Naukowcy szukają nowych sposobów leczenia objawów choroby Leśniowskiego-Crohna, a także możliwych metod leczenia. Nowsze metody leczenia wykorzystują leki, które blokują stan zapalny u źródła, a nie po jego wystąpieniu.
Naukowcy próbują również odkryć metody leczenia, które są bardziej specyficzne dla przewodu pokarmowego.
Tutaj przyjrzymy się lekom, które są w przygotowaniu, które mogą być skuteczne w leczeniu objawów, a nawet zapobieganiu lub leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna.
Dokonujemy również przeglądu istniejących dostępnych metod leczenia.
Czy istnieje lekarstwo na chorobę Leśniowskiego-Crohna?
Chociaż istnieją metody leczenia, obecnie nie ma lekarstwa na chorobę Leśniowskiego-Crohna. Celem leczenia jest zmniejszenie objawów związanych ze stanem zapalnym i ograniczenie wszelkich powikłań.
Jeśli leczenie zadziała, może to prowadzić do:
- złagodzenie objawów
- zmniejszone objawy
- umorzenie
W 2020 roku grupa badawcza znalazła mikroskopijny marker, który może pomóc zidentyfikować osoby, u których może wystąpić nawrót zapalenia. Mogłoby to pozwolić na interwencję terapeutyczną na wcześniejszym etapie.
Ten typ przewidywania objawów może poprawić długoterminowe złagodzenie objawów u osób z chorobą Crohna.
Koktajl antybiotykowy RHB-104
RHB-104 to jeden z obiecujących nowych leków w przygotowaniu.
Niektóre badania z 2016 roku sugerują, że infekcja bakterią o nazwie Mycobacterium avium paratuberculosis (MAPA) może przyczyniać się do choroby Leśniowskiego-Crohna, a także innych chorób człowieka.
Trwają badania mające na celu odkrycie dokładnej roli bakterii MAP w chorobie Leśniowskiego-Crohna, z czym nie wszyscy badacze się zgadzają. Wydaje się, że tylko niektóre osoby z chorobą Leśniowskiego-Crohna mają infekcję MAP, a niektóre osoby z infekcją MAP nie mają choroby Leśniowskiego-Crohna.
Bakteria powoduje poważne infekcje jelitowe u bydła, podobne do choroby Leśniowskiego-Crohna u ludzi. W wyniku tej wiedzy prowadzi się kilka badań, których celem jest sprawdzenie, czy antybiotyki leczące MAP pomagają osobom z chorobą Leśniowskiego-Crohna.
Pierwsze badanie kliniczne RHB-104, koktajlu antybiotykowego klarytromycyny, ryfabutyny i klofazyminy, zostało zakończone latem 2018 roku i przyniosło wyniki. Wykazano, że związek między RHB-104 a remisją kliniczną jest istotny statystycznie.
Naukowcy odkryli, że 44 procent osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna, które przyjmowały RHB-104 wraz z istniejącymi lekami, miało znaczny spadek objawów po 26 tygodniach. W grupie placebo 31 procent miało podobny spadek.
Po 1 roku stawki wynosiły odpowiednio 25 procent i 12 procent dla obu grup.
Chociaż wyniki są obiecujące, potrzeba więcej badań. W badaniu nie zidentyfikowano, którzy uczestnicy badania mieli infekcję MAP. Nie jest też jasne, czy RHB-104 pomaga ludziom osiągnąć remisję lub jak lek wypada w porównaniu z innymi lekami stosowanymi w chorobie Crohna.
Selektywny inhibitor JAK1 AZD4205
Badanie fazy I wykazało obiecujące znaczenie dla doustnego, konkurencyjnego w stosunku do ATP, selektywnego inhibitora JAK1 o nazwie AZD4205. Został przetestowany na osobnikach zwierzęcych i zdrowych ochotnikach, i był dobrze tolerowany bez żadnych negatywnych skutków związanych z lekiem.
