Tętnica pośladkowa górna jest większą z dwóch odgałęzień głównej tętnicy pośladkowej, przy czym druga jest odgałęzieniem dolnym. Ta krótka, podobna do pnia gałąź wywodzi się z tylnej (tylnej) części tętnicy biodrowej wewnętrznej (lub podżołądkowej) i przemieszcza się z miednicy między pierwszym nerwem krzyżowym a lędźwiowym przewodem krzyżowym w dolnej części pleców. Następnie rozgałęzia się w inne duże naczynia i służy do zaopatrywania górnej części pośladka wielkiego, głównego mięśnia pośladka.
Powierzchniowy podział zaopatruje powierzchnię pośladka wielkiego i leży pomiędzy nim a mięśniem pośladkowym, pośladkiem średnim. Głęboki podział dzieli się na górną i dolną gałąź, przy czym obie leżą między pośladkiem środkowym i minimusem, z których oba są mięśniami pośladków.
Tętniaki tętnicy pośladkowej (wybrzuszenia naczynia) są rzadkie, ale możliwe, a tylko 22 przypadki odnotowano w literaturze medycznej na całym świecie w ciągu ostatnich 30 lat.
Również niezbyt często możliwe jest uszkodzenie tętnicy pośladkowej górnej, które obserwowano podczas chirurgicznego umieszczania śruby biodrowo-krzyżowej.
Technika chirurgiczna rekonstrukcji piersi zwana procedurą płata SGAP wykorzystuje tkankę obsługiwaną przez tę tętnicę i jest często stosowana po leczeniu raka piersi.
-test.jpg)
