Zrozumienie wpływu ciężkich zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych (OCD)

W kulturze popularnej OCD jest po prostu super zorganizowane, schludne lub czyste. Ale jeśli żyjesz z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym, wiesz z pierwszej ręki, jak niszczące może to być.

Zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (OCD) to przewlekły stan zdrowia psychicznego, w którym niekontrolowane obsesje prowadzą do zachowań kompulsywnych.

Gdy stan ten staje się ciężki, może kolidować z relacjami i obowiązkami oraz znacznie obniżyć jakość życia. To może być wyniszczające.

OCD nie jest twoją winą i nie musisz radzić sobie z nim sam. OCD jest chorobą uleczalną, nawet jeśli jest ciężka.

Dowiedz się więcej o OCD, o jego diagnozowaniu i możliwościach leczenia.

Jakie są objawy OCD?

OCD często zaczyna się w wieku nastoletnim lub młodym. Objawy mogą być początkowo łagodne, nasilając się z biegiem lat. Stresujące wydarzenia mogą zaostrzyć objawy.

OCD ma dwa charakterystyczne typy objawów:

• Obsesje: natrętne i niechciane myśli
• Kompulsje: zachowania wykonywane w celu złagodzenia stresu lub lęku, nad którymi dana osoba ma niewielką kontrolę lub nie ma jej wcale, aby się zatrzymać

Chociaż nie ma oficjalnej diagnozy „ciężkiego” ZOK, wiele osób może uważać, że ich objawy są poważne i poważnie wpływają na ich życie. Nieleczona OCD może również prowadzić do poważniejszych objawów.

Objawy obsesji

Obsesyjne myśli mają zwykle motyw przewodni, taki jak strach przed zarazkami, potrzeba symetrii lub natrętne myśli o skrzywdzeniu siebie lub innych.

Znaki obejmują:

• nie chcąc dotykać rzeczy, których dotknęli inni
• niepokój, gdy przedmioty nie są umieszczone w określony sposób
• zawsze zastanawiasz się, czy zamknąłeś drzwi, zgasiłeś światła itp.
• niechciane, natrętne obrazy o tematyce tabu
• powtarzające się myśli o robieniu rzeczy, których naprawdę nie chcesz robić

Objawy kompulsji

Kompulsje to powtarzające się zachowania, których nie można zignorować. Możesz pomyśleć, że robienie ich złagodzi stres, ale ten efekt jest tymczasowy i prowadzi do ponownego wykonania tych czynności.

Kompulsje mogą również wynikać z tematu, takiego jak liczenie, mycie lub ciągła potrzeba dodawania otuchy. Znaki obejmują:

• nadmierne mycie rąk, nawet jeśli Twoja skóra jest już otarta
• układanie obiektów w precyzyjny sposób, nawet jeśli nie jest to konieczne lub powinieneś robić coś innego
• wielokrotne sprawdzanie drzwi, kuchenki lub innych rzeczy, aby upewnić się, że są wyłączone, nawet jeśli oznacza to, że nie możesz wyjść z domu
• po cichu licząc lub powtarzając słowo lub frazę, nawet jeśli chcesz przestać

Inne objawy OCD

Obsesje i kompulsje mogą zająć tak dużo czasu, że dana osoba nie może funkcjonować, a jakość jej życia jest znacząco obniżona, na przykład:

• Nie możesz dostać się do szkoły lub pracy na czas, jeśli w ogóle.
• Nie możesz uczestniczyć w zajęciach towarzyskich ani cieszyć się nimi.
• Twoje relacje są niespokojne.
• Masz problemy zdrowotne związane z OCD. Na przykład w wyniku nadmiernego mycia rąk rozwinęło się zapalenie skóry.
• Jesteś pełen poczucia winy, wstydu lub obwiniania siebie.
• Im bardziej starasz się to kontrolować, tym bardziej odczuwasz niepokój.
• Ignorowanie przymusu przywraca go silniejszego niż kiedykolwiek.
• Myślałeś o samookaleczeniu lub samobójstwie lub próbowałeś tego dokonać.

Wiele osób z OCD jest w pełni świadomych, że ich myśli i zachowania są irracjonalne, ale czują się bezsilni, aby je powstrzymać. Inni mogą doświadczać urojeniowego myślenia, wierząc, że ich obsesje i kompulsje są normalnym lub typowym sposobem ochrony przed zagrożeniem, które uważają za bardzo realne.

OCD jest chorobą przewlekłą w 60 do 70 procent przypadków. Biorąc pod uwagę obniżoną jakość życia i utratę dochodów, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne należały niegdyś do dziesięciu najbardziej wyniszczających chorób na świecie, a ogólnie zaburzenia lękowe pozostają w pierwszej dziesiątce.

