Bez względu na to, ilu lekarzy widziałem, ból nie ustępował. To sprawiało, że czułem się załamany.
Mojego chłopaka z liceum poznałam przez znajomego. Od razu się nim zauroczyłam. Był kilka lat starszy, poszedł do innej szkoły, prowadził samochód, a nawet miał trochę seksownego zarostu.
Dla mnie dorastającego nie mógł być fajniejszy. Byłem podekscytowany, że on też mnie polubił.
Był pierwszą osobą, z którą uprawiałem seks. Byłem młody i zdenerwowany, ale on był delikatny i miły. Mimo to ból był ogromny.
Wydawało się, że próbuje wepchnąć się do otworu, którego tam nie było. Kiedy w końcu mnie przeniknął, poczułem się, jakby mój otwór pochwy był pokryty tysiącem drobnych nacięć z solą wcieraną w rany. Palenie i kłucie było tak nie do zniesienia, że musieliśmy przestać.
„To będzie łatwe” - powiedział mi. „Pierwszy raz jest zawsze najgorszy”.
Ale tak się nie stało. Nie na długo. I przez większość mojej dorosłości nie wiedziałem dlaczego.
Od tamtej pory widziałem niezliczonych lekarzy na temat bólu na przestrzeni lat. Zaproponowano wiele wyjaśnień, ale żadne nie utknęło.
W ostatniej klasie liceum poszłam do specjalisty na wewnętrzne USG macicy i szyjki macicy. Kiedy sonda została włożona we mnie, powiedziałem sobie, że wszystko będzie w porządku. „Po prostu wytrzymaj ból” - pomyślałem - „a będziesz miał swoje odpowiedzi”. Ale testy okazały się puste.
Lekarz powiedział mi, że wszystko wygląda normalnie. Mogłem go zapewnić - nie było.
Tak bardzo, jak chciałem odpowiedzi dla siebie, chciałem ich również dla mojego obecnego partnera. Chciałem móc powiedzieć, to jest ze mną nie tak. Wtedy mógłbym zostać potraktowany i moglibyśmy uprawiać seks jak normalna para. Chciałam móc podzielić się z moim chłopakiem czymś wyjątkowym, czymś innym niż przeprosiny przez łzy.
„Nie wiem, co się ze mną dzieje” - powtarzałam i płakałam w jego pierś. Czułam się jak porażka w seksie i porażka jako dziewczyna. Chciałem też móc cieszyć się seksem, jak wszyscy wokół mnie.
Złość i nienawiść do mojego ciała zaczęły we mnie narastać.
Uzyskanie odpowiedzi
Podczas moich lat uniwersyteckich nadal widywałem stały napływ lekarzy. Najczęściej wysyłano mnie z receptą na leczenie infekcji dróg moczowych (ZUM). Miałem już wcześniej ZUM i wiedziałem, że cokolwiek się ze mną dzieje, jest bardzo, bardzo różne.
Mimo to zobowiązuję się. Nieuchronnie rozwinąłbym infekcję drożdżakową od antybiotyków, których nie potrzebowałem, i wróciłem do apteki kilka dni później na kolejną kurację.
Moje życie było jak cyrk lekarstw, które nic nie dały, i przypływ bólu i dyskomfortu.
Czułem się samotny, sfrustrowany i zraniony.
Czasami próbowałem po prostu poradzić sobie z bólem. Uprawiając seks z partnerem, wchodziłam na górę i wpychałam głowę w poduszkę obok niego, gryząc ją, aby zablokować bolesne ukłucie.
Potem biegałem prosto do łazienki, mówiąc, że muszę się wysikać, żeby tego uniknąć inne UTI. Naprawdę ocierałam łzy z twarzy.
Byłem zdesperowany, aby móc uprawiać seks jak wszyscy inni. Ale bez względu na to, ilu lekarzy widziałem, ból nie ustał. Poczułem się załamany.
Okazuje się, że nie jestem sam - bolesny seks jest niezwykle powszechny.
