Przegląd
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) jest zaburzeniem neurorozwojowym, które najczęściej występuje u dzieci, ale można je również zdiagnozować w wieku dorosłym. Objawy ADHD obejmują:
- problemy z koncentracją lub skupieniem
- trudności w utrzymaniu porządku
- zapominanie o wykonywaniu zadań
- trudności z siedzeniem w bezruchu
Może to być trudny do zdiagnozowania stan. Wiele objawów ADHD może być typowymi dziecięcymi zachowaniami, więc może być trudno wiedzieć, co jest związane z ADHD, a co nie. Oto podstawowe fakty i objawy ADHD.
5 szybkich faktów
- Mężczyźni są prawie trzy razy bardziej narażeni na rozpoznanie ADHD niż kobiety.
- W ciągu swojego życia u 13 procent mężczyzn zostanie zdiagnozowane ADHD. Tylko 4,2 procent kobiet zostanie zdiagnozowanych.
- Średni wiek rozpoznania ADHD to 7 lat.
- Objawy ADHD zwykle pojawiają się po raz pierwszy w wieku od 3 do 6 lat.
- ADHD to nie tylko zaburzenie z dzieciństwa. Około 4 procent dorosłych Amerykanów w wieku powyżej 18 lat codziennie boryka się z ADHD.
Demograficzne czynniki ADHD
Istnieją czynniki demograficzne, które wpływają na ryzyko rozpoznania ADHD. Dzieci mieszkające w gospodarstwach domowych, w których angielski jest głównym językiem, są ponad cztery razy częściej diagnozowane niż dzieci mieszkające w gospodarstwach domowych, w których angielski jest drugim językiem. A dzieci żyjące w gospodarstwach domowych, których poziom ubóstwa jest mniej niż dwa razy wyższy od federalnego, są bardziej narażone na ryzyko niż dzieci z gospodarstw domowych o wyższych dochodach.
Pewne warunki mogą wpływać na niektóre rasy w różny sposób, ale ADHD wpływa na dzieci wszystkich ras. Od 2001 do 2010 roku wskaźnik ADHD wśród czarnych dziewcząt nie będących Latynosami wzrósł o ponad 90 procent.
ADHD dotyka dzieci wszystkich ras, w tym:
- Białe: 9,8%
- Murzyni: 9,5%
- Latynosi: 5,5%
Dzieci są również diagnozowane w różnym wieku. Wykrywanie objawów różni się w zależności od przypadku, a im ostrzejsze objawy, tym wcześniejsza diagnoza.
- 8 lat: średni wiek rozpoznania dla dzieci z łagodnym ADHD
- 7 lat: średni wiek rozpoznania dla dzieci z umiarkowanym ADHD
- 5 lat: średni wiek rozpoznania dla dzieci z ciężkim ADHD
Wzrasta
Przypadki i diagnozy ADHD dramatycznie wzrosły w ciągu ostatnich kilku lat. Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (APA) twierdzi, że 5 procent amerykańskich dzieci ma ADHD. Ale Centers for Disease Control and Prevention (CDC) szacuje, że liczba ta jest ponad dwukrotnie większa. CDC podaje, że od 2011 roku 11 procent amerykańskich dzieci w wieku od 4 do 17 lat miało zaburzenia uwagi. To wzrost o 42 procent w latach 2003-2011.
Wzrost diagnoz:
- 2003: 7.8%
- 2007: 9.5%
- 2011: 11%
50 stanów
Szacuje się, że u 6,4 miliona amerykańskich dzieci w wieku od 4 do 17 lat zdiagnozowano ADHD. Częstość występowania ADHD jest wyższa w niektórych stanach niż w innych.
Generalnie, stany w zachodnich częściach Stanów Zjednoczonych mają najniższe wskaźniki ADHD. Nevada ma najniższe stawki. Najwyższe wskaźniki wydają się mieć stany na Środkowym Zachodzie. Kentucky ma najwyższe stawki.
