Opuszczenie agresywnego związku zwykle nie jest tak proste, jak wyjście za drzwi.
Oprócz obaw związanych ze znalezieniem miejsca do życia, utrzymaniem się lub brakiem możliwości zobaczenia się z dziećmi lub bliskimi, możesz czuć się przywiązany do swojego partnera i niezdolny do oderwania się.
To emocjonalne przywiązanie, znane jako więź traumy, rozwija się z powtarzającego się cyklu nadużyć, dewaluacji i pozytywnego wzmocnienia.
Trauma związana z wykorzystywaniem może wywołać silne uczucia, nad którymi walczysz o nadanie sensu, zwłaszcza gdy przemoc przeplata się z życzliwością i intymnością.
To naturalne, że tworzysz więź z kimś, kto traktuje cię życzliwie. Wiele obraźliwych relacji zaczyna się od deszczu uczuć i zapewnień o miłości.
Kiedy zaczyna się nadużycie, może cię to zaskoczyć. Twój partner może później przeprosić, przysięgać, że się zmieni lub nalegać: „Byłem po prostu zdenerwowany”.
Te próby manipulacji często kończą się powodzeniem, ponieważ pamiętasz wczesne dni związku i wierzysz, że mogą znowu być tą osobą.
Wiązanie traumatyczne może również wystąpić między:
- dziecko i agresywny opiekun lub inna osoba dorosła
- zakładnik i porywacz
- przywódca i członkowie kultu
Oznaki traumatycznej więzi
Więzi traumatyczne mogą wyglądać nieco inaczej w zależności od rodzaju związku, ale zwykle mają dwie główne cechy.
Cykliczność
Po pierwsze, polegają na przerywanym wzmocnieniu. Innymi słowy, cykl nadużyć.
Generalnie łatwiej jest wyjść z całkowicie złej sytuacji, w której osoba wykorzystująca przemoc nigdy nie okazuje życzliwości ani nie troszczy się o Twoje samopoczucie. Jeśli nie wierzysz, że ktoś kiedykolwiek się zmieni, prawdopodobnie nie zostaniesz w pobliżu.
Ale w obraźliwych związkach twój partner od czasu do czasu robi dobrze cię traktować. Mogą przynosić prezenty, nazywać bratnią duszą, zabierać ze sobą lub zachęcać do relaksu.
Te gesty mogą być dezorientujące i rozbrajające, zwłaszcza jeśli są traktowane jako oznaki trwałej zmiany.
W końcu miłość zaczyna przyćmić strach przed dalszym nadużyciem. Gdy powoli odzyskujesz poczucie zaufania, możesz zignorować lub stłumić wspomnienia ich przeszłego zachowania, dopóki cykl nie zacznie się ponownie.
Brak równowagi sił
Obligacje te również opierają się na podstawowym braku równowagi sił. W tej dynamice możesz czuć, że kontrolują cię do tego stopnia, że nie wiesz już, jak się oprzeć lub uwolnić.
Nawet jeśli uda ci się opuścić związek, możesz mieć trudności z zerwaniem tej więzi bez profesjonalnej pomocy.
Bez nich możesz czuć się niekompletny lub zagubiony i w końcu wrócić, po prostu dlatego, że cykl nadużyć jest znajomy i nie wiesz jeszcze, jak bez niego żyć.
Inne kluczowe znaki
Oto kilka innych cech traumatycznych więzi:
- Czujesz się nieszczęśliwy i możesz już nie lubić swojego partnera, ale nadal nie jesteś w stanie tego zakończyć.
- Kiedy próbujesz odejść, czujesz się fizycznie i emocjonalnie zestresowany.
- Kiedy mówisz, że chcesz odejść, obiecują zmianę, ale nie podejmują żadnego wysiłku, aby to zrobić.
- Skupiasz się na „dobrych” dniach, używając ich jako dowodu, że naprawdę im zależy.
- Robisz wymówki i bronisz ich zachowania, gdy inni wyrażają zaniepokojenie.
- Nadal im ufasz i masz nadzieję, że je zmienisz.
- Chronisz ich, utrzymując w tajemnicy obraźliwe zachowania.
Więzi traumatyczne mogą się utrzymywać, nawet jeśli nadużycie miało miejsce dawno temu. Możesz mieć trudności z zaprzestaniem myślenia o kimś, kto cię skrzywdził i poczuć chęć wyciągnięcia ręki lub spróbowania ponownie.
Oto test, który może pomóc, chociaż wcale nie jest rozstrzygający:
Zadaj sobie pytanie, czy zachęciłbyś ukochaną osobę do opuszczenia podobnego związku. Odpowiedz szczerze.
Jeśli odpowiesz tak, ale nadal czujesz się bezsilny, aby opuścić swój związek, jest to dobry wskaźnik tworzenia więzi traumy.
