16 Wczesne objawy stwardnienia rozsianego

Co to jest stwardnienie rozsiane?

Stwardnienie rozsiane (SM) jest postępującą chorobą o podłożu immunologicznym. Oznacza to, że system zaprojektowany w celu utrzymania zdrowego ciała omyłkowo atakuje części ciała, które są niezbędne do codziennego funkcjonowania. Powłoki ochronne komórek nerwowych ulegają uszkodzeniu, co prowadzi do upośledzenia funkcji mózgu i rdzenia kręgowego.

SM to choroba z nieprzewidywalnymi objawami, które mogą mieć różną intensywność. Podczas gdy niektórzy ludzie odczuwają zmęczenie i drętwienie, ciężkie przypadki SM mogą powodować paraliż, utratę wzroku i upośledzenie funkcji mózgu.

Typowe wczesne objawy stwardnienia rozsianego (SM) obejmują:

• Problemy ze wzrokiem
• mrowienie i drętwienie
• bóle i skurcze
• osłabienie lub zmęczenie
• problemy z równowagą lub zawroty głowy
• problemy z pęcherzem
• seksualna dysfunkcja
• problemy poznawcze

1. Problemy ze wzrokiem

Problemy ze wzrokiem są jednym z najczęstszych objawów SM. Zapalenie wpływa na nerw wzrokowy i zaburza centralne widzenie. Może to powodować niewyraźne widzenie, podwójne widzenie lub utratę wzroku.

Możesz nie zauważyć problemów ze wzrokiem od razu, ponieważ zwyrodnienie wyraźnego widzenia może być powolne. Ból podczas patrzenia w górę lub w bok może również towarzyszyć utracie wzroku. Istnieje wiele sposobów radzenia sobie ze zmianami widzenia związanymi z SM.

2. Mrowienie i drętwienie

SM wpływa na nerwy w mózgu i rdzeniu kręgowym (centrum wiadomości ciała). Oznacza to, że może wysyłać sprzeczne sygnały wokół ciała. Czasami nie są wysyłane żadne sygnały. Powoduje to drętwienie.

Mrowienie i drętwienie to jedne z najczęstszych objawów stwardnienia rozsianego. Typowe miejsca drętwienia obejmują twarz, ręce, nogi i palce.

3. Ból i skurcze

Chroniczny ból i mimowolne skurcze mięśni są również częste w przypadku SM. Jedno z badań, według National MS Society, wykazało, że połowa osób ze stwardnieniem rozsianym miała przewlekły ból.

Sztywność lub skurcze mięśni (spastyczność) są również powszechne. Możesz odczuwać sztywność mięśni lub stawów, a także niekontrolowane, bolesne szarpnięcia kończyn. Najczęściej dotyczy to nóg, ale często występuje również ból pleców.

4. Zmęczenie i osłabienie

Niewyjaśnione zmęczenie i osłabienie dotykają około 80 procent osób we wczesnych stadiach SM.

Przewlekłe zmęczenie pojawia się, gdy nerwy w kręgosłupie ulegają pogorszeniu. Zwykle zmęczenie pojawia się nagle i utrzymuje się przez kilka tygodni, zanim się poprawi. Na początku słabość jest najbardziej widoczna w nogach.

5. Problemy z równowagą i zawroty głowy

Zawroty głowy i problemy z koordynacją i równowagą mogą zmniejszać mobilność osoby ze stwardnieniem rozsianym. Twój lekarz może określić te problemy jako problemy z chodem. Osoby ze stwardnieniem rozsianym często odczuwają zawroty głowy, zawroty głowy lub jakby ich otoczenie wirowało (zawroty głowy). Ten objaw często pojawia się, gdy wstajesz.

6. Dysfunkcja pęcherza i jelit

Dysfunkcjonalny pęcherz to kolejny objaw występujący u nawet 80 procent osób ze stwardnieniem rozsianym. Może to obejmować częste oddawanie moczu, silną potrzebę oddania moczu lub niemożność jego zatrzymania.

Objawy związane z układem moczowym są często możliwe do opanowania. Rzadziej osoby ze stwardnieniem rozsianym doświadczają zaparć, biegunki lub utraty kontroli nad jelitami.

7. Dysfunkcja seksualna

Pobudzenie seksualne może również stanowić problem dla osób ze stwardnieniem rozsianym, ponieważ zaczyna się w ośrodkowym układzie nerwowym - gdzie atakuje SM.

8. Problemy poznawcze

Około połowa osób ze stwardnieniem rozsianym rozwinie jakiś problem z ich funkcjami poznawczymi. Może to obejmować:

• problemy z pamięcią
• skrócona koncentracja uwagi
• problemy językowe
• trudności w utrzymaniu porządku

Depresja i inne problemy ze zdrowiem emocjonalnym są również powszechne.

9. Zmiany zdrowia emocjonalnego

Duża depresja jest powszechna wśród osób ze stwardnieniem rozsianym. Stres związany ze stwardnieniem rozsianym może również powodować drażliwość, wahania nastroju i stan zwany afektem rzekomym. Obejmuje to ataki niekontrolowanego płaczu i śmiechu.