Obecnie trwają badania fazy II z udziałem uczestników z chorobą Leśniowskiego-Crohna o nasileniu od umiarkowanego do ciężkiego.
Szczepionka na horyzoncie
Całoroczne badanie przeprowadzone w latach 2018-2019 w Wielkiej Brytanii miało na celu zbadanie bezpieczeństwa szczepionki przeciw MAP dla ludzi. W sumie 28 ochotników zostało zrekrutowanych z Oksfordu w Anglii.
Protokół obejmuje dwie różne szczepionki i różne dawki każdej z nich. Dopiero po ustaleniu bezpieczeństwa badacze mogą przeprowadzić randomizowane badanie skuteczności.
Jeśli zostanie uznany za skuteczny, może upłynąć od 5 do 10 lat, zanim stanie się dostępny.
Jak zwykle leczy się chorobę Leśniowskiego-Crohna?
Obecnie nie ma znanego lekarstwa na chorobę Leśniowskiego-Crohna. Leczenie tego schorzenia tradycyjnie koncentruje się na zmniejszaniu objawów. Czasami jest również skuteczny w doprowadzaniu choroby Leśniowskiego-Crohna do długoterminowej remisji.
W większości przypadków choroba Crohna jest leczona lekami. Pierwszym podejściem do zmniejszenia objawów Leśniowskiego-Crohna jest zmniejszenie stanu zapalnego jelita. W niektórych przypadkach lekarze zalecą operację, aby złagodzić objawy.
Zwykle stosuje się jeden lub więcej z następujących zabiegów:
- leki przeciwzapalne
- supresory układu odpornościowego, które pomagają zmniejszyć stan zapalny jelit
- antybiotyki, które pomagają leczyć wrzody i przetoki oraz pomagają zmniejszyć liczbę szkodliwych bakterii w jelitach
- suplementy błonnika
- przeciwbólowe
- suplementy żelaza, wapnia i witaminy D.
- zastrzyki witaminy B12, aby zmniejszyć ryzyko niedożywienia
- terapia żywieniowa, taka jak specjalna dieta lub dieta płynna, aby zmniejszyć ryzyko niedożywienia
- operacja usunięcia uszkodzonych części układu pokarmowego w celu złagodzenia objawów
Leki przeciwzapalne
Kortykosteroidy, takie jak prednizon, od dawna są korzystne dla osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Są jednak ograniczone do krótkotrwałego stosowania, gdy inne metody leczenia nie są skuteczne. Dzieje się tak, ponieważ mogą mieć wiele poważnych skutków ubocznych na całym ciele.
Przegląd badań z 2012 roku sugeruje, że niedawno opracowane kortykosteroidy, takie jak budezonid i dipropionian beklometazonu, mogą być bardziej skuteczne w zmniejszaniu objawów, przy mniejszej liczbie skutków ubocznych.
Potrzebne są dalsze badania, aby określić, czy budezonid i belometazon są rzeczywiście bardziej skuteczne w zmniejszaniu objawów.
Supresory układu odpornościowego
Powszechnymi supresorami układu odpornościowego, które są tradycyjnie stosowane w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna, są azatiopryna (Imuran) i merkaptopuryna (Purinethol). Jednak badania wykazały, że mogą powodować skutki uboczne, w tym zwiększone ryzyko infekcji.
Innym lekiem z tej kategorii jest metotreksat. Zwykle stosuje się go razem z innymi lekami. Wszystkie leki hamujące układ odpornościowy wymagają regularnych badań krwi w celu monitorowania potencjalnych skutków ubocznych.
Biologia
Nowsze leki, zwane lekami biologicznymi, są stosowane w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna u osób z umiarkowanymi i ciężkimi przypadkami. W zależności od ogólnego stanu zdrowia danej osoby, nie każdy może być kandydatem do stosowania tych leków.
Inhibitory TNF
Inhibitory TNF działają poprzez blokowanie białka powodującego stan zapalny.