Dlaczego tak się dzieje
Osoby, które nie doświadczyły przemocy, często mają trudności ze zrozumieniem, dlaczego ludzie pozostają w związkach opartych na przemocy. Mogą uwierzyć, że jesteś w stanie odejść.
W rzeczywistości jednak więź urazowa sprawia, że jest to niezwykle trudne.
Ludzie nie wybierają nadużyć. Nie mogą też pomóc w rozwoju więzów traumatycznych, które są napędzane przez dość silne procesy biologiczne.
Reakcja zamrożenia
Być może znasz reakcję „walcz lub uciekaj”, czyli automatyczną reakcję twojego ciała na każde dostrzeżone zagrożenie. Może nawet zdajesz sobie sprawę, że ludzie reagują na zagrożenia w cztery różne sposoby: walka, ucieczka, zamrażanie, płowy.
Kiedy spotykasz się z przemocą lub obawiasz się możliwości wykorzystania w przyszłości, Twój mózg rozpoznaje zbliżający się niepokój i wysyła ostrzeżenie do reszty ciała.
Adrenalina i kortyzol (hormony stresu) zalewają, pobudzając instynkt przetrwania i wyzwalając napięcie emocjonalne i fizyczne.
Oto, gdzie pojawia się brak równowagi sił: jeśli nie czujesz, że możesz bezpiecznie uciec lub przeciwstawić się osobie, która cię wykorzystuje, zamrożenie może wydawać się najlepszą opcją, więc zostań.
Kiedy myśli o molestowaniu stają się zbyt bolesne lub trudne do zniesienia, wybierasz skupienie się na pozytywnych aspektach swojego związku i ignorujesz lub blokujesz resztę.
Możesz usprawiedliwić ich zachowanie i usprawiedliwić swoją potrzebę pozostania.
Każde powtórzenie cyklu może wzmocnić poczucie bezsilności, pozorną pewność, że nigdy nie będziesz w stanie uciec. Zaczynasz wierzyć w fałszywą rzeczywistość, którą skonstruowali, by cię kontrolować: potrzebujesz ich. Oni cię potrzebują. Bez nich jesteś niczym. Nikogo to nie obchodzi.
Te kłamstwa mogą odrywać coraz większe bloki od twojej tożsamości i poczucia własnej wartości, przywiązując cię mocniej do związku.
Hormony też odgrywają rolę
Hormony mogą być silnymi wzmacniaczami. Wystarczy spojrzeć na rolę dopaminy w uzależnieniu, aby znaleźć wsparcie dla tego.
Dopamina pełni podobną funkcję w tworzeniu więzi urazowych. Po incydencie znęcania się, okres spokoju, który często następuje, może złagodzić stres i strach.
Przeprosiny, podarunki lub fizyczne uczucia oferowane przez osobę stosującą przemoc służą jako nagroda, która pomaga wzmocnić przypływ ulgi i wyzwolić uwolnienie dopaminy.
Ponieważ dopamina wywołuje uczucie przyjemności, może wzmocnić twoją więź ze sprawcą. Chcesz zwiększyć dopaminę, więc nadal starasz się, aby byli szczęśliwi, aby zasłużyć na ich sympatię.
Fizyczne uczucia lub intymność również powodują uwolnienie oksytocyny, innego hormonu dobrego samopoczucia, który może dodatkowo wzmocnić więzi. Oksytocyna nie tylko sprzyja tworzeniu więzi i pozytywnych uczuć, ale także łagodzi lęk.
Fizyczne uczucie ze strony znęcającego się partnera może zatem osłabić niepokój i ból emocjonalny, ułatwiając skupienie się na pozytywnym traktowaniu.
Zerwanie więzi
Ludzie, którzy doświadczyli przemocy w dzieciństwie, często czują pociąg do podobnych relacji w wieku dorosłym, ponieważ mózg już rozpoznaje wzloty i upadki cyklu.
Historia traumy może sprawić, że zerwanie więzi traumy będzie jeszcze trudniejsze, ale ty mogą nauczyć się zatrzymać ten cykl. Te wskazówki mogą pomóc.
Wiesz, z czym masz do czynienia
Rozpoznanie istnienia więzi jest ważnym pierwszym krokiem. Oczywiście, jeśli chodzi o nadużycia, często łatwiej to powiedzieć niż zrobić.
Aby znaleźć dowody nadużycia i rozpoznać oznaki więzi traumy, spróbuj:
Prowadź dziennik
Zapisywanie rzeczy, które zdarzały się każdego dnia, może pomóc ci zacząć identyfikować wzorce i zauważyć problemy z zachowaniem, które w danym momencie nie wydawały się nadużyciem.
Kiedy nadużycie robi zdarzenie, zanotuj, co się stało i czy twój partner powiedział coś później, aby to usprawiedliwić.
Rozważ związek z innej perspektywy
Udawaj, że czytasz o swoim związku w książce. Często łatwiej jest przyjrzeć się negatywnym wydarzeniom, gdy jesteś w pewnym stopniu oderwany.