W rzeczywistości, według American College of Obstetricians and Gynecologists, 3 na 4 kobiety doświadczają jakiejś formy bolesnego seksu w ciągu swojego życia. Istnieje wiele przyczyn, w tym dysfunkcja dna miednicy, wulwodynia, endometrioza, torbiele jajników i mięśniaki macicy.
Pewnego dnia trafiłem do kliniki dla kobiet i zdiagnozowano u mnie pochwicę, stan, który powoduje mimowolne kurczenie się mięśni wokół pochwy podczas penetracji. To sprawia, że seks lub wkładanie tamponu jest niezwykle bolesne.
Trudno jest dokładnie określić, ile kobiet żyje z pochwicą, ponieważ stan ten jest często błędnie diagnozowany lub pozostawiony nierozpoznany. Dzieje się tak po części dlatego, że wiele kobiet nie mówi o swoich doświadczeniach. Jednak szacuje się, że 2 na 1000 kobiet doświadczy tego stanu w ciągu swojego życia.
Mój lekarz powiedział mi, że nie ma oficjalnej przyczyny pochwicy, ale zwykle wiąże się to z lękiem, strachem przed seksem lub przeszłą traumą. Jako osoba, która żyje z zespołem lęku uogólnionego, korelacja ta nie była dla mnie wielkim zaskoczeniem. Właściwie to wszystko zaczynało mieć sens.
Przez lata biłem się za coś, co nie tylko wymknęło się spod kontroli, ale było też o wiele bardziej powszechne, niż myślałem.
Nie byłam złamana. Byłam po prostu kobietą z niepokojem, poruszającą się po świecie, który nie rozumiał niuansów kobiecych problemów zdrowotnych.
Nauka znajdowania przyjemności
Nie było lekarstwa na mój nowo zdiagnozowany stan, ale było leczenie i zarządzanie. Nie było to brzoskwiniowe, ale to był początek.
Leczenie polega na codziennym ściskaniu i rozluźnianiu mięśni pochwy, nakładaniu kremu odrętwiającego na pochwę i otwarcie jej pochwy, a następnie dotykaniu, a co najważniejsze, na otwartej rozmowie o moim stanie z osobami, którym ufam. Dotyczy to mojego lekarza, bliskich przyjaciół i partnerów seksualnych.
Długo zajęło mi dotarcie do miejsca, w którym mogłabym nawet bawić się ideą przyjemności podczas seksu. To zawsze był bolesny ciężar, który trzeba znosić, zamiast cieszyć się nim.
Teraz, gdy miałem plan działania, zacząłem rozumieć, że pomimo mojego stanu mogę być pożądany seksualnie i że mogę mieć przyjemne doznania seksualne.
Cieszę się, że upierałem się przy lekarzach, dopóki nie znalazłem rozwiązania. Znalezienie odpowiedzi była frustrującą i wyczerpującą podróżą - ale jestem wdzięczna za posiadanie wiedzy o moim ciele i lekarza, któremu mogę zaufać.
Poznanie pochwicy i jej wpływu na mnie spowodowało, że z moich ramion i spomiędzy prześcieradeł spadł ogromny ciężar.
Jeśli doświadczasz bolesnego seksu, zachęcam do zrobienia tego samego. Idź dalej, aż znajdziesz lekarza, który wysłucha i udzieli odpowiedzi, na które zasługujesz.
Bardziej niż cokolwiek innego, zachęcam Cię do tego, abyś był spokojny o swoje ciało i traktował je z życzliwością i miłością.
Od lat nienawidziłam swojej pochwy. Winiłam go za to, że czułam się pusta i złamana. W końcu zdałem sobie sprawę, że moje ciało po prostu próbuje mnie chronić, mimo że to był w niepożądany sposób.
Ta świadomość pozwoliła mi odpuścić i nauczyć się zamiast tego kochać swoje ciało i pochwę.
Marnie Vinall jest niezależną pisarką mieszkającą w Melbourne w Australii. Jest autorką wielu publikacji obejmujących wszystko, od polityki i zdrowia psychicznego po nostalgiczne kanapki i stan własnej pochwy. Możesz skontaktować się z Marnie za pośrednictwem Twittera, Instagrama lub jej strony internetowej.
-removed.jpg)