Oprócz obciążenia kosztami leczenia, badania pokazują, że średnio 46 dni roboczych w roku jest straconych z powodu OCD.

Co powoduje OCD?

Nie mamy pełnego zrozumienia, co powoduje OCD, ale istnieje kilka potencjalnych czynników przyczyniających się do tego:

• Genetyka. Niektóre badania wskazują na większe ryzyko, jeśli masz krewnego pierwszego stopnia z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym, zwłaszcza jeśli wystąpiło ono w dzieciństwie. Konkretne geny nie zostały jeszcze zidentyfikowane.
• Struktura i funkcja mózgu. Wydaje się, że istnieje związek między OCD a różnicami w korze czołowej i strukturach podkorowych mózgu. Osoby z OCD mają również nadpobudliwy obwód nerwowy między korą przedczołową, która wpływa na podejmowanie decyzji, a jądrem półleżącym, które jest częścią mózgowego układu nagrody. W grę mogą wchodzić również hormony, takie jak serotonina, glutaminian i dopamina.
• Środowisko. OCD może rozwinąć się w wyniku traumy z dzieciństwa, ale potrzeba więcej badań, aby w pełni rozwinąć tę teorię. U dzieci czasami pojawiają się objawy OCD po zakażeniu paciorkowcami (PANDAS).

Czy istnieją inne stany związane z ciężkimi objawami ZOK?

Osoby z OCD mogą mieć współistniejące zaburzenia zdrowia psychicznego, takie jak:

• zaburzenia lękowe
• depresja
• zaburzenie afektywne dwubiegunowe
• schizofrenia
• zaburzenie używania substancji

U niektórych osób z zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym rozwijają się tiki. Może to powodować nagłe powtarzające się ruchy, takie jak mruganie, wzruszanie ramionami, chrząkanie lub wąchanie.

Jak rozpoznaje się OCD?

Większość ludzi jest diagnozowana przed 19 rokiem życia, chociaż może wystąpić w każdym wieku. Może to obejmować:

• fizyczny egzamin w celu sprawdzenia innych potencjalnych problemów
• badania krwi, takie jak pełna morfologia krwi (CBC), czynność tarczycy oraz badania przesiewowe na obecność alkoholu i narkotyków
• ocena psychologiczna, aby dowiedzieć się więcej o wzorach myślenia i zachowania

Kryteria diagnostyczne DSM-5 dla OCD

• obecność obsesji, kompulsji lub obu
• obsesje i kompulsje trwają dłużej niż godzinę dziennie lub przeszkadzają w codziennych czynnościach
• objawy nie są związane ze stosowaniem substancji lub stanami zdrowia fizycznego
• objawy nie są spowodowane innymi schorzeniami psychicznymi

Istnieje kilka testów służących do oceny ciężkości OCD. Jednym z nich jest Skala Obsesyjno-Kompulsywna Yale-Browna. Obejmuje 54 typowe obsesje i kompulsje pogrupowane tematycznie. Jest też wersja przeznaczona specjalnie dla dzieci.

Lekarz ocenia obsesje i kompulsje w skali od 0 do 25 według nasilenia. Łączny wynik od 26 do 34 wskazuje na objawy od umiarkowanych do ciężkich, a 35 i więcej wskazuje na objawy ciężkie.

Jak leczysz ciężkie objawy ZOK?

Istnieją skuteczne metody leczenia OCD, ale wymagają one cierpliwości. Poprawa samopoczucia może zająć od kilku tygodni do kilku miesięcy.

Co mogą przepisać lekarze

Wybierając leki, lekarz rozpocznie od najniższej możliwej dawki i zwiększy ją w razie potrzeby. Znalezienie odpowiedniego leku i dawki może wymagać kilku prób i błędów.

Poproś lekarza o wyjaśnienie możliwych skutków ubocznych i interakcji lekowych. Zgłaszaj nowe lub nasilające się objawy podczas przyjmowania tych leków i nie przerywaj bez nadzoru lekarza.

Leki stosowane w leczeniu OCD obejmują selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) i trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, takie jak:

• fluoksetyna (Prozac)
• fluwoksamina (Luvox)
• paroksetyna (Paxil, Pexeva)
• sertralina (Zoloft)
• klomipramina (anafranil)

Co mogą zrobić terapeuci

Leczenie będzie zindywidualizowane, ale najprawdopodobniej będziesz potrzebować zarówno leków, jak i terapii.

Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) jest uważana za najskuteczniejszą metodę leczenia OCD.

CBT to rodzaj psychoterapii, która zajmuje się związkiem myśli, uczuć i zachowań. Terapeuta pomoże Ci dostosować myśli, aby wpłynąć na Twoje działania.

