Obudziłem się w pręgach pewnego ranka w czasie przerwy świątecznej od college'u. Moja skóra była gorąca i zaogniona od nieświadomego drapania się we śnie.
To był początek bardzo długiego, swędzącego roku.
W ciągu następnych kilku miesięcy spotkałem się z wieloma lekarzami i specjalistami i spędziłem zbyt dużo czasu w Internecie, próbując znaleźć przyczynę tej trwającej reakcji.
W końcu lekarz zdiagnozował u mnie przewlekłą pokrzywkę idiopatyczną. Innymi słowy, przewlekłe pokrzywki bez znanej przyczyny. Powiedziano mi, że ule mogą trwać od 1 do 5 lat i mogą wrócić w dowolnym momencie - to przygnębiające.
Lekarze przepisali mi leki przeciwhistaminowe na ule. Ale za każdym razem, gdy podawano mi większą dawkę, lek działał tylko przez kilka dni, zanim ule powróciły.
Więc szukałem innych metod leczenia. Wziąłem kąpiele owsiane, oblodziłem pręgi, użyłem balsamów - nic nie działało.
Moja skóra zawsze miała wrażenie, jakby się paliła, a objawy rozprzestrzeniły się na inne części ciała. Czasami moje usta puchły. Czasami swędziały mi dłonie i podeszwy stóp.
Ule utrudniały codzienne życie. Nie mogłem skupić się na moich zajęciach, stażach czy wakacyjnych pracach. Wiedziałem, że muszę znaleźć coś, co ukoi moją skórę.
Problem z plastikiem
Wtedy zacząłem przeglądać etykiety składników na produktach higieny osobistej, których używałem. Pomyślałem, że może jeśli podejdę bardziej holistycznie i wyeliminuję potencjalnie szkodliwe składniki, w końcu znajdę jakąś ulgę.
Zacząłem wymieniać wszystko, od balsamu i szamponu po detergent do prania, na czystsze wersje. Ale gdy kontynuowałem swoje badania, zdałem sobie sprawę, że nie tylko składniki, o które muszę się martwić w tych produktach, to także plastikowe pojemniki i odpady.
Nie mogłem uwierzyć, że nigdy nie zdawałem sobie sprawy, ile wyrzucałem każdego dnia i jak wspieram firmy, które wytwarzają znacznie więcej zanieczyszczeń niż ich sprawiedliwy udział.
Ze złamanym sercem pomyślałem o zwierzętach, których domy są niszczone, o ludziach najbardziej narażonych na niszczycielskie skutki zmian klimatycznych, o planecie, którą szybko niszczymy.
Wkrótce znalazłem kolejny zakątek internetu, który wzbudził moje zainteresowanie: ruch zero waste. Członkowie tej dużej i stale rosnącej społeczności dążą do tego, aby wysyłać jak najmniej na wysypisko śmieci, unikając opakowań jednorazowych i produktów jednorazowego użytku.
Going Green
Biorąc pod uwagę sposób, w jaki zostało utworzone nasze społeczeństwo, żadne marnotrawstwo nie może wydawać się niemożliwe. Dlatego wiele osób w ruchu po prostu koncentruje się na praktycznym zrównoważonym rozwoju i kupowaniu produktów przy minimalnej ilości odpadów - i właśnie to zrobiłem.
Kiedy skończył mi się szampon w butelce, przeszedłem na kostki szamponu bez opakowania. Kiedy potrzebowałem nowego grzebienia, znalazłem bambusowy zamiast tradycyjnego plastiku. I zacząłem kupować ubrania i meble z drugiej ręki zamiast nowych.
Po drodze znalazłem tak wiele wspaniałych małych firm z niesamowitą wymianą na produkty codziennego użytku, które generowały niewiele lub żadnych odpadów i zawierały holistyczne i zdrowe składniki, które przyniosłyby korzyści mojej skórze.
W miarę jak nadal uczyłem się, jak ważne jest wymaganie lepszych wyników od firm i potężnych ludzi oraz jak ważne jest głosowanie z myślą o moim dolarach i planecie Ziemia, zrównoważony rozwój stał się coraz ważniejszą częścią mojego stylu życia i tożsamości - a wszystko zaczęło się od moje ule.
Lekcje na całe życie
Chociaż żałuję, że nie nauczyłem się tych lekcji bez swędzenia, nadal jestem wdzięczny za to doświadczenie. Przez to wszystko odnalazłem pasję do holistycznego zdrowia, zrównoważonego rozwoju i przekrojowego ekologii.
Moje pokrzywki w końcu ustąpiły po 13 miesiącach prawie codziennych podrażnień i od tamtej pory zniknęły. Okazuje się, że były to wczesne objawy zapalenia tarczycy Hashimoto, choroby autoimmunologicznej dotykającej tarczycę, u której zdiagnozowano u mnie 3 i pół roku później.
Czy moje przejście na bardziej zrównoważony styl życia powstrzymało ule? Jest to możliwe, ale nie mam pewności. Mogli po prostu odejść bez żadnego wyraźnego powodu.
Jestem jednak pewien, że czasami nasze największe życiowe lekcje mogą pochodzić z najbardziej nieoczekiwanych miejsc.
Hannah Austin jest projektantką graficzną w Chicago. Swoje pasje do projektowania i zrównoważonego rozwoju wykorzystała do stworzenia Earthical, źródła informacji o ekologicznej wymianie produktów codziennego użytku, a także sklepów, które je sprzedają. Jej celem jest zawsze uczynienie zrównoważonego rozwoju możliwie jak najbardziej dostępnym. W wolnym czasie lubi uczyć się o zrównoważonym rozwoju i holistycznym zdrowiu oraz spędzać czas na świeżym powietrzu ze swoimi psami. Znajdziesz ją na Instagramie.
.jpg)
