Zadanie niewłaściwego pytania lub powiedzenie niewłaściwych rzeczy może sprawić, że rozmowa będzie niezręczna i nieprzyjemna, zwłaszcza jeśli dotyczy czyjegoś zdrowia osobistego.
W ciągu ostatnich 5 lat otwartego życia z HIV przeprowadziłem wiele rozmów na temat mojej podróży z przyjaciółmi, rodziną i znajomymi. Dzięki tym rozmowom zyskałem wgląd w to, co najmniej pomocne jest powiedzenie osobie żyjącej z HIV.
Zanim powiesz jedno z poniższych stwierdzeń lub pytań, poświęć chwilę, aby zastanowić się, jaki może to mieć wpływ na osobę, z którą rozmawiasz. Prawdopodobnie lepiej zostawić te słowa niewypowiedziane.
Kiedy pytasz mnie, czy jestem „czysty” w odniesieniu do mojego zakażenia wirusem HIV, jesteś brudny.
Jasne, to tylko fraza, która oszczędza kilka sekund na wypowiedzeniu (lub wpisaniu) dodatkowych słów, ale dla niektórych z nas żyjących z HIV jest to obraźliwe. Może to również negatywnie wpłynąć na naszą pewność siebie, niezależnie od tego, czy taki jest Twój zamiar, czy nie.
Jak to ujął projekt Stigma Project, „czyste” i „brudne” są przeznaczone do prania, a nie do opisania twojego statusu HIV. Lepszym sposobem, aby zapytać o czyjeś zakażenie wirusem HIV, jest po prostu zapytać, kiedy przeszedł ostatnie badanie przesiewowe i jaki był wynik.
Zadawanie pytań na temat HIV i ciekawość codziennego życia z chorobą przewlekłą jest całkowicie zrozumiałe. Jednak to, w jaki sposób byłem narażony na HIV, nie jest tak naprawdę czymś, o czym masz prawo wiedzieć.
Istnieje wiele powodów, dla których ktoś może zarazić się wirusem HIV, w tym narażenie na seks, przenoszenie się z matki na dziecko, dzielenie się igłami z osobą z rozpoznaniem HIV, transfuzje krwi i inne.
Jeśli ci z nas, którzy żyją z wirusem, chcieliby, abyś znał nasze dane osobowe i metodę transmisji, sami rozpoczęliśmy rozmowę.
Najlepszym sposobem na zademonstrowanie braku zrozumienia społecznego jest zapytanie osoby żyjącej z wirusem HIV, czy wie, kto ją wystawił na działanie wirusa.
Zadanie takiego osobistego pytania może wywołać bolesne emocje. Być może ich ujawnienie jest powiązane z traumatycznym wydarzeniem, takim jak napaść na tle seksualnym. Może są tym zawstydzeni. A może po prostu nie wiedzą.
Ostatecznie nie ma znaczenia, czy wiem, kto naraził mnie na HIV, więc przestań pytać.
Łapanie przeziębienia, grypy lub żołądka nie jest przyjemne, a czasami nawet alergie mogą nas spowolnić. Podczas tych epizodów wszyscy czujemy się chorzy i być może trzeba będzie nawet wziąć dzień choroby, aby wyzdrowieć.
Ale chociaż mam przewlekłą chorobę, nie jestem kimś, kogo należy uważać za chorego ani cierpiącego.
Osoby żyjące z HIV, które regularnie przychodzą na wizyty lekarskie i przyjmują leki przeciwretrowirusowe w celu zwalczania wirusa, mają prawie typową długość życia.
Powiedzenie „Przepraszam” po usłyszeniu o czyjejś diagnozie HIV może wydawać się pomocne, ale dla wielu z nas tak nie jest. Często oznacza to, że zrobiliśmy coś złego, a słowa są potencjalnie zawstydzające.
Gdy ktoś podzieli się szczegółami swojej podróży z wirusem HIV, nie będzie dobrze słyszeć frazy „przykro mi”. Zamiast tego okaż wdzięczność osobie, która powierzyła Ci prywatne informacje zdrowotne i zapytaj, czy możesz w jakikolwiek sposób pomóc.
Najlepiej nie zakładać ani nawet nie kwestionować, czy obecny partner osoby żyjącej z HIV również jest pozytywny.
Po pierwsze, gdy osoba żyjąca z HIV ma utrzymujące się, trwale tłumione miano wirusa (zwane niewykrywalnym wiremią) przez 6 miesięcy, nie ma wirusa w jego systemie i nie było go od kilku miesięcy.
Oznacza to, że Twoja szansa na zarażenie się wirusem HIV od tej osoby jest zerowa. (Może ci się przydać wywiad z dr. Carlem Dieffenbachem z National Institutes of Health). Dlatego związki mogą istnieć bez ryzyka przeniesienia wirusa HIV.
Poza nauką, pytanie o zakażenie HIV mojego partnera jest po prostu niewłaściwe. Nie pozwól, by ciekawość sprawiła, że stracisz z oczu czyjeś prawo do prywatności.
Co zamiast tego zrobić
Kiedy ktoś opowiada swoją historię życia z HIV, najlepszym sposobem odpowiedzi jest po prostu słuchanie.
Jeśli chcesz zaoferować zachętę i wsparcie lub zadać pytanie, zastanów się, jaki efekt mogą wywrzeć twoje słowa. Zastanów się, na co się natkniesz, i zadaj sobie pytanie, czy powiedzenie cokolwiek jest Twoją sprawą.
Josh Robbins jest pisarzem, aktywistą i mówcą, który żyje z HIV. Bloguje o swoich doświadczeniach i aktywizmie pod adresem Nadal jestem Joshem. Połącz się z nim na Twitterze @imstilljosh.
-test.jpg)
