Definicja dyspraksji
Dyspraksja jest zaburzeniem motorycznym pochodzenia mózgowego. Wpływa na motorykę małą i dużą, planowanie motoryczne i koordynację. Nie jest to związane z inteligencją, ale czasami może wpływać na zdolności poznawcze.
Dyspraksja jest czasami stosowana zamiennie z zaburzeniami koordynacji rozwojowej. Podczas gdy niektórzy lekarze mogą rozważać te odrębne warunki z powodu braku formalnej definicji, inni uważają je za takie same.
Dzieci urodzone z dyspraksją mogą późno osiągnąć etapy rozwoju. Mają też problemy z równowagą i koordynacją.
W okresie dojrzewania i dorosłości objawy dyspraksji mogą prowadzić do trudności w nauce i niskiej samooceny.
Dyspraksja jest stanem trwającym całe życie. Obecnie nie ma lekarstwa, ale istnieją terapie, które mogą pomóc w skutecznym radzeniu sobie z zaburzeniem.
Objawy dyspraksji u dzieci
Jeśli Twoje dziecko ma dyspraksję, możesz zauważyć opóźnione kamienie milowe, takie jak podniesienie głowy, przewrócenie się i siadanie, chociaż dzieci z tym stanem mogą ostatecznie osiągnąć wczesne kamienie milowe na czas.
Inne oznaki i objawy mogą obejmować:
- nietypowe pozycje ciała
- ogólna drażliwość
- wrażliwość na głośne dźwięki
- problemy z karmieniem i snem
- wysoki poziom ruchu rąk i nóg
Gdy Twoje dziecko rośnie, możesz również zauważyć opóźnienia w:
- czołganie się
- pieszy
- nauka korzystania z nocnika
- samodzielne karmienie
- samodzielne ubieranie się
Dyspraksja utrudnia organizowanie ruchów fizycznych. Na przykład dziecko może chcieć przejść przez salon, niosąc swoje podręczniki szkolne, ale nie może tego zrobić bez potknięcia się, wpadnięcia na coś lub upuszczenia książek.
Inne oznaki i objawy mogą obejmować:
- niezwykła postawa
- trudności z umiejętnościami motorycznymi, które wpływają na pisanie, grafikę oraz zabawę z klockami i układankami
- problemy z koordynacją, które utrudniają podskakiwanie, przeskakiwanie, skakanie lub łapanie piłki
- trzepotanie rękami, wiercenie się lub łatwość pobudliwości
- niechlujne jedzenie i picie
- napady złości
- stają się mniej sprawni fizycznie, ponieważ unikają aktywności fizycznej
Chociaż nie ma to wpływu na inteligencję, dyspraksja może utrudniać naukę i kontakty towarzyskie z powodu:
- krótka koncentracja uwagi na trudnych zadaniach
- problemy z przestrzeganiem lub zapamiętywaniem instrukcji
- brak umiejętności organizacyjnych
- trudności w nauce nowych umiejętności
- niska samo ocena
- niedojrzałe zachowanie
- kłopoty z nawiązywaniem przyjaźni
Objawy dyspraksji u dorosłych
Dyspraksja jest inna dla każdego. Istnieje wiele potencjalnych objawów, które mogą się zmieniać w czasie. Mogą to być:
- nieprawidłowa postawa
- problemy z równowagą i poruszaniem się lub nieprawidłowościami w chodzie
- słaba koordynacja ręka-oko
- zmęczenie
- kłopoty z nauką nowych umiejętności
- problemy organizacyjne i planistyczne
- trudności z pisaniem lub używaniem klawiatury
- mieć trudności z pielęgnacją i pracami domowymi
- społeczna niezręczność lub brak pewności siebie
Dyspraksja nie ma nic wspólnego z inteligencją. Jeśli masz dyspraksję, możesz być silniejszy w takich obszarach, jak kreatywność, motywacja i determinacja. Objawy każdej osoby są różne.
Dyspraksja a apraksja
Chociaż te dwa terminy brzmią znajomo i oba dotyczą stanów mózgowych, dyspraksja i apraksja to nie to samo.
Dyspraksja to coś, z czym ktoś się rodzi. Apraksja może rozwinąć się po udarze lub urazie mózgu w dowolnym momencie życia, chociaż niektóre typy mogą mieć elementy genetyczne.
Istnieje kilka rodzajów apraksji, które wpływają na różne funkcje motoryczne. Często uważa się, że jest to objaw zaburzeń neurologicznych, metabolicznych lub innego rodzaju.
Apraksja może ustąpić samoistnie w ciągu kilku tygodni, zwłaszcza jeśli jest wynikiem udaru.
Możliwe jest zarówno dyspraksja, jak i apraksja.
Przyczyny dyspraksji
Dokładna przyczyna dyspraksji nie jest znana.
Może to mieć związek ze zmianami w sposobie rozwoju neuronów w mózgu. Wpływa to na sposób, w jaki mózg wysyła wiadomości do reszty ciała. Może dlatego trudno jest zaplanować serię ruchów, a następnie wykonać je z powodzeniem.
Czynniki ryzyka dyspraksji
Dyspraksja występuje częściej u mężczyzn niż u kobiet. Zwykle występuje również w rodzinach.