Zapobieganie ekspozycji i reakcji (ERP lub EX / RP) to rodzaj CBT, w którym terapeuta stopniowo wystawia Cię na coś, czego się boisz, abyś mógł poprawić swoje umiejętności radzenia sobie. Dzięki zwiększonej ekspozycji i praktyce uzyskasz większą kontrolę nad tym, jak reagujesz.

Jeśli jesteś narażony na samookaleczenie, masz urojenia lub psychozę z powodu innych schorzeń, hospitalizacja może być korzystna.

Co możesz robić w domu

• Przyjmuj wszystkie leki zgodnie z zaleceniami, nawet jeśli poczujesz się lepiej. Jeśli chcesz przestać, twój lekarz może pomóc ci bezpiecznie zmniejszyć.
• Przed zastosowaniem dodatkowych leków lub suplementów należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą, ponieważ mogą one wpływać na terapię ZOK.
• Uważaj na oznaki, że wpadasz w stare, nieproduktywne wzorce i powiedz o tym swojemu lekarzowi.
• Przećwicz to, czego nauczyłeś się w CBT. Te nowe umiejętności mogą Ci pomóc do końca życia.
• Znajdź nowe sposoby radzenia sobie z lękiem. Ćwiczenia fizyczne, głębokie oddychanie i medytacja mogą pomóc złagodzić stres.
• Dołącz do grupy wsparcia. Warto porozmawiać z innymi, którzy naprawdę „to rozumieją”.

gdzie szukać pomocy

Objawy OCD mogą być ciężkie i przytłaczające. Jeśli Ty lub ktoś, kogo kochasz, potrzebujecie pomocy, te organizacje mogą pomóc:

• Międzynarodowa Fundacja OCD. Pomagają połączyć osoby ze specjalistami ds. Zdrowia psychicznego i lokalnymi grupami wsparcia w swojej okolicy, a także online.
• Stowarzyszenie Lęku i Depresji w Ameryce. Mają lokalną wyszukiwarkę terapeutów i listy grup wsparcia, a także zasoby dla członków rodziny i przyjaciół osób z zaburzeniami obsesyjno-kompulsyjnymi.

Jeśli uważasz, że możesz sobie zrobić krzywdę, zadzwoń pod numer 911 lub udaj się do najbliższego szpitala.

Nowe opcje leczenia

Nowsze metody leczenia chirurgicznego ciężkiego OCD nie są generalnie zalecane, chyba że wszystkie inne leki i terapie okazały się nieskuteczne. Mogą wiązać się ze znacznym ryzykiem.

Głęboka stymulacja mózgu to procedura, w której chirurg wszczepia przewody elektryczne do określonych części mózgu. Następnie neurostymulator wysyła sygnały regulujące nieprawidłową aktywność. Ta procedura była stosowana w leczeniu choroby Parkinsona i drżenia samoistnego.

Podczas zabiegu zwanego ablacją laserową, chirurg wykonuje niewielki otwór w czaszce. Za pomocą rezonansu magnetycznego wiązka lasera tworzy uszkodzenie o szerokości kilku milimetrów, które blokuje nadreaktywne obwody w mózgu. Ta operacja była stosowana w leczeniu padaczki.

Jakie są perspektywy dla osób z ciężkim OCD?

Brakuje długoterminowych badań, które koncentrują się szczególnie na rokowaniu w ciężkim ZOK. Czynniki takie jak współistnienie problemów umysłowych lub rozwojowych mogą wpływać na perspektywy.

Niektóre badania sugerują, że początek wczesnego i średniego wieku w dzieciństwie wiąże się z wysokim odsetkiem spontanicznej remisji w porównaniu z początkiem późniejszym. Pozytywne zaangażowanie i reakcje rodziny również wiążą się z lepszymi wynikami.

Twój lekarz może dać ci lepsze wyobrażenie o tym, czego możesz się spodziewać po leczeniu ciężkiego OCD.

Na wynos

OCD to przewlekła, wyniszczająca choroba, która wpływa na każdy aspekt Twojego życia. Czasami objawy mogą być poważne.

Połączenie leków i terapii jest zwykle dość skuteczne, ale może zająć trochę czasu. Istnieją również obiecujące nowe metody leczenia ciężkiego OCD.

Istotnym elementem skutecznego leczenia jest dobra komunikacja między lekarzem a pacjentem. Ważne jest również, aby kontynuować ćwiczenie tego, czego nauczyłeś się podczas terapii między sesjami.

Najważniejsze jest to, że nie musisz pozostawać w miejscu. Istnieje pomoc w przypadku ciężkiego OCD. Zapytaj swojego lekarza o kolejne kroki w kierunku radzenia sobie z chorobą.