Przegląd
Osoby transpłciowe i interseksualne podążają różnymi drogami, aby realizować swoją ekspresję płciową.
Niektórzy w ogóle nic nie robią i zachowują prywatność swojej tożsamości płciowej i ekspresji. Niektórzy aspirują do przejścia społecznego - opowiadania innym o swojej tożsamości płciowej - bez interwencji medycznej.
Wiele osób stosuje jedynie hormonalną terapię zastępczą (HTZ). Inni będą wykonywać HTZ, a także różne stopnie chirurgiczne, w tym rekonstrukcję klatki piersiowej lub operację feminizacji twarzy (FFS). Mogą również zdecydować, że operacja dna - znana również jako operacja narządów płciowych, operacja zmiany płci (SRS) lub najlepiej operacja potwierdzenia płci (GCS) - jest właściwym wyborem dla nich.
Chirurgia dna ogólnie odnosi się do:
- plastyka pochwy
- falloplastyka
- metoidioplastyka
Waginoplastyka jest zwykle wykonywana przez kobiety transpłciowe i osoby niebinarne z AMAB (przypisanym po urodzeniu mężczyzną), podczas gdy falloplastyka lub metoidioplastyka jest zwykle wykonywana przez mężczyzn transpłciowych i osoby niebinarne AFAM (przypisane po urodzeniu kobiety).
Ile kosztuje operacja dna?
Świadoma zgoda a standardy opieki WPATH
Wiodący transpłciowi świadczeniodawcy będą postępować zgodnie z modelem świadomej zgody lub standardami opieki WPATH.
Model świadomej zgody pozwala lekarzowi poinformować Cię o ryzyku związanym z określoną decyzją. Następnie sam decydujesz, czy kontynuować bez udziału jakiegokolwiek innego pracownika służby zdrowia.
Standardy opieki WPATH wymagają listu poparcia od terapeuty, aby rozpocząć HTZ, i wielu listów, aby przejść operację dna.
Metoda WPATH wzbudza krytykę ze strony niektórych osób ze społeczności transpłciowej. Uważają, że przejmuje kontrolę z rąk osoby i sugeruje, że osoba transpłciowa zasługuje na mniejszy autorytet osobisty niż osoba cispłciowa.
Jednak niektórzy świadczeniodawcy twierdzą, że standardy etyczne nie są sprzeczne ze świadomą zgodą. Żądanie listów od terapeutów i lekarzy odwołuje się do niektórych szpitali, chirurgów i świadczeniodawców, którzy w razie potrzeby mogą uznać ten system za uzasadniony prawnie.
Obie te metody są uważane przez niektórych członków społeczności transpłciowej za ulepszenie poprzedniego i szeroko rozpowszechnionego modelu strażnika. Model ten wymagał miesięcy lub lat „prawdziwego doświadczenia” (RLE) w zakresie tożsamości płciowej, zanim mogli mieć HTZ lub więcej rutynowych operacji.
Niektórzy argumentowali, że zakłada to, że tożsamość transpłciowa jest gorsza lub mniej uzasadniona niż tożsamość cispłciowa. Uważają również, że RLE jest psychicznie traumatycznym, społecznie niepraktycznym i fizycznie niebezpiecznym okresem, w którym osoba transpłciowa musi wyjść do swojej społeczności - bez korzyści fizycznych przemian, jakie przynoszą hormony lub operacje.
Model gatekeeper'a ma również tendencję do stosowania heteronormatywnych, cisnormatywnych kryteriów do kwalifikowania rzeczywistych doświadczeń. Stanowi to poważne wyzwanie dla osób transpłciowych z pociągiem do tej samej płci lub wyrażaniem płci poza stereotypową normą (sukienki i makijaż dla kobiet, hiper-męski wygląd u mężczyzn) i zasadniczo wymazuje doświadczenie niebinarnych osób transpłciowych.
Ubezpieczenie i operacja dna
W Stanach Zjednoczonych główną alternatywą dla pokrywania wysokich kosztów z własnej kieszeni jest praca w firmie, która przestrzega standardów Human Rights Campaign Foundation dotyczących wskaźnika równości lub mieszkanie w stanie, w którym ubezpieczyciele muszą pokrywać opiekę nad osobami transpłciowymi, takich jak Kalifornia czy Nowy Jork.
W Kanadzie i Wielkiej Brytanii operacja dna jest objęta znacjonalizowaną opieką zdrowotną, z różnymi poziomami nadzoru i czasem oczekiwania w zależności od regionu.