Czynniki ryzyka zaburzeń koordynacji rozwojowej mogą obejmować:
- przedwczesny poród
- niska waga po urodzeniu
- zażywanie narkotyków lub alkoholu przez matkę w czasie ciąży
- rodzinna historia zaburzeń koordynacji rozwojowej
Nie jest niczym niezwykłym, że dziecko z dyspraksją ma inne schorzenia z nakładającymi się objawami. Oto niektóre z nich:
- zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD), który powoduje nadpobudliwe zachowania, trudności z koncentracją i kłopoty z siedzeniem nieruchomo przez długi czas
- zaburzenie ze spektrum autyzmu, zaburzenie neurorozwojowe, które zakłóca interakcje społeczne i komunikację
- apraksja mowy w dzieciństwie, która utrudnia wyraźne mówienie
- dyskalkulia, zaburzenie, które utrudnia zrozumienie liczb i zrozumienie pojęć wartości i ilości
- dysleksja, która wpływa na czytanie i czytanie ze zrozumieniem
Chociaż niektóre objawy są takie same, te inne stany nie obejmują tych samych drobnych i dużych problemów motorycznych, co dyspraksja.
Inne stany, takie jak porażenie mózgowe, dystrofia mięśniowa i udar, mogą powodować objawy fizyczne podobne do dyspraksji. Dlatego tak ważna jest wizyta u lekarza w celu postawienia prawidłowej diagnozy.
Diagnozowanie dyspraksji
Nasilenie objawów może się znacznie różnić w zależności od dziecka. Może nie być oczywiste, że Twoje dziecko nie rozwija pewnych umiejętności przez kilka lat. Rozpoznanie dyspraksji może zostać opóźnione do czasu, gdy dziecko osiągnie wiek 5 lat.
Jeśli Twoje dziecko często wpada na różne rzeczy, upuszcza je lub ma problemy z koordynacją fizyczną, nie oznacza to, że ma dyspraksję. Te objawy mogą być oznaką wielu innych warunków - lub wcale.
Ważne jest, aby skonsultować się z pediatrą w celu dokładnej oceny. Lekarz oceni takie czynniki, jak:
- Historia medyczna
- umiejętności motoryczne
- motoryka duża
- etapy rozwoju
- zdolności umysłowe
Nie ma specjalnych testów medycznych, które pozwolą zdiagnozować dyspraksję. Diagnozę można postawić, jeśli:
- zdolności motoryczne są znacznie poniżej tego, czego oczekuje się w ich wieku
- brak zdolności motorycznych ma trwały negatywny wpływ na codzienne czynności
- objawy pojawiły się na wczesnym etapie rozwoju
- wykluczono lub zdiagnozowano inne stany z podobnymi objawami
Dyspraksja jest częściej rozpoznawana jako zaburzenie koordynacji rozwojowej (DCD).
Leczenie dyspraksji
U niewielkiej liczby dzieci objawy ustępują samoistnie wraz z wiekiem. Jednak nie dotyczy to większości dzieci.
Nie ma lekarstwa na dyspraksję. Jednak dzięki odpowiednim terapiom osoby z dyspraksją mogą nauczyć się radzić sobie z objawami i poprawić swoje umiejętności.
Ponieważ dla każdego jest inaczej, leczenie musi być dostosowane do indywidualnych potrzeb. Plan leczenia będzie zależał od wielu czynników. Stopień nasilenia objawów u Twojego dziecka i innych współistniejących chorób jest kluczem do znalezienia odpowiednich programów i usług.
Niektórzy pracownicy służby zdrowia, z którymi możesz współpracować, to:
- analitycy behawioralni
- terapeutów zajęciowych
- specjaliści pediatryczni
- fizjoterapeuci
- psychologów
- logopedzi
Niektóre dzieci dobrze sobie radzą z drobnymi interwencjami. Inni potrzebują bardziej intensywnych terapii, aby pokazać poprawę. Jakiekolwiek terapie wybierzesz, możesz je dostosować po drodze.
Twój zespół medyczny może pomóc zidentyfikować problematyczne obszary. Następnie mogą popracować nad rozbiciem zadań na łatwe do zarządzania części.
Dzięki regularnej praktyce Twoje dziecko może nauczyć się lepiej radzić sobie z zadaniami, takimi jak:
- wiązanie butów lub samodzielne zakładanie się
- prawidłowe używanie sztućców
- korzystanie z toalety
- chodzenie, bieganie i zabawa
- organizowanie podejścia do zajęć szkolnych
Terapia może pomóc dziecku nabrać pewności siebie, co może również pomóc mu społecznie. Szkoła Twojego dziecka może zapewnić specjalne usługi i udogodnienia ułatwiające naukę.
Dorośli również mogą skorzystać z terapii zajęciowej. Może to pomóc w praktycznych, codziennych sprawach związanych z małymi zdolnościami motorycznymi i organizacyjnymi.
Terapia poznawczo-behawioralna lub terapia rozmowa może pomóc zmodyfikować wzorce myślenia i zachowania, które podważają Twoją pewność siebie i poczucie własnej wartości.
Nawet jeśli masz problemy fizyczne, nadal ważne jest, aby ćwiczyć regularnie. Jeśli jest to problem, poproś lekarza o skierowanie do fizjoterapeuty lub poszukaj wykwalifikowanego trenera osobistego.
Na wynos
Dyspraksja jest zaburzeniem koordynacji rozwojowej. Ten stan trwający całe życie wpływa na motorykę dużą i małą, a czasami na funkcje poznawcze.
Nie należy go mylić z zaburzeniem intelektualnym. W rzeczywistości osoby z dyspraksją mogą mieć średnią lub ponadprzeciętną inteligencję.
Nie ma lekarstwa na dyspraksję, ale można ją skutecznie leczyć. Dzięki odpowiednim terapiom możesz poprawić zdolności organizacyjne i motoryczne, abyś mógł żyć pełnią życia.