Najniższe stawki:
- Nevada: 4,2%
- New Jersey: 5,5%
- Kolorado: 5,6%
- Utah: 5,8%
- Kalifornia: 5,9%
Najwyższe stawki:
- Kentucky: 14,8%
- Arkansas: 14,6%
- Luizjana: 13,3%
- Indiana: 13,0%
- Delaware i Karolina Południowa: 11,7%
Leczenie ADHD
Obecnie 6,1 procent amerykańskich dzieci jest leczonych z powodu ADHD za pomocą leków. W niektórych stanach wskaźniki leczenia farmakologicznego są wyższe niż w innych. Około 23 procent amerykańskich dzieci, u których zdiagnozowano ADHD, nie otrzymuje lekarstw ani porad dotyczących zdrowia psychicznego w związku z tym zaburzeniem.
Najniższa stawka leczenia:
- Nevada: 2%
- Hawaje: 3,2%
- Kalifornia: 3,3%
- Alaska, New Jersey i Utah: 3,5%
- Kolorado: 3,6%
Najwyższa stawka leczenia:
- Luizjana: 10,4%
- Kentucky: 10,1%
- Indiana i Arkansas: 9,9%
- Karolina Północna: 9,4%
- Iowa: 9,2%
ADHD i inne schorzenia
ADHD nie zwiększa ryzyka wystąpienia innych schorzeń lub chorób. Ale niektóre osoby z ADHD - zwłaszcza dzieci - są bardziej narażone na szereg współistniejących schorzeń. Czasami mogą utrudniać sytuacje społeczne lub utrudniać naukę w szkole.
Niektóre możliwe warunki współistniejące obejmują:
- trudności w uczeniu się
- zaburzenia i trudności w zachowaniu, w tym zachowania aspołeczne, walki i buntowniczość opozycyjna
- zaburzenia lękowe
- depresja
- zaburzenie afektywne dwubiegunowe
- Zespół Tourette'a
- nadużywanie substancji
- problemy z moczeniem nocnym
- zaburzenia snu
Koszty medyczne
Koszt jest głównym czynnikiem, jeśli chodzi o wpływ stanu na kogoś. Plany leczenia i leki mogą być drogie, a planowanie płatności może być stresujące. Badanie z 2007 roku sugeruje, że „koszt choroby” dla osoby z ADHD wynosi 14 576 dolarów rocznie. Oznacza to, że ADHD kosztuje Amerykanów 42,5 miliarda dolarów rocznie - i to po konserwatywnej stronie szacunków rozpowszechnienia ADHD.
Leki i terapie to nie jedyne koszty, które należy wziąć pod uwagę podczas diagnozowania ADHD. Inne czynniki, które mogą zwiększać koszty, obejmują:
- wydatki na edukację
- utrata pracy
- wymiar sprawiedliwości dla nieletnich
- Koszty opieki zdrowotnej
Różne objawy
Chłopcy i dziewczęta mogą wykazywać bardzo różne objawy ADHD, a chłopcy są znacznie bardziej narażeni na rozpoznanie zaburzenia uwagi. Dlaczego? Możliwe, że charakter objawów ADHD u chłopców sprawia, że ich stan jest bardziej zauważalny niż u dziewcząt.
Chłopcy mają tendencję do wykazywania zewnętrznych objawów, o których większość ludzi myśli, myśląc o zachowaniach ADHD, na przykład:
- impulsywność lub „odgrywanie”
- nadpobudliwość, taka jak bieganie i skakanie
- brak skupienia, w tym nieuwaga
ADHD u dziewcząt jest często łatwe do przeoczenia, ponieważ nie jest to „typowe” zachowanie związane z ADHD. Objawy nie są tak oczywiste, jak u chłopców. Mogą to być:
- wycofane
- niska samoocena i niepokój
- upośledzenie uwagi, które może prowadzić do trudności z osiągnięciami w nauce
- nieuwaga lub skłonność do „marzeń”
- agresja słowna, taka jak dokuczanie, szyderstwo lub wyzwiska