Jak znaleźć dostawcę
Wybierając chirurga, przeprowadź wywiady osobiście lub przez Skype z jak największą liczbą chirurgów. Zadawaj wiele pytań, aby zorientować się w różnicach w technice każdego chirurga, a także w sposobie zachowania się przy łóżku pacjenta. Chcesz wybrać osobę, z którą czujesz się komfortowo i która Twoim zdaniem najlepiej do Ciebie pasuje.
Wielu chirurgów prowadzi prezentacje lub konsultacje w dużych miastach przez cały rok i może pojawiać się na konferencjach transpłciowych. Pomaga również dotrzeć do byłych pacjentów interesujących Cię chirurgów za pośrednictwem forów internetowych, grup wsparcia lub wspólnych znajomych.
Zabieg chirurgii dna MTF / MTN
Obecnie wykonywane są trzy główne metody pochwy:
- odwrócenie prącia
- przeszczep odbytniczo-esicy lub okrężnicy
- waginoplastyka bez inwersji prącia
We wszystkich trzech metodach chirurgicznych łechtaczka jest wycinana z głowy prącia.
Odwrócenie prącia
Odwrócenie prącia polega na użyciu skóry prącia w celu utworzenia neowaginy. Wargi sromowe większe i mniejsze są zbudowane głównie z tkanki moszny. Powoduje to czucie pochwy i warg sromowych.
Jedną z głównych wad jest brak samosmarowania przez ścianę pochwy. Typowe warianty obejmują wykorzystanie pozostałej tkanki moszny jako przeszczepu w celu uzyskania dodatkowej głębokości pochwy oraz wykorzystanie nienaruszonej błony śluzowej cewki moczowej odzyskanej z prącia do wyścielenia części pochwy, tworząc pewne samo-smarowanie.
Waginoplastyka odbytniczo-esicy
Waginoplastyka odbytniczo-esicy polega na wykorzystaniu tkanki jelitowej do uformowania ściany pochwy. Ta technika jest czasami używana w połączeniu z odwróceniem prącia. Tkanka jelitowa pomaga, gdy brakuje tkanki prącia i moszny.
Ta metoda jest często stosowana w przypadku kobiet transpłciowych, które rozpoczęły terapię hormonalną w okresie dojrzewania i nigdy nie były narażone na działanie testosteronu.
Dodatkową zaletą tkanki jelitowej jest błon śluzowych, a zatem samosmarowanie. Technika ta jest również wykorzystywana do rekonstrukcji pochwy u kobiet cispłciowych, u których rozwinęły się nietypowo krótkie kanały pochwy.
Inwersja bez prącia
Inwersja bez prącia jest również znana jako technika Suporn (od nazwiska dr Suporna, który ją wynalazł) lub płat Chonburi.
Ta metoda wykorzystuje perforowany przeszczep tkanki moszny na wyściółkę pochwy i nienaruszoną tkankę moszny w przypadku warg sromowych większych (tak samo jak w przypadku inwersji prącia). Tkanka prącia jest używana na wargi sromowe mniejsze i kaptur łechtaczki.
Chirurdzy, którzy używają tej techniki, twierdzą, że mają większą głębokość pochwy, bardziej czuciowe wargi sromowe wewnętrzne i poprawiony wygląd kosmetyczny.
Zabieg chirurgii dna FTM / FTN
Falloplastyka i metoidioplastyka to dwie metody polegające na budowie neopenisa.
Scrotoplastykę można wykonać za pomocą dowolnej operacji, która zmienia wargi sromowe większe w mosznę. Implanty jądra zwykle wymagają oczekiwania na kolejną operację.
Metoidioplastyka
Metoidioplastyka to znacznie prostsza i szybsza procedura niż falloplastyka. W tej procedurze łechtaczka, już wydłużona do 3-8 centymetrów przez HTZ, jest uwalniana z otaczającej tkanki i ustawiana w celu dopasowania do pozycji penisa.
Możesz również zdecydować się na wydłużenie cewki moczowej za pomocą metoidioplastyki, znanej również jako pełna metoidioplastyka.
Ta metoda wykorzystuje tkankę dawcy z policzka lub pochwy do połączenia cewki moczowej z nowym nowotworem, umożliwiając oddawanie moczu w pozycji stojącej.
Możesz również wykonać procedurę Centuriona, w której więzadła poniżej warg sromowych większych są przestawiane, aby dodać obwód neopenis. W zależności od twoich celów można w tym momencie wykonać usunięcie pochwy.