Radzenie sobie z objawami SM, jak również z problemami związkowymi lub rodzinnymi, może sprawić, że depresja i inne zaburzenia emocjonalne będą jeszcze trudniejsze.

10–16. Inne objawy

Nie wszyscy chorzy na SM będą mieli te same objawy. Podczas nawrotów lub ataków mogą objawiać się różne objawy. Wraz z objawami wymienionymi na poprzednich slajdach, SM może również powodować:

• utrata słuchu
• drgawki
• niekontrolowane drżenie
• problemy z oddychaniem
• bełkotliwa wymowa
• kłopoty z połykaniem

Czy stwardnienie rozsiane jest dziedziczne?

SM niekoniecznie jest dziedziczne. Jednak według National MS Society istnieje większe ryzyko rozwoju choroby, jeśli masz bliskiego krewnego chorego na SM.

Ogólna populacja ma tylko 0,1% szans na rozwój SM. Ale liczba ta wzrasta do 2,5 do 5 procent, jeśli masz rodzeństwo lub rodzica z SM.

Dziedziczność nie jest jedynym czynnikiem określającym SM. Ryzyko wystąpienia SM u identycznego bliźniaka wynosi tylko 25%, jeśli jego bliźniak ma tę chorobę. Chociaż genetyka jest z pewnością czynnikiem ryzyka, nie jest jedynym.

Diagnoza

Lekarz - najprawdopodobniej neurolog - wykona kilka testów w celu zdiagnozowania SM, w tym:

• badanie neurologiczne: lekarz sprawdzi, czy nie występują zaburzenia czynności nerwów
• badanie wzroku: seria testów mających na celu ocenę wzroku i wykrycie chorób oczu
• obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI): technika wykorzystująca silne pole magnetyczne i fale radiowe do tworzenia przekrojowych obrazów mózgu i rdzenia kręgowego
• nakłucie lędźwiowe (zwane również nakłuciem lędźwiowym): test obejmujący długą igłę, którą wprowadza się do kręgosłupa w celu usunięcia próbki płynu krążącego wokół mózgu i rdzenia kręgowego

Lekarze używają tych testów do wyszukiwania uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego w dwóch oddzielnych obszarach. Muszą również ustalić, że między epizodami, które spowodowały szkody, minął co najmniej miesiąc. Testy te służą również do wykluczenia innych warunków.

Stwardnienie rozsiane często zadziwia lekarzy ze względu na to, jak bardzo może różnić się zarówno stopniem nasilenia, jak i wpływem na ludzi. Ataki mogą trwać kilka tygodni, a następnie znikają. Jednak nawroty mogą się stopniowo nasilać i być bardziej nieprzewidywalne, a także powodować różne objawy. Wczesne wykrycie może pomóc w zapobieganiu szybkiemu postępowi SM.

Jeśli nie masz jeszcze neurologa, narzędzie Healthline FindCare może pomóc Ci znaleźć lekarza w Twojej okolicy.

Błędna diagnoza

Możliwa jest również błędna diagnoza. Badanie wykazało, że prawie 75 procent ankietowanych specjalistów stwardnienia rozsianego widziało co najmniej trzech pacjentów w ciągu ostatnich 12 miesięcy, którzy zostali błędnie zdiagnozowani.

Idąc naprzód

SM jest trudnym zaburzeniem, ale naukowcy odkryli wiele metod leczenia, które mogą spowolnić jego postęp.

Najlepszą obroną przed SM jest wizyta u lekarza natychmiast po wystąpieniu pierwszych objawów ostrzegawczych. Jest to szczególnie ważne, jeśli ktoś z Twojej najbliższej rodziny cierpi na tę chorobę, ponieważ jest to jeden z kluczowych czynników ryzyka SM.

Nie wahaj się. To może mieć znaczenie.

Posiadanie kogoś, z kim można porozmawiać, również może mieć duże znaczenie. Pobierz naszą bezpłatną aplikację MS Buddy, aby dzielić się poradami i wsparciem w otwartym środowisku. Pobierz na iPhone'a lub Androida.

P:

Ostatnio moje nogi zdrętwiały. Byłem zdiagnozowany ze stwardnieniem rozsianym w 2009 i to jest dla mnie nowe. Jak długo to trwa? Teraz muszę użyć laski. Jakakolwiek rada?

ZA:

Brzmią jak nowe deficyty neurologiczne i mogą reprezentować zaostrzenie lub atak stwardnienia rozsianego. Powinny one skłonić twojego neurologa do pilnej oceny. Twój lekarz może chcieć uzyskać nowe MRI, aby sprawdzić, czy nastąpił postęp choroby. Ważne byłoby również wykluczenie innych przyczyn tych objawów, takich jak infekcja dróg moczowych lub inna choroba. Jeśli te objawy są związane z atakiem stwardnienia rozsianego, neurolog może podać leki, takie jak sterydy, które mogą pomóc w leczeniu objawów ataku. Ponadto, jeśli masz atak, lekarz może chcieć zmienić lek immunosupresyjny, ponieważ można to uznać za wydarzenie przełomowe.