Zwróć uwagę na drobne szczegóły, które sprawiają, że czujesz się niekomfortowo lub zatrzymują się. Czy czują się dla ciebie zdrowe?
Porozmawiaj z bliskimi
Nie jest łatwo otwarcie mówić o nadużyciach. Może zdenerwowałeś się lub odrzuciłeś przyjaciół i rodzinę, kiedy wyrażali swoje zaniepokojenie w przeszłości.
Jednak bliscy mogą zaoferować istotną perspektywę. Podejmij wyzwanie, aby słuchać i naprawdę wysilać się, aby rozważyć dokładność ich obserwacji.
Unikaj obwiniania siebie
Wiara w to, że spowodowałeś nadużycie lub sam na siebie ją sprowadziłeś, może utrudnić korzystanie ze swojej niezależności, skutecznie utrzymując Cię w związku.
Przypomnij sobie, że nadużycia nigdy nie są Twoją winą, bez względu na:
- co mogłeś zrobić, a czego nie
- jak bardzo boisz się samotności lub życia bez nich
- ile razy już wróciłeś
ty zrobić zasługują na coś lepszego. Zastąpienie samokrytyki i obwiniania afirmacjami i pozytywnym mówieniem o sobie może pomóc tej prawdzie w utrwaleniu się.
Całkowicie odetnij kontakt
Gdy podejmiesz decyzję o odejściu, całkowicie przerwij cykl, przerywając wszelką komunikację.
Jeśli jesteś współrodzicielem, może to nie być możliwe, ale terapeuta może pomóc ci ustalić plan utrzymywania tylko niezbędnego kontaktu.
Stwórz dystans fizyczny, znajdując bezpieczne miejsce na pobyt, na przykład z krewnym lub przyjacielem. Jeśli to możliwe, rozważ także zmianę numeru telefonu i adresu e-mail.
Jeśli nie możesz tego zrobić, zablokuj je całkowicie. Mogą połączyć się z nowym numerem, ale zignorują te wiadomości i połączenia.
Mogą nalegać, że się zmienią, pójdą na terapię, zrobią wszystko, o ile tylko wrócisz. Te obietnice mogą wydawać się dość kuszące.
Przypomnij sobie jednak, ile razy już obiecali zmienić.
Uzyskaj profesjonalną pomoc
Chociaż możesz sam podjąć działania, aby zacząć osłabiać więź traumy, więzi te mają tendencję do utrzymywania się szybko. Uwolnienie się bez profesjonalnego wsparcia może nie być łatwe, a to jest całkowicie normalne.
Terapeuta może nauczyć Cię więcej na temat wzorców wykorzystywania, które prowadzą do tworzenia więzi traumatycznych, a ten wgląd może często dostarczyć wielu jasnych informacji.
W terapii możesz również:
- zbadać czynniki napędzające więź
- pracować nad wyznaczaniem granic
- nauczyć się umiejętności budowania zdrowych relacji
- skonfrontować się z samokrytyką i obwinianiem siebie
- opracować plan samoopieki
- zająć się objawami zdrowia psychicznego związanymi z długotrwałą traumą i nadużyciami
Ogólnie zaleca się współpracę z terapeutą poinformowanym o traumie. Specjaliści, którzy specjalizują się w rozpoznawaniu i leczeniu zespołu stresu pourazowego (PTSD), szczególnie złożonego PTSD i następstw przemocy, często mogą mieć największy wpływ na osoby pracujące nad przezwyciężeniem tej konkretnej traumy.
Zasoby dotyczące dodatkowego wsparcia
Jeśli potrzebujesz pomocy w rozpoznaniu znęcania się, opuszczeniu obraźliwej sytuacji lub rozpoczęciu procesu leczenia po opuszczeniu znęcającego się partnera, te zasoby mogą stanowić punkt wyjścia:
- Love Is Respect oferuje zasoby przeznaczone specjalnie dla osób w wieku od 13 do 26 lat.
- National Domestic Violence Hotline oferuje bezpłatne, poufne wsparcie 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu pod numerem 800-799-7233 lub za pośrednictwem czatu. Organizacja oferuje również przewodnik dotyczący tworzenia planu bezpieczeństwa.
Podsumowując
Nadużycie nigdy nie jest twoją winą. Nie rozwija się też więź urazowa.
Odzyskanie poczucia własnej wartości i poczucia, że w końcu się uwolniłeś, może zająć trochę czasu, ale wsparcie ze strony wyszkolonego specjalisty może mieć znaczenie.
Crystal Raypole wcześniej pracowała jako pisarz i redaktor w GoodTherapy. Jej pola zainteresowań obejmują języki i literaturę azjatycką, tłumaczenie japońskie, gotowanie, nauki przyrodnicze, pozytywność seksualną i zdrowie psychiczne. W szczególności stara się pomóc zmniejszyć piętno związane ze zdrowiem psychicznym.
.jpg)
.jpg)