Po tych zabiegach neopenis może, ale nie musi, samodzielnie utrzymywać erekcję i jest mało prawdopodobne, aby zapewnił znaczący seks penetrujący.
Falloplastyka
Falloplastyka polega na użyciu przeszczepu skóry w celu wydłużenia guza do 5-8 cali. Typowymi miejscami pobrania przeszczepu skóry są przedramię, udo, brzuch i górna część pleców.
Każda strona dawcy ma swoje wady i zalety. Największy potencjał do doznań erotycznych po operacji ma skóra przedramienia i uda. Jednak blizna na plecach jest najmniej widoczna i pozwala na wydłużenie penisa.
Klapy brzuszne i udowe pozostają połączone z ciałem przez cały czas operacji.
Przedramiona i plecy to „wolne płaty”, które należy całkowicie odłączyć i ponownie połączyć za pomocą mikrochirurgii.
Cewkę moczową wydłuża się również przez tkankę dawcy z tego samego miejsca. Implant prącia może być wszczepiony podczas operacji kontrolnej, zapewniając możliwość utrzymania pełnej erekcji odpowiedniej do seksu penetrującego.
Jak przygotować się do operacji dna
Przed operacją dna większość ludzi wymaga usuwania włosów za pomocą elektrolizy.
W przypadku plastyki pochwy włosy zostaną usunięte ze skóry, która ostatecznie obejmie wyściółkę neowaginy. W przypadku falloplastyki włosy usuwa się w miejscu skóry dawcy.
Twój chirurg zażąda przerwania HTZ na dwa tygodnie przed operacją i powstrzymania się przez dwa tygodnie po operacji. Porozmawiaj ze swoim chirurgiem o innych regularnie przyjmowanych lekach. Poinformują Cię również, jeśli musisz przestać je przyjmować przed operacją.
Niektórzy chirurdzy również wymagają przygotowania jelita przed operacją dna.
Zagrożenia i skutki uboczne operacji dna
Plastyka pochwy może spowodować utratę czucia w części lub całości neoclitoris z powodu uszkodzenia nerwu. U niektórych osób może wystąpić przetoka odbytniczo-pochwowa, poważny problem, który otwiera jelita do pochwy. Może również wystąpić wypadanie pochwy. Jednak wszystkie z nich są stosunkowo rzadkimi komplikacjami.
Częściej osoby, które poddają się zabiegowi pochwy, mogą doświadczać niewielkiego nietrzymania moczu, podobnego do tego, którego doświadcza się po porodzie. W wielu przypadkach takie nietrzymanie moczu ustępuje po pewnym czasie.
Pełna metoidioplastyka i falloplastyka niosą ze sobą ryzyko przetoki cewki moczowej (dziura lub otwór w cewce moczowej) lub zwężenia cewki moczowej (zator). Oba można naprawić poprzez niewielką operację kontrolną. Falloplastyka niesie również ryzyko odrzucenia skóry dawcy lub infekcji w miejscu pobrania. W przypadku skrotoplastyki organizm może odrzucić implanty jądra.
Waginoplastyka, metoidioplastyka i falloplastyka niosą ze sobą ryzyko niezadowolenia osoby z wyniku estetycznego.
Rekonwalescencja po operacji dna
Wymagane są trzy do sześciu dni hospitalizacji, a następnie kolejne 7-10 dni ścisłej opieki ambulatoryjnej. Po zabiegu spodziewaj się powstrzymania się od pracy lub forsownych aktywności przez około sześć tygodni.
Waginoplastyka wymaga cewnika przez około tydzień. Pełna metoidioplastyka i falloplastyka wymagają cewnika przez okres do trzech tygodni, aż do momentu, w którym można samodzielnie usunąć większość moczu przez cewkę moczową.
Po zabiegu pochwy większość ludzi na ogół musi regularnie rozszerzać się przez pierwszy rok lub dwa, używając stopniowanej serii twardych plastikowych stentów. Po tym, do utrzymania zwykle wystarcza penetracja seksualna. Neovagina rozwija mikroflorę podobną do typowej pochwy, chociaż poziom pH jest znacznie bardziej zasadowy.
Blizny zwykle albo są ukryte we włosach łonowych, wzdłuż fałdów warg sromowych, albo po prostu goją się tak dobrze, że nie są zauważalne.
.jpg)
-test.jpg)