Oto kilka przykładów:
- infliksymab (Remicade)
- adalimumab (Humira)
- certolizumab pegol (Cimzia)
Dwa dodatkowe przykłady inhibitorów TNF to adalimumab-atto (Amjevita) i adalimumab-adbm (Cyltezo), które są lekami biopodobnymi do leku Humira zatwierdzonymi przez FDA.
Należy zauważyć, że naukowcy odkryli również, że w przypadku niektórych osób inhibitory TNF mogą z czasem stać się mniej skuteczne.
Badania w tej dziedzinie wciąż się rozwijają.
Natalizumab (Tysabri) i wedolizumab (Entyvio)
Leki te są również stosowane w leczeniu umiarkowanej do ciężkiej choroby Leśniowskiego-Crohna u osób, które nie reagują dobrze na inne leki. Blokują stan zapalny w inny sposób niż inhibitory TNF. Zamiast blokować TNF, blokują substancję zwaną integryną.
Działają poprzez utrzymywanie komórek zapalnych z dala od tkanek. Natalizumab (Tysabri) niesie jednak u niektórych osób ryzyko wystąpienia poważnej choroby mózgu zwanej postępującą wieloogniskową leukoencefalopatią (PML). Aby zmniejszyć to ryzyko, przed zastosowaniem tego leku zaleca się wykonanie testów na obecność wirusa JC.
Badania opublikowane w 2016 roku sugerują, że wedolizumab działa podobnie do natalizumabu, ale jak dotąd nie ma takiego samego ryzyka chorób mózgu. Wydaje się, że wedonlizumab działa bardziej specyficznie na przewód pokarmowy niż na cały organizm.
Potrzebne są dalsze badania, aby ostatecznie określić, czy wedolizumab jest bezpieczniejszy niż natalizumab.
Ustekinumab (Stelara)
Ustekinumab (Stelara) jest najnowszym lekiem biologicznym zatwierdzonym do leczenia choroby Crohna. Jest używany w taki sam sposób, jak inne leki biologiczne. Badanie opublikowane w 2016 roku sugeruje, że może to być pomocne w leczeniu choroby Leśniowskiego-Crohna, gdy inne leki nie działają.
Ten lek działa poprzez blokowanie niektórych szlaków zapalnych. Jednak w rzadkich przypadkach może również wpływać na mózg.
Komórki macierzyste
Ponieważ zmniejszenie stanu zapalnego jest często celem łagodzenia objawów Leśniowskiego-Crohna, badania skupiły się na mezenchymalnych komórkach macierzystych (MSC) jako silnym narzędziu przeciwzapalnym.
Badanie przeprowadzone w 2020 r. Dotyczące terapii mezenchymalnymi komórkami zrębowymi pochodzącymi ze szpiku kostnego wykazało długotrwałą poprawę w zakresie przetok okołoodbytniczych z powodu choroby Leśniowskiego-Crohna.
Potrzebne są dalsze badania, aby określić wpływ komórek macierzystych na objawy choroby Leśniowskiego-Crohna.
Dieta
Istnieją powiązania między mikrobiomem jelitowym a stanem zapalnym.
Niedawne badanie diety ukierunkowanej na mikrobiom zwanej dietą przeciwzapalną IBD (IBD-AID) wykazało, że 61,3 procent pacjentów przestrzegających diety przez co najmniej 8 tygodni zgłosiło dramatyczny spadek nasilenia objawów.
Dieta koncentruje się na pokarmach probiotycznych i prebiotycznych oraz unikaniu:
- tłuszcze trans
- przetworzona żywność
- mleczarnia
- żywność zawierająca laktozę, pszenicę, rafinowany cukier i kukurydzę
Na wynos
Ponieważ nasza wiedza na temat choroby Leśniowskiego-Crohna stale się poprawia, możemy spodziewać się bardziej skutecznych opcji leczenia w przyszłości.
Posiadanie specjalisty od choroby Leśniowskiego-Crohna w zespole medycznym to jeden ze sposobów, aby upewnić się, że otrzymujesz dokładne informacje o swojej chorobie, a także być na bieżąco z nowymi opcjami leczenia.
