarcza krew do mózgu. Kiedy krew nie może dostać się do części mózgu, tkanka mózgowa w tym obszarze obumiera, ponieważ nie otrzymuje tlenu.
Oprócz skrzepów krwi rozwarstwienie tętnicy może również spowodować udar niedokrwienny. Rozwarstwienie tętnicy to rozerwanie tętnicy dostarczającej krew do mózgu. W wyniku rozdarcia krew może gromadzić się w ścianie naczynia tętniczego i powodować niedrożność przepływu krwi. Ciśnienie to może również doprowadzić do pęknięcia, pęknięcia lub przecieku ściany.
Drugi rodzaj udaru nazywany jest udarem krwotocznym. Dzieje się tak, gdy słabe naczynie krwionośne pęka, powodując gromadzenie się krwi i wzrost ciśnienia w mózgu.
Typowe objawy udaru
Objawy udaru zależą od tego, który obszar mózgu jest dotknięty. Udar w pniu mózgu może zakłócać funkcje życiowe, takie jak oddychanie i bicie serca. Inne funkcje, które wykonujemy bez zastanowienia, takie jak ruchy oczu i połykanie, również mogą zostać zmienione. Udar pnia mózgu może również upośledzać mowę i słuch oraz powodować zawroty głowy.
Wszystkie sygnały z mózgu przechodzą przez pień mózgu, aby dotrzeć do różnych części ciała. Komórki nerwowe pochodzące z różnych części mózgu przenoszą te sygnały przez pień mózgu do rdzenia kręgowego.
Kiedy przepływ krwi w pniu mózgu zostaje przerwany, na przykład w wyniku udaru, te sygnały mózgowe są również zakłócone.Z kolei wpłynie to również na różne części ciała, które kontrolują te sygnały. Dlatego niektórzy ludzie doświadczają drętwienia po jednej lub obu stronach ciała lub paraliżu rąk lub nóg.
Powikłania udaru pnia mózgu
Udar pnia mózgu może spowodować utratę zmysłu węchu i smaku.
Inne rzadkie powikłania obejmują śpiączkę i zespół zamknięcia. Zespół zamknięcia to stan, w którym całe ciało, z wyjątkiem mięśni oka, jest sparaliżowane. Ludzie są w stanie myśleć i komunikować się poprzez ruchy oczu, takie jak mruganie.
Kto może mieć udar?
Każdy może mieć udar, ale ryzyko wzrasta wraz z wiekiem. Udar lub mini udar w rodzinie, zwany również przemijającym napadem niedokrwiennym, zwiększa ryzyko. Osoby w wieku powyżej 65 lat są odpowiedzialne za dwie trzecie wszystkich udarów.
Większym ryzykiem są również mężczyźni i ludzie pochodzenia afroamerykańskiego, latynoskiego, azjatyckiego lub wysp Pacyfiku. Jednak kobiety częściej umierają z powodu udaru niż mężczyźni.
Inne stany zwiększające ryzyko udaru obejmują:
- wysokie ciśnienie krwi
- wysoki cholesterol
- cukrzyca
- choroby układu krążenia
- niektóre zaburzenia krwi
- ciąża
- rak
- choroby autoimmunologiczne
Czynniki ryzyka związane ze stylem życia
Niektóre czynniki zwiększające ryzyko udaru są poza Twoją kontrolą. Ale wiele wyborów dotyczących stylu życia, które mogą zwiększyć prawdopodobieństwo wystąpienia udaru, nie jest. Obejmują one stosowanie długoterminowych hormonalnych terapii zastępczych i pigułek antykoncepcyjnych. Szczególnie narażone są kobiety w wieku powyżej 35 lat, które również palą.
Zachowania zwiększające ryzyko udaru obejmują:
- palenie
- brak aktywności fizycznej
- nadużywanie alkoholu
- zażywanie narkotyków, takich jak kokaina, heroina i amfetamina
Jak rozpoznaje się udar?
Udar pnia mózgu jest stanem zagrożenia życia. Jeśli masz objawy wskazujące na udar, Twój lekarz prawdopodobnie zleci badania obrazowe, takie jak rezonans magnetyczny, tomografia komputerowa, ultrasonografia dopplerowska lub angiogram. Testy czynności serca mogą obejmować elektrokardiogram i echokardiogram. Dodatkowe procedury diagnostyczne mogą obejmować badania krwi, a także testy czynności nerek i wątroby.
Leczenie udaru
W przypadku udaru niedokrwiennego pierwszą linią leczenia jest rozpuszczenie lub usunięcie zakrzepu. Jeśli udar zostanie zdiagnozowany wystarczająco szybko, można podać leki przeciwzakrzepowe. Jeśli to możliwe, do usunięcia skrzepu w zabiegu zwanym embolektomią można użyć cewnika. W niektórych przypadkach angioplastyka i stentowanie są stosowane w celu poszerzenia tętnicy i utrzymania jej otwartej.
W przypadku udaru krwotocznego krwawienie należy zatrzymać. Czasami na tętniaku umieszcza się klips lub cewkę, aby zatrzymać krwawienie. Konieczne może być również podanie leków zmniejszających krzepliwość.
W międzyczasie Twój zespół medyczny może być zmuszony do podjęcia dodatkowych środków, aby utrzymać pracę serca i płuc.
Perspektywa długoterminowa
Udar pnia mózgu może spowodować poważne, długotrwałe problemy. Konieczne mogą być leki i ciągła terapia. Fizjoterapia może pomóc ludziom odzyskać duże zdolności motoryczne, a terapia zajęciowa może pomóc w codziennych zadaniach. Terapia mowy może pomóc Ci odzyskać kontrolę nad tym, jak mówisz i połykasz.
Niektóre osoby, które przeżyły udar pnia mózgu, mają poważne upośledzenie. W takich przypadkach poradnictwo psychologiczne może pomóc im się przystosować.
Zapobieganie udarowi
Pomimo zagrożeń, których nie możesz uniknąć, są rzeczy, które możesz zrobić, aby zmniejszyć swoje szanse na udar. Oto kilka ogólnych wskazówek, których należy przestrzegać:
- Jedz dietę niskotłuszczową i niskosodową bogatą w owoce, warzywa i ryby.
- Ćwicz regularnie.
- Nie pal.
- Nie nadużywaj alkoholu ani narkotyków.
Jeśli jesteś otyły, masz wysokie ciśnienie krwi, cukrzycę, wysoki poziom cholesterolu lub rodzaj przewlekłej choroby, postępuj zgodnie z zaleceniami lekarza, aby mieć nad nimi kontrolę.